ارزيابى اهميت چرخش سياسى ليبى

روزنامه سوئيسى Neue Zürcher Zeitung درباره سياست و منش جديد معمرالقذافى و چشم پوشى وى از توليد جنگ افزارهاى كشتار دستجمعى تفسيرى چاپ نموده و معتقد است كه چرخش قذافى را نميبايست موضوعى بسيار مهم تلقى كرد. مفسر اين روزنامه از جمله چنين نوشته است:

“بايد اميدوار بود كه نه نخست وزير بريتانيا، تونى بلر و نه رئيس جمهور آمريكا، جورج بوش، نخواهند بمنظور توجيه سياست و استراتژى خود در جنگ عراق و عدم گسترش جنگ افزارهاى كشتار دستجمعى بر سر چرخش سياسى معمرالقذافى جار و جنجال براه انداخته و اين امر را مهمتر از آن چيزى كه هست جلوه دهند. اگر ما بخواهيم به تجربه سالى كه بزودى به پايان ميرسد توجه كنيم بخوبى و آشكارا درخواهيم يافت كه به بهانه وجود جنگ افزارهاى كشتار دستجمعى جنگ براه انداختن بهانه قابل قبول و صحيحى نيست.

بازرسان تسليحاتى ايالات مختلف، بازرسان سازمان ملل و آمريكاييان در تمامى مدت در عراق در تاريكى در جستجوى جنگ افزارهاى كشتار دستجمعى بوده ولى چيزى نيافته اند. از آن گذشته در دنياى كارشناسان نيز همگان در حيرتند كه مگر چه مقدار چنين جنگ افزارهايى را ميتوان در خفا و بدور از كنترل ديگران توليد كرد. در مورد ليبى بازرسان تسليحاتى سازمان ملل كه دعوت به كنترل و بازرسى شده اند با چشمان خود خواهند ديد كه تا چه پايه برنامه اتمى معمرالقذاقى پيشرفت داشته است.”

برخلاف روزنامه سويسى ياد شده، روزنامه انگليسى The Daily Telegraph كه در لندن منتشر ميشود درباره فراخوان ليبى به كشورهاى ايران، سوريه و كره شمالى براى چشم پوشى از جنگ افزارهاى كشتار دستجعمى كاملا نظر ديگرى دارد و از جمله چنين مينويسد:

“اين معمر القذافى كه زمانى در راستاى دستيابى به بمب اتمى تلاش ميورزيد، اينك خود را همچون گناهكارى نادم معرفى كرده است. اما نكته شك بر انگيزى كه جايش در اين معرفى نامه خالى است همانا اعتراف اوست.

قذافى فراموش كرده است اعتراف كند كه سرنوشت صدام حسين باعث آن شده است كه ليبى از برنامه توليد جنگ افزارهاى اتمى، بيولوژيك و شيميايى خود چشم پوشد. و گفتگوهاى بين ليبى با مسئولان آمريكايى و بريتانيايى زمانى شروع شد كه نيروهاى نظامى متفقين از خاك كويت بسوى عراق حركت كردند. حال توجيه معمرالقذافى براى چرخش سياسى اش هر چه باشد، بايد گفت كه پيام اين چرخش سياسى، پيامى است روشن و آن اينكه دولت جورج بوش برخلاف دولت پيشين آمريكا بر آن است تا از طريق اقدامات نيروهاى متفقين، اقدامات گسترده و فراگير جهانى را عملى و ممكن سازد. حمله به عراق، گامى بود در راستاى امن تر ساختن جهان. باشد كه فرانسه، آلمان و روسيه نيز درستى اين سياست را دريابند.”

روزنامه ايتاليايى Corriere della Sera نظرگاهى متفاوت از دو تفسير ياد شده عرضه ميكند. اين روزنامه مينويسد:

“هرگاه تفرقه بين اتحاديه اروپا و ايالات متحده آمريكا كماكان ادامه يابد، آنگاه نيروهاى نظاميگراى جمهوريخواه در واشنگتن اين پيروزى سياسى خود را جشن خواهند گرفت و حتى پيروزى دموكراتها در انتخابات آتى آمريكا نيز از پيروزى سياسى اين نيروى نظاميگرا نخواهد كاست. در يك چنين حالتى كشورهاى اروپايى درگير تفرعنى خواهند شد بر آمده از عجز و ناتوانى و حتى قادر نخواهند بود تا با جهان نو وارد گفتگو شوند. گرچه آمريكا به تنهايى قادر نيست بر بحرانى فائق آيد ولى بدون آمريكا نيز هيچ بحرانى حل نخواهد شد.”