مهاجر تراجنسی: در افغانستان هر لحظه خطر مرگ تهدیدم می‌کرد

افغانستان یک کشور محافظه کار اسلامی است که مسایل مربوط به همجنسگرایی و تراجنسیتی را تابو، خلاف اسلام و اخلاق اجتماعی دانسته و برای آن مجازات تعیین کرده است. این موضوع سبب شده که این گونه اشخاص با مشکلات زیادی مواجه شوند. هرچند آنان مجبور اند در اجتماع هویت شان را پنهان کنند، اما زمانی که در دنیای کوچک خود قرار می گیرند برای لحظاتی هم که شده زندگی را بر وفق مراد خود می چرخانند.

یکی از تراجنسی های افغانستان که به آلمان مهاجر شده، می گوید ساختار بدن‌اش از کودکی پسرانه بود و خانواده اش دوست داشت تا او یک پسر باشد، اما خودش برعکس می خواهد دختر باشد، لباس های زنانه بپوشد و مانند زنان آرایش کند. 

او اسم دخترانه اش را شکیرا گذاشته است، لباس زنانه می پوشد، آرایش می کند و با این اسم و رسم جدید از زندگی اش در آلمان لذت می برد. او بیان می کند که همجنسگرایان و ترانس جندرهای زیادی در افغانستان وجود دارند، اما نمی توانند هویت شان را فاش کنند.

او که نمی خواهد نام اصلی اش فاش شود، می گوید: «مدت چهار یا پنج ماه می شود که من همیشه فیشن می کنم و لباس زنانه می پوشم. حتی در مکتب و در جریان کار. پیش از این نمی توانستم، چون در کمپ بودم. وقتی که از خانه بیرون می شدم لباس مردانه می پوشیدم و تنها زمانی که به محافل یا مهمانی ها می رفتم فیشن می کردم. ماهانه یکبار محافل همجنسگرایان، گی ها، لیزبین ها و ترانس جندرها برگزار می شود و من هم شرکت می کنم.»

شکیرا اظهار می دارد که از زمان کودکی بیشتر با دختران بازی می کرد تا با پسران، چیزی که به گفته او همواره باعث تنبیه اش می شد. وی می گوید هنگامی که خانواده و بستگانش فهمیدند که او دوست دارد تا مانند یک دختر باشد، عکس العمل های بسیار بدی نشان دادند.

شکیرا می گوید با آن هم به طور مخفیانه به محافل عمدتاً مردانه می رفت، می رقصید و از این مدرک پول به دست می آورد. در بعضی محافل حتی مردان او را مورد آزار جنسی گروهی قرار می دادند. وی می گوید حتی زمانی که نیروهای پولیس او و دوستانش را شناسایی می کردند آنان را با خود می بردند، مورد تجاوز جنسی قرار می دادند و پول و تیلفون هایشان را می گرفتند.

او علاوه می کند: «وقتی می رفتیم در محفل ها و رقص می کردیم و بعد از محفل ها ما را می بردند، می گفتند برویم به خانه مان در خانه تنها هستیم و باید باهم همبستر شویم. زمانی که می رفتیم می دیدیم که هفت یا هشت نفر هستند و با ما کار خراب می کردند. بالای ما خیلی ظلم می کردند. مشکلات خیلی زیاد داشتیم حتی در فامیل. فامیلم می خواست من را از بین ببرد. همیشه مر ا در خانه حبس می کردند، بدون این که نان یا آب برایم بدهند. من را می زدند و موهایم را می تراشیدند.»

تراجنسی ها افرادی هستند که دارای ویژگی های متفاوت هویت جنسی از زمان تولد شان می باشند. هرچند در کشورهای غربی تعریف های مشخص از جنسیت های مختلف از جمله ترانس جندرها وجود دارد، اما در کشورهای مانند افغانستان جنسیت انسان ها تنها به مذکر و مونث خلاصه می شود.

براساس اظهارات این ترانس جندر افغان، او و سایر دوستان همگون اش با مشکلات زیاد اجتماعی مواجه بودند، از خشونت های خانوادگی گرفته، تا آزار و اذیت پولیس و حتی قتل. شکیرا قصه دوستان اش را می کند که به گفته وی بطور فجیع به قتل رسیدند، اما هیچ منبع دیگری این ادعاهایش را تایید نکرده است. 

او ادعا می‌کند: «حتی یک لحظه هم در افغانستان آرام نداشتیم، همیشه با این ترس زندگی می کردیم که چه وقت چاقو می خوریم و چه وقت کشته می شویم. سه تن از دوستانم را بسیار بی رحمانه کشتند. یکی از آنان را حتی توته توته کرده بودند و در بین یک بوجی انداخته و در یک جنگل رها کرده بودند.»

شکیرا می افزاید هنگامی که خانواده اش آگاه می شود که وی لباس های زنانه می پوشد و در محافل می رقصد، او را در خانه زندانی و تهدید می کند که در صورت ادامه این کار کشته خواهد شد. اما شکیرا موفق به فرار می شود و از دوسال بدینسو در آلمان زندگی می کند. در خواست پناهندگی شکیرا شش ماه می شود که پذیرفته شده و در حال حاضر مشغول فراگیری مکتب می باشد و در اوقات فراغت از مکتب در یکی از آرایشگاه ها کار می کند.

هرچند او از زندگی در آلمان راضی است، چون به گفته خودش از آزادی های فردی برخوردار می باشد، اما در اینجا نیز با مشکلات اجتماعی مواجه است و از سوی افراد جامعه به ویژه از سوی افغانان و مسلمان ها مورد تبعیض قرار می گیرد. شکیرا می گوید او حتی در زمان روند بررسی درخواست پناهندگی اش که در کمپ با سایر پناهجویان زندگی می کرد، مجبور بود که هویت اش را پنهان کند.

آلمان یکی از کشورهای است که در زمینه های مختلف آزادی ها را برای جنسیت های مختلف فراهم کرده و آنان از حقوق مساوی با سایر افراد جامعه برخوردارند. اخیراً حتی مجلس نمایندگان فدرال آلمان با اکثریت آرا «قانون ازدواج برای همه» را تصویب کرد.