آغاز محاكمه صدام حسين در عراق

منجمله روزنامه «وست دويچه تسايتونگ» (Westdeutsche Zeitung) منتشره در شهر دوسلدورف در اينباره چنين نوشته است: در ازمنه قديم نحوه رفتار با جبارانى از زمره صدام حسين ساده تر از امروز بود و بجاى اينكه آنهار دستگير و محاكمه كنند غفلتاً و بى سروصدا از پشت به آنها حمله و كارشان را تمام ميكردند و قاتلان آنها هم علناً مورد قدردانى واقع ميشدند. براى بازماندگان دهها هزار نفر كه بدستور صدام حسين بقتل رسيدند و صدها هزار نفر كشتگان جنگهائى كه او براه انداخته اين روش قديمى بهترين راه اجراى عدالت ميبود. ولى موضوع اينست كه انتقامجوئى ربطى به عدالت ندارد و باين جهت محاكمه ديكتاتور سابق اولين آزمايش براى دمكراسى تازه مستقر شده عراق محسوب ميشود.

روزنامه انگليسى «ديلى تلگراف» (Daily Talegraph) در همين مقوله چنين آورده است: اگر در محاكمه صدام حسين دادستان بتواند نشان دهد كه قتل انسانها در دوره حكومت وى بدون استناد به مقاومت مقتولين در برابر قدرت حاكمه صورت گرفته يا بتواند ثابت كند كه افراد بيگناه بقتل رسيده اند يا كسانى بر اثر شكنجه و بيرحمى جان خود را از دست داده اند، آنگاه صدام حسين نخواهد توانست با توسل به عذر وظائف رهبرى كشور خود را از گناه مبرا قلمداد كند.
بعد از جنگ جهانى دوم متفقين هنگام تدارك ديدن ادعانامه عليه هيتلر متوجه شدند كه اين كار مشكل بود، و لذا تصميم گرفتند تشكيلات قضائى جديدى بوجود بياورند. سپس خودكشى هيتلر كار آنها را ساده كرد، زيرا محاكمه رئيس قانونى يك دولت مستقل مسئله ساز ميبود.
شايد ميشد هيتلر را به اتهام ارتكاب جنايات عادى محكوم كرد، ولى اين كار هدف متفقين در پايان حالت احتضارگونه جنگ دوم جهانى نبود. حالا هم در عراق موضوع جنايات عادى مطرح نيست.

در روزنامه «اشتوتگارتر تسايتونگ» (Stuttgarter Zeitung) در همين زمينه چنين ميخوانيم:
دادگاه رسيدگى به جنايات صدام حسين ميخواهد به چه چيزى دست يابد و هدفش چيست؟ اين دادگاه ميتواند از صدام حسين انتقامجوئى كند يا به جستجو و كشف حقايق بپردازد و باز ميتواند عدالت را اجرا كند يا تاريخ را بررسى و روشن و اين فصل از تاريخ معاصر عراق را تمام كند. ولى بهر حال در مورد حقيقت و عدالت ميان مردم عراق اتفاق نظر بدست نخواهد آمد.