آمریکا و سفر احمدینژاد به عراق
۱۳۸۶ اسفند ۱۱, شنبهتفسیری از پتر فیلیپ
آمریکا پس از شنیدن این خبر دندان خشم برهم سائید. با این حال ابراز امیدواری کرد که جمهوری اسلامی پشتیبانی خود را از شبه نظامیان در عراق قطع نموده و آرزوی بهبود روابط دو کشور را نمود. اما به نظر میرسد که از این دیدار دو روزهی احمدینژاد، دولت آمریکا آنچنان هم راضی نیست. آمریکا میداند که احمدینژاد با این مسافرت امتیاز جمع خواهد کرد. بدین گونه هم بود که این مسافرت رسما اعلام شد و او رسما هم مورد استقبال قرار میگیرد.
جرج بوش اما وقتی به عراق رفت، هرچند هم با نوری المالکی دیدار کرد، با این حال سفری غیررسمی بود و کاملا واضح که چه کسی در عراق حرف اول را میزند. سفر او اما بیشتر جنبه مصرف سیاست داخلی را داشت، اما برای احمدینژاد در کمتر از دو هفته به انتخابات مجلس مانده، این موضوع صدق نمیکند. او میخواهد اینکه ایران یک قدرت منطقهای است را به نمایش بگذارد. میخواهد نشان دهد که بدون ایران، بحران عراق حل نخواهد شد. رئیس جمهور آمریکا هم بر خلاف میلاش این را پذیرفته و سفرای دو کشور دوبار هم در زمینه عراق به گفتگو نشستهاند و طرف ایرانی نشست سوم را به تاخیر انداخت که این هم نشان از این دارد که چه کسی قواعد بازی را تعریف میکند.
احمدینژاد در بغداد از سوی جلال طالبانی همتای عراقیاش و نوری المالکی رئیس دولت مورد استقبال قرار میگیرد. هر دوی اینها ایران را از دوران مهاجرت خود در زمان صدام بخوبی میشناسند و سپاسگزارند. همکاری آنها با آمریکا هم از شوخیهای روزگار است. هرچند هر دوی آنها خواستار خروج نیروهای آمریکا هستند، اما میدانند که این امر از امروز به فردا امکانپذیر نیست، سخنرانان نماز روزجمعه در ایران هم این خواست را دارند، اما مقامات ایرانی بخوبی میدانند که حضور آمریکا در منطقه برگی خواهد بود که در صورت حمله به ایران و با اشاره به دوستان عراقی میتوان به این نیروها ضربه زد.
در همین حال ایران پس از چند سال جنگ علاقهای به دور جدیدی از خشونت ندارد و از آمریکائیها بخاطر سقوط رژیم صدام و روی کار آمدن نیروهای نزدیک به حکومت اسلامی باید حتی سپاسگزار هم باشد. هرچند محاسبات سیاسی اجازه چنین اعترافی را نمیدهد، اما ایران خواستار بهبود و گسترش روابط خود با عراق است و در این زمنیه پروژههائی چون گسترش راهها، راه آهن و افزایش صادرات نف و کالاهای ایرانی به عراق را هم در حال انجام است.
مسافرت احمدی نژاد به عراق برای اثبات این موضوع به واشنگتن است که آنها تغییری در این وضعیت نمیتوانند ایجاد کنند. بخصوص اینکه احمدی نژاد با مسافرت به نجف و کربلا نشان میدهد که او در منطقه مورد قبول واقع شده است ولی آمریکائیان بر خلاف او عنصر بیگانهای بیش نیستند.