پروژه ای برای حاکمیت دموکراسی در سرپناه های آوارگان

وُلفگَنگ پیکِن، کشیش آلمانی می گوید: «(در آلمان) از کودکستان گرفته تا خانه سالمندان قوانینی برای تنظیم حق تصمیم گیری وجود دارد. اما عجیب است که در بخش کمک به آوارگان چنین قوانینی وجود ندارد». این کشیش آلمانی برای اولین بار به فکر انجام چنین پروژه ای افتاد که روز پنجشنبه معرفی شد. 

ولفگنگ پیکن گفت: «ما از پناهجویان انتظار داریم که موازین دموکراسی را بیاموزند. اما آن ها در جایی زندگی می کنند که می شود گفت، دموکراسی آن جا اصلا وجود ندارد.»

دموکراسی در زندگی روزمره آغاز می شود. این که هرکس مسئولیت خود را به عهده بگیرد، برای زندگی روزمره اش تصمیم بگیرد، از راه بحث و گفتگو با دیگران راه حلی پیدا کند: قرار است که این پروژه در چهار سرپناه از ۲۱ سرپناهی که توسط نواحی مدیریت می شود، با ایجاد شورای پناهجویان، به طور امتحانی به اجرا گذاشته شود.

اما هنوز خیلی از مسائل مبهم است: در مورد ساختار کمیته هایی که قرار است تشکیل شوند، هنوز تصمیمی گرفته نشده است، معلوم نیست که اعضای این کمیته ها انتخاب می شوند و قرار است راجع به چه مسائلی تصمیم بگیرند. 

لوتار تئودور لِمپَر در پاسخ به این سوالات می گوید: «سوال درباره ساختار (این پروژه) بخشی از پروسه است و بخشی از موجودیت امکان سهم گیری پناهجویان. ما قصد نداریم پلانی ارائه کنیم (و به پناهجویان بگوییم) این گونه باید پیش برویم، بلکه ما پلان را به طور مشترک تکمیل می کنیم». لوتار تئودور لمپر، مدیر کل بنیاد «اُتو  بِنِکِه» است که سرپرستی پروژه دو ساله "مشارکت در تصمیم گیری و استقلال پناهجویان" را عهده دار است. 

لمپر که می خواهد بیشتر راجع به این پروژه توضیح دهد، می گوید که "فرهنگ خوشآمدگویی باید به فرهنگ عضویت و (به عهده گیری) مسئولیت" تبدیل شود.

مشارکت آوارگان در تصمیم گیری راجع به مسائلی که به آن ها مربوط می شود، هدف آشوک سریداران، شهردار بُن نیز هست. به عقیده او، مشارکت در تصمیم گیری به معنای بحث با دیگران، پذیرش نظریات متفاوت و پیداکردن راه حلی است که مورد تایید همه باشد. او گفت: «بسیاری از آن هایی که به آلمان فرار کرده اند، با چنین موازینی در کشورهای مبداء شان آشنا نشده اند.»

اداره ها و بنیادهای مختلف این پروژه را همراهی می کنند. آن ها می خواهند بدانند که در چه بخش هایی موفقیت حاصل می شود و آیا می شود این پروژه را به نواحی دیگر گسترش داد.

ولفگنگ پیکن، کشیش آلمانی می گوید، باید این مساله را در نظر گرفت که هدف اصلی در این پروژه موفقیت نیست. او گفت، با انجام این پروژه در تعدادی از سرپناه های آوارگان تغییراتی ایجاد خواهد شد و در برخی دیگر احتمالا هیچ تغییر و تحولی به وجود نمی آید. اما نباید کار به جایی برسد که ما از ادامه این پروژه صرف نظر کنیم. دموکراسی برای پیکن یک ابزار آموزشی نیست، بلکه "باید در جامعه ما امری بدیهی باشد".

ME, SI/Uta Steinwehr