1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

نایجر راه به سوی اروپا را برای مهاجران دشوار می‌سازد

۱۳۹۵ بهمن ۲۸, پنجشنبه

کشور نایجر در غرب افریقا راه ترانزیتی به سوی اروپا را برای پناهجویان و مهاجرانی دشوار می‌سازد که می‌خواهند به صورت غیر قانونی از طریق لیبیا و الجزایر به اروپا سفر کنند.

https://p.dw.com/p/2XgoC
Niger Haupttransitland für Wirtschaftsflüchtlinge aus Westafrika
در سال ۲۰۱۶ حدود ۲۰۰ هزار پناهجو از طریق صحرای نایجر به اروپا رفتندعکس: DW/A. Cascais

دفتر سازمان بین المللی مهاجرت (آی.او.ام.) در نیامی پایتخت نایجر به خبرگزاری "ای پی دی" گفته است که از ماه می سال گذشته تا حال شمار افرادی که به سمت شمال افریقا می‌روند، در نتیجۀ کنترول شدیدتر وسایط نقلیه و باربری، به صورت قطع کاهش یافته است.

به اساس تخمین کارشناسان "آی.او.ام."، در دسمبر ۲۰۱۶ حدود ۱۳ هزار مهاجر می‌خواستند به لیبیا و یا الجزایر بروند. این رقم در ماه می حتی بیشتر از ۷۰ هزار تن بوده است. مقامات نایجر آن وسایط نقلیه را غصب و راننده های شان را بازداشت می‌کنند که انسان ها را به طور غیر قانونی انتقال می‌دهند و یا مورد ظن قرار دارند. مونیکا چیریاک سخنگوی دفتر آی.او.ام. در نایجر می‌گوید: «این تدابیر سرکوبگرانه اولتر از همه در منطقۀ اگادیز، بسیار دور از مرز کشور، عملی می‌گردد.» به قول وی هدف از این اقدام به چنگ آوردن قاچاقچیان و قاچاقبران انسان اند.
دفتر سازمان بین المللی مهاجرت در نایجر در خود مرز این کشور تغییری را مشاهده نکرده است. نایجر عضو جامعۀ اقتصادی دولت های غرب افریقا است. شهروندان ۱۵ کشور عضو این جامعه، از جمله نایجریا، ساحل عاج، سنیگال و مالی، می‌توانند تنها با سند هویت خود آزادانه در این کشور ها رفت و آمد کنند.

شهر اگادیز در نایجر مهمترین نقطۀ آغاز برای سفر به سوی شمال و بحیرۀ مدیترانه شمرده می‌شود. این اقدام مقامات نایجر سبب شده است که مهاجران به آسانی نتوانند واسطه های نقلیه برای رفتن غیر‌قانونی از اگادیز به لیبیا و یا الجزایر را بیابند. از سوی دیگر قاچاقبران به خاطر خطرات شدید کنونی، قیمت خود را بالا برده اند. این مسأله بازگشت مهاجرین از لیبیا و یا الجزایر را نیز دشوار ساخته است. شمار همچو افراد در دسمبر سال گذشته به ۱۷۰۰ تن می‌رسید.

فشار بیشتر همچنان تغییر مسیر مهاجرت در داخل نایجر را نیز سبب شده است. اما چیریاک از ارقام دقیق و راه های جدید نام نبرده و فقط گفت: «در صحرا، برعکس مدیترانه، عملیات نجات صورت نمی گیرد که با آن بتوان اطلاعات روشن‌تری بدست آورد.» او افزود که مسیر بدیل می تواند در مرز الجزایر و یا یک راه از طریق چاد و لیبیا در شرق باشد. به گفتۀ چیریاک قاچاقبران می‌توانند مسیر صحرا راه انتخاب کنند و به این ترتیب از مناطق رهایشی و یا پوسته های امنیتی نگذرند.

تلاش ها برای آگاهی دهی

آی.او.ام دو دفتر نظارت در شمال نایجر و همچنان پنج مرکز در این کشور دارد که در آن مهاجران مشورت دریافت می‌کنند، بودوباش می نمایند و مواد خوراکی بدست می آورند. در این مراکز همچنان به قربانیان قاچاق انسان کمک صورت می‌گیرد. افزون بر آن کسی که بخواهد به وطن خود بازگردد، در طی مراحل اداری و امکان تراتسپورت و همچنان یافتن کار حمایت می‌شود.
مونیکا چیریاک سخنگوی دفتر آی.او.ام. در نایجر می‌گوید: «مهاجران به صورت فزاینده از سوی قاچاقبران چپاول می‌شوند، به ویژه در لیبیا، که در آن مهاجران از نگاه جسمی، روانی و جنسی مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند. بسیاری از آن ها بدون آب و غذا در زیر آفتاب سوزان صحرا رها می‌گردند. آنها زخمی می‌شوند، مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند و یا کشته می‌شوند. وقتی این همه راه را طی کرده و بالاخره به لیبیا می‌رسند، در آنجا زندانی می‌گردند، که این امر می تواند پیامد های شدید روانی و حتی مرگبار داشته باشد.»

آی.او.ام تلاش می‌کند در مورد امکانات دیگر، در عوض مهاجرت های غیر قانونی، به مهاجران معلومات بدهد. به قول این سازمان بین المللی بسیاری از این مردم از خطرات راه آگاه نیستند. آنها پس از بحث ها و دیدن تصاویر و ویدیو ها می‌توانند خود تصمیم بگیرند که کدام راه را انتخاب می‌کنند. چیریاک می‌گوید: «در اگادیز فعالان ما و همچنان آنهای که به کشور خود برگشته اند، همه روزه به اقامتگاه های مهاجران می‌روند تا با آن ها بحث کنند. آنها نمی‌خواهند نظر خود را به آنها تحمیل کنند، بلکه میخواهند آنها را از واقعیت ها آگاه سازند.»