آينده سودان در گرو قدمهاى صحيح جامعه جهانى

اگر وعده هاى داده شده در ماههاى آتى جامه عمل بخود بپوشند، كنفرانس يارى به سودان يك قدم مهم به سوى صلح بوده است. واگر اين پول از صندوقهاى بين المللى واقعا به سودان برسد، و در آنجايى مصرف گردد كه لازم است و بدست سياستمداران رشوه خوار در شمال اين كشور و بالاخره به دست رهبران جنگ كه تشنه قدرتند نيافتد، آنگاه براى سودان آينده روشنترى متصور خواهد بود.

ولى هنوز اما و اگرهاى بسيارى در اين راه وجود دارد. سودان كشورى پرتخاصم و از هم گسيخته است. با اين حال عليرغم تمامى مشكلاتى كه اين وسيع ترين كشور آفريقايى با آن روبروست، مردم آن از يك لحاظ شانس آورده اند.اينكه دنيا گاه و بيگاه نگاهى هم به آنجا مياندازد. در سرزمين همسايه سودان، جمهورى كنگو فقر و بدبختى كمتر نيست. سومالى اكنون بيش از يك ده است كه دچار هرج ومرج و بى قانونى شده. در رواندا و برونى روزانه بيشمارى انسان دور از چشم دنيا بر اثر خشونت و جنگ قربانى ميشوند.

اما چرا سودان مركز توجه اتحاديه اروپا و سازمان ملل قرار گرفته؟ يك جواب در معادن زيرزمينى، نفت و اهميت استراتژيك سودان خلاصه ميشود و پاسخ ديگر به قرار داشتن اين كشور نقطه تلاقى آفريقاى سياه كه مسيحيت در آن دين حاكم است و كشورهاى عربى مسلمان است.

اين شانس كه سودان پس از ۲۱ سال جنگ اكنون به صلح دست بيابد از هرزمان اكنون بيشتر است. اگر سودان به صلح و پيشرفت برسد، آنگاه امواج اين صلح به غرب اين كشور، به دارفور هم خواهد رسيد. و اگر اين شانس به هدر رود، آنگاه اين كشور در معرض از هم پاشيدگى قرار خواهد گرفت.

كنفرانس اسلو بايد امروز قدمهاى صحيحى بردارد. جاده ها و مدارس بايد با پولهاى وعده داده شده ساخته شوند. كشاورزان نياز به بذر و ماشين آلات دارند و مغازه داران بايد دادوستد را دوباره از سر گيرند. از اين گذشته بايد جامعه جهانى سياست فشار بر رهبرى خارطوم و شورشيان اين منطقه را تشديد كنند. چراكه هردو طرف تنها براثر فشارهاى بين المللى و بويژه آمريكا به مذاكره براى صلح تن داده اند.

با همين سياست نيز بايد آمريكا و متحدانش به مسئله دارفور بپردازند. رهبرى خارطوم در جلوگيرى از كشتار در غرب سودان گامهاى ناچيزى برداشته. اين رهبرى از حمايت كشورهايى برخوردار است كه با شركت نكردن در كنفرانس اسلو درخشيده اند. از جمله روسيه، چين، و بيشتر كشورهاى عربى كه سنگ عدم دخالت در امور داخلى سودان را ميزنند و در همان حال در درون مرزهاى خود سياست سركوب را برگزيده اند.