کیوبای بدون کاسترو

در کیوبا، فضایی بین امید به یک جامعه باز و نگرانی از عصر جدید مناسبات یخ زده با ایالات متحده امریکا حاکم است. شاید یک رئیس جمهور جوانتر که کاسترو نامش نباشد، بتواند نظر دونالد ترامپ را تغییر دهد و روابط را با کیوبا دوباره احیا کند.

رائول کاسترو فرصتی برای وداع بزرگ را در صحنه بین المللی از دست داد: وی در آخر هفته گذشته در عکس گروهی سران در اجلاس کشورهای امریکایی حضور نداشت. رئیس جمهور ۸۶ ساله رژیم کمونیست کیوبا تنها وزیر خارجه خود را به لیما فرستاد. ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده نیز در این اجلاس حضور نداشت. بنابراین این دو رئیس جمهور با هم مقابل نشدند و دست فشار ندادند، همانطور که در آخرین اجلاس امریکا در سال ۲۰۱۵، زمانی که کاسترو و بارک اوباما، رئیس جمهور سابق ایالات متحده امریکا، با یک دست فشار دادن تاریخی از سرگیری روابط پس از دهه های سرد را به نمایش گذاشتند.

کاسترو گفت: «اما ما نمی توانیم خیال واهی داشته باشیم. ما را بسیار چیز ها از هم جدا می سازد و تاریخ  کشورهای ما بسیار دشوار است. اما ما آماده هستیم که دوستی بین مردمان مان را توسعه دهیم. ما آماده هستیم در مورد همه چیز صحبت کنیم، با صبر و حوصله.»

کیوبایی ها متعجب شده بودند که رئیس جمهور شان با چه سرعتی عمل می کند: در تابستان سال ۲۰۱۵، پرچم ایالات متحده امریکا در هاوانا، پایتخت کیوبا دوباره بالای ساختمان سفارت این کشور به اهتزاز آمد و چند ماه بعد پاپ از این جزیره دیدار کرد. پاپ فرانسیسکوس، رهبر کاتولیک های جهان و باراک اوباما سر رشته را به دست گرفتند. آغاز یک سرور و به تعقب آن سوگواری، چونکه در نوامبر سال ۲۰۱۶، فیدل کاسترو، رهبر انقلاب کیوبا، درگذشت و برادرش رائول را تنها به قدرت ماند.

در تلویزیون دولتی، رائول خبر مرگ برادرش را با یک صدای لرزان خواند. فیدل در سال ۲۰۰۶ به علت بیماری خود را از قدرت عقب کشیده بود. بعدا سمت ریاست جمهوری و حزب را به رائول منتقل کرد. رائول کاسترو با احتیاط برای اصلاح سیستم اقتصادی تلاش کرد. او به کارهای شخصی بیشتر اجازه داد، کارمندان دولت را خانه نشین کرد و صنعت گردشگری را ارتقا داد. در نهایت، او حکومتی را که از زمان فروپاشی بلوک شرق از لحاظ اقتصادی در لبه ورشکستگی قرار داشت، رهبری می کرد. اقتصاد برنامه ریزی شده سوسیالیستی و تحریم های ایالات متحده بقیه کارها را انجام داد.

سیاست های نزدیکی روابط بین کیوبا و ایالات متحده امریکا را دونالد ترامپ دوباره عقب زد و به این ترتیب، رائول کاسترو مهمترین ترازنامه دولت اش را از دست داد. ۵ سال پیش کاسترو اعلام کرده بود که در سال ۲۰۱۸ از قدرت کنار می رود. این یکی دیگر از لحظات تاریخی در کیوبا است، چونکه پس از ۶۰ سال، نه دیگر کاسترویی بر این کشور حکومت خواهد کرد و نه هم عضوی از انقلاب کیوبا.

انریکه لوپز اولیا، که یک مورخ است، تغییرات بزرگی را در کیوبا  می بیند. او می گوید: «از دیر زمانی در کیوبا نسل ها در حال تغییر اند. یک دوره جدید به وجود آمده است؛ مهمترین پست ها در دستگاه اداری و همچنین  پست های حزبی و نیروهای مسلح توسط جوانان اشغال شده است. جنرال های قدیمی بازنشسته می شوند و نسل جدید دارای ذهنیت متفاوت هستند. من فکر می کنم دیر یا زود ما نیز یک نظام پلورالیست یا کثرت گرا خواهیم داشت. با این حال هنوز هم افرادی وجود دارند که از این امر می ترسند.»

این نسل جدید هم دیگر جوان نیست و چیزی جز انقلاب و زندگی در دولت یک حزبی را نمی شناسند. احتمالا رئيس جمهور جدید، میگل دیاز کانل، معاون راوئول کاسترو خواهد بود، که در این هفته ۵۸ ساله می شود.

nka, af (Mellmann)