آشويتش و راست گرايان افراطى در آلمان

زندان آشويتس، مسئله ى فاشيسم و جنگ جهانى دوم سال هاست كه از موارد بحث در آلمان به حساب مى آيد. در كنار سخنان گرهارد شرودر، صدراعظم آلمان فدرال، هورست كوهلر، رئيس جمهور آلمان و يوشكا فيشر، وزير امور خارجه ى آلمان، در رد قاطعانه ى فاشيسم و اعمال ددمنشانه ى انجام شده در دوران هيتلر، متاسفانه هستند سياستمداران و شخصيت هايى در اين كشور كه سعى در توجيه اعمال فاشيست ها مى كنند و به انكار اقدامات وحشيانه ى آنها مى پردازند.

مجمع عمومى سازمان ملل متحد، ۶۰ سال بعد از تراژدى آشويتس، سرانجام امسال تصميم گرفت تا ياد ِ قربانيان را در اجلاس فوق العاده اى گرامى دارد. در اين اجلاس يوشكا فيشر، وزير امور خارجه ى آلمان، در مقابل مجمع عمومى سازمان ملل متحد، گفت:" اين جنايت وحشيانه براى هميشه بخشى از تاريخ آلمان باقى خواهد ماند. اعمال انجام شده در اين زندان، براى كشور من پست ترين حد اخلاقى ست و يك شكست تمدن بى مثال است.”

كوفى عنان، دبير كل سازمان ملل متحد، نيز در اين مورد گفت: "اين پليدى نبايد هرگز تكرار شود. ما اجازه نداريم اين وقايع را انكار كنيم يا واكنشى بيطرفانه نسبت به آن داشته باشيم.”

اما به رغم مراسم گوناگون و سخنان پر احساس سياستمداران، بازماندگان آن دوران و شخصيت هاى بنام آلمان و جهان در مورد كشتار انسان هاى بيگناه در جنگ جهانى دوم و بخصوص در زندان آشويتس توسط نمايندگان سيستم فاشيستى ِ آلمان، باز اقدامات بعضى سياستمداران راست گراى اين كشور موجب شرم و رسوايى مى شود. اقداماتى مثل آنچه نمايندگان حزب راست گراى افراطى اين كشور (NPD) در پارلمان ايالت ساكسن انجام دادند و در جهت موجه جلوه دادن اقدامات فاشيست هاى هيتلرى از تريبون آزاد اين مجلس ايالتى براى اعلام ديدگاه هاى خود سوءاستفاده كردند.

آيا سخنان اين نمايندگان مجلس ايالت ساكسن و بسيارى ديگر از راست گرايان افراطى ِ اين كشور را بايد در مقوله ى آزادى بيان جاى داد و اين افراد را آزاد گذارد تا هر چه مى خواهند بگويند و واقعيت هاى تاريخى را كتمان كنند يا به تعقيب آنها دست زد؟

سوالى كه مطرح است اين است كه چرا در بسيارى از كشورهاى جهان، كه اصول دمكراسى از اركان اصلى جامعه است، اين گونه آزادى ها رعايت مى شوند؟ چرا در ايالات متحده ى آمريكا و يا در دانمارك، كشور همسايه ى آلمان ، گفتن چنين ديدگاه هايى آزاد است و كسى به اين علت مواخذه نمى شود؟

بايد خاطرنشان كرد كه نسل بعد از ۱۹۴۰ ميلادى به هيچ وجه نقشى در جنايات دوران فاشيسم نداشته است، همان نسلى كه اكنون به عنوان آلمانى در اين كشور زندگى مى كند. اما نبايد فراموش كرد كه اگرچه اين نسل در جنايات فاشيسم نقشى نداشته، اما هر آلمانى بايد مسئوليت هرآنچه خوب يا بد، در دوران هاى گذشته، در اين كشورش رخ داده را بپذيرد و سعى در انسانى تر كردن روابط اجتماعى در كشورشان و در سطح جهانى كند.