کوزوو در واقع تجزيه شده است

بعد از هشت ساعت نا آرامي، سربازان ناتو بار ديگر اوضاع را تا حدودي زير کنترول درآوردند. آنها با تانک هاي سنگين در شمال ميتروويچا مصروف گزمه هستند. در اين منطقه باشندگان صرب در اکثريت هستند. ساختمان هاي اداري سازمان ملل متحد تخليه شده اند. الکساندر ايوانوف سخنگوي آن به دلايل امنيتي، عقب نشيني نهاد هاي اداري سازمان ملل را اعلام کرد:

"تمام کارمندان غير نظامي به شمال ميتروويچا انتقال يافته اند. ممکن است که پليس بين المللي نيز عقب نشيني کند. نيروي بين المللي کوزوو کنترول منطقه را به عهده گرفته است."

اينجا و آنجا شيشه هاي شکسته تلويزيون، موترهاي درهم شکسته شده و زخمي ها به نظر مي آيند.خانم داکترگوردانا چبريک ديروز به اين جا آمده است تا به شوهرش که در اثر شليکي يک چشمش زخمي شده است، کمک بکند. او ساعتي بعد تر در جنگ خياباني ميان تظاهر کنندگان صرب و سربازان بين المللي جهت حفظ امنيت کوسوو و پليس هاي سازمان ملل متحد گير افتاد:او مي گويد:"ما مي خواستيم به انسانهايي کمک کنيم که در اثر گاز هاي اشک آور زخمي شده اند. بعد از پنچ دقيقه دو وسيله نقليه ناتو ظاهر شدند و ما را از محل حادثه راندند. دو راکت در نزديکي ما منفجر شد، يکي از آن ها در نزديکي موترامبولانس ما منفجرشد."

جنگهاي خياباني اثراتي به جا گذاشته اند. اين بزرگترين نا آرامي بعد از اعلام استقلال کوزوو در 17 فبروري بوده است. اين نا آرامي در يک منطقه اي با اکثريت باشندگان صرب صورت گرفته است. در آنجا آنان نمي خواهند با آلبانيهاي کوزوو سرو کاري داشته باشند و اصلا ً نمي خواهند استقلال کوزوو را قبول کنند.

در اخير هفته مأمورين قبلي قضايي صرب ها دادگاه منطقه را در شمال ميتروويچا اشغال کردند، آنان مي خواستند در آنجا به کارشان ادامه دهند، اما زير اداره صرب ها. براي آنان کوزوو تا هنوز يک ايالت صربي است. آنان حتي يک هفته قبل مستقيما ً در مقابل در ورودي ساختمان دادگاه در يک کانتينرسفيد دربرابر در ورودي محکمه موضع گرفتندو خيابان را محاصره کردند. اندکي بعد تر پليس هاي سازمان متحد ، ساختمان را از حضور آن پاک کردند. اين سرآغازي بود براي درگيري هاي سنگين، دقيقا ً چهار سال بعد از موج خشونت هاي قومي در 17 مارچ سال 2004. در آن زمان 20 تن از صرب ها و الباني هاي کوزوو به قتل رسيدند. سربازان پاسدار بين المللي نتوانستد ازبه بيرون راندن 4000 صرب ها جلوگيري کنند. دوسان پروروکويچ آن حادثه را با پيش آمد کنوني مقايسه مي کند:او مي گويد:"آنچه که در آن زمان اتفاق افتاد و اينکه چرا اتفاق افتاد، ما تا هنوز براي آن جوابي دريافت نکرده ايم. در عوض ما حالا يک عمل خشونت آميز را عليه قاضي ها وکلاي دعواي غير مسلح صربي تجربه مي کنيم، و نيز اعمال خشونت آميز سربازان پاسدار بين المللي را که به هيچوجه موجه نيستند."

اداره سازمان ملل متحد در آنجا به مسأله به گونه ديگر مي بيند و تلاش مي کند تا از جدايي عملي جلوگيري بکند، اما توانايي هاي آن محدود است. حکومت صرب ها مدت هاست که در آنجا نهاد هاي را به وجود آورده است که با نهاد هاي سازمان ملل سازگار نيستند. کوزوو در واقعيت امر به يک بخش شمالي صربي و يک بخش جنوبي الباني تقسيم شده است. هراس آن مي رود که کوزوو در يک خلاء قدرت خطرناک سقوط بکند. شمال آن زير نفوذ حکومت صرب ها قرار دارد و در جنوب آلباني ها مسلط هستند. در ميان آن ها اداره سازمان ملل متحد، نيروي بين المللي کوسوو و اتحاد اروپايي قرار دارد که بايد مأموريت شان را براي استقلال يک کوزووي تجزيه ناپذير به اجرا درآورند. اما کوزوو در واقع يک سرزمين تقسيم شده است که به مشکل مي توان آن را با هم يکجا کرد.