ادامه بحثِ شكنجه در عراق

“وقتى اولين عكس هاى شكنجه منتشر گشتند، مردم به شدت بهت زده شدند. بهت زدگى آنها بيشتر از اين جهت بود كه كشورى كه مهد دمكراسى دنياست مى تواند چنين اعمالى را انجام دهد. سوال اين است: آيا در شرايط بسيار ضرورى بايد شكنجه داد ؟ اين سوال تنها يك جواب دارد. نه. سوال ادامه مي يابد. در شرايط شخصى چه؟ مثلا اگر فرزند من در دست آدم ربايان اسير باشد و من با شكنجه آدم ربا بتوانم از محل اسارت او خبردار شوم؟ شايد در آن زمان اين “نه” تبديل به “آري” شود. به هر حال، اگرچه چنين حالات استثنايى هميشه باقي خواهند ماند، اما بايد دولت و قوانين كشورى بر اين مخالفت پاى بفشارند و به شدت به شكنجه در هر كجاى دنيا كه باشد مخالفت كنند.