آغاز خروج اسراييل از نوار غزه
۱۳۸۴ مرداد ۲۴, دوشنبه
۲۱ شهرك يهودى‌نشين واقع در نوار غزه و چهار شهرك بزرگ واقع در كرانه غربى رود اردن از امروز تخليه خواهند شد. در طى سالها مناقشه خاور ميانه اين نخستين بار است كه اسراييل مناطقى كه فلسطينيان از آن خود مى‌دانند را ترك مى‌كند. قرار است كه ۲۵ شهرك اسراييلى طى سه هفته برچيده شوند.
۸ هزار يهودى ساكن شهرك‌هاى نوار غزه بايد تا روز چهارشنبه، ۱۷ اوت، منطقه را ترك كنند، در غير اينصورت ارتش اسراييل به زور متوسل شده و آنها را از منطقه بيرون خواهد كرد.
دولت اسراييل مى‌گويد اقامت اسراييلى‌ها در نوار غزه برخلاف قانون است و به هر قيمتى بايد از اين منطقه بيرون بروند. اما نقض حقوق بين‌المللى را اسراييل به تازگى انجام نداده بلكه سالها از آن مىگذرد، چرا كه بر اساس ماده چهار كنوانسيون ژنو فاتحان اشغالگر حق ندارند مردم مناطق اشغال شده را اخراج كرده و شهروندان خود را در آنجا سكنى دهند. اين قانون پس از جنگ جهانى دوم تصويب شد و اسراييل پس از پيروزى درجنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ ميلادى و اشغال نوار غزه و كرانه غربى رود اردن آن را نقض كرد.
در آن هنگام رهبران اسراييل اعتقاد داشتند كه بايد مناطق فتح شده را نگاه داشت تا امنيت اسراييل حفظ شده و يهوديان بتوانند به ”سرزمين موعود“ بازگردند. يكى از معتقدان سرسخت ”جهان‌بينى اسراييل بزرگ“ آريل شارون، نخست وزير فعلى اسراييل، بود. شارون در مقام وزير در كابينه‌هاى مختلف اسراييل از گسترش شهرك‌هاى يهودى‌نشين حمايت مى‌كرد و اينك در مقام نخست وزير حكم به تخليه اين شهرك‌ها مى‌دهد. چگونه مى‌توان اين تغيير عقيده را توجيه كرد؟ شارون مذهبى نيست، اما واقع بين است. واقع بينى كه مى‌خواهد آينده اسراييل و آينده خود را تضمين كند. با وجود اين او قسمت اعظم كرانه باخترى رود اردن را از دست نخواهد داد و در كاخ سفيد واشنگتن هم تصريح كرد كه مرزهاى تعيين شده سال ۱۹۶۷ ميلادى تغيير نخواهند كرد.
در اين بين فلسطينيان كه پس از مبارزات طولانى نوار غزه را پس مى‌‌گيرند، بر خلاف انتظارشان اجازه يافتند كه كشورى مستقل تشكيل دهند كشورى كه بنا به گفته رييس جمهور آمريكا بايد تنها در نوار غزه بنا شود. اين با طرحى كه فلسطينيان براى كشور آينده خود در دست دارند همخوانى ندارد با اين وجود تشكيل كشورى هر چند كوچكتر از آنچه كه هدف آنان بوده بدين معناست كه از حقوق بين‌المللى برخوردار خواهند شد و با اسراييل در سطحى برابر قرار خواهند گرفت. اينكه آيا فلسطينيان به رؤياى فلسطين بزرگتر دست خواهند يافت يا نه را تنها آينده است كه تعيين مى‌كند. بايد ديد كه مناسبات آنان با اسراييل چگونه پيش مى‌رود. بايد ديد كه حمايت جامعه بين‌المللى و بخصوص آمريكا از فلسطينيان چگونه خواهد بود. آنوقت مى‌توان گفت كه رؤياى فلسطينيان با تحقق چقدر فاصله دارد.