مشکل مهاجرت موضوع مهم در دیدار مرکل از الجزایر

قبل ازهمه در این سفر اخراج مهاجرین الجزایری از آلمان مطرح است. زمانی که مرکل به الجزایر سفر کند، او خواهش نخست وزیران ایالات و شاروال های آلمان را در این گفتگو ها با مقامات الجزایر مطرح خواهد کرد.

خواست آنها قبل از همه این است: دولت های شمال افریقا مانند مراکش، تونس و نیز الجزایر باید برگشت دادن آن شهروندان شان را که پناهندگی شان در آلمان رد شده است، دو باره به کشور های شان بپذیرند.

چند روز پیش کارستن سیلنگ، شاروال بریمن به مشکلات ایالات و محلات آلمان در این ارتباط اشاره کرد که کشور های شمال افریقا آماده نیستند تا شهروندان رد شده شان برگشت داده شود. او گفت: "ما قسماً از مقامات این کشور ها هیچ جوابی دریافت نمی کنیم"، شهر او از ۱۵ فرد رد شده که باید کشور را ترک کنند، توانسته است فقط یک نفر را اخراج کند."

سیلنگ افزود: "این مربوط ما نیست. حکومت باید به این مشکل رسیدگی کند. مرکل می خواهد به مراکش، الجزایر و تونس سفر کند، ما همه برای او آرزوی موفقیت داریم."

وضعیت ناگوار اقتصادی در الجزایر

انگلا مرکل صدراعظم آلمان به یک کشوری سفر می کند که بازهم در برابر چالش های  بزرگی قرار دارد: میزان بیسوادی بیش از ۲۰ درصد و میزان بیکاری حدود ۱۰ درصد است. میزان قرضه های دولتی در این کشور در سال ۲۰۱۶ میلادی، ۱۳ درصد بوده است و قرضه های خارجی به ۵.۸ میلیارد دالر امریکایی می رسید. و براساس گزارش "انجمن تجارت و سرمایه گزاری آلمانی" انتظار می رود که میزان آن به ۸.۷ میلیارد دالر امریکایی برسد.

در سال ۲۰۱۵، گاز ۴۲ درصد و نفت با ۳۴ درصد صادرات کشور را تشکیل می داد. در بخش شیمی نفت، این کشور فاقد  صنعت های قابل ذکر است.

وضعیت نابسامان سیاسی

از دید سیاسی وضیعت در الجزایر چندان خوب نیست. عبدالعزیر بوتفیلقه، رئیس جمهور هشتاد ساله این کشور  است که تا حال  چندین سکته مغزی را از سرگذشتانده است و به ندرت در ملاءعام ظاهر می شود. باوجود آن بنا براظهارات رشید اویسی، استاد علوم سیاسی دردانشگاه گوتینگن آلمان، کابینه او روش سختگیرانه سیاسی را پیش نمی گیرد. او در گفتگو با دویچه وله توضیح داد:

"در این کشور یک نظام قدرتمدار کلاسیک وجود ندارد ... به طور نمونه الجزایر دارای مطبوعات نو و انتقادی است.  تخطی های شدید از حقوق بشر نیز مانند دهه ۱۹۷۰ وجود ندارد. اما برعکس در ساختار های حاکمیت چندان تغییراتی به میان نیامده است. باوجود این که شماری از احزاب وجود دارند، اما بوتفیلقه نیروی آن ها را سلب کرده است. او نیرو های سیاسی را بی اهمیت کرده است."

سازمان عفو بین المللی می نویسد که باوجود آن وضعیت حقوق بشری در الجزایر رضایت بخش نیست. اشخاص مظنون به حمایت از تروریسم، بدون دسترسی به وکلای مدافع، در جا های نامعلوم زندانی شده اند و مورد شکنجه قرار می گیرند.

سازمان عفو بین المللی می افزاید، به افرادی که در زمان جنگ داخلی در دهه ۱۹۹۰، متهم به تخطی های سنگین از حقوق بشر هستند، تضمین شده است که مورد مجازات قرار نمی گیرند. در همین حال سرنوشت بیش از ۶۰۰۰ مفقود شده ها  تاهنوز روشن نیست.

در ارتباط با این وضعیت نابسامان کشور، جوانان الجزایری می خواهند کشور را ترک کنند. بسیاری از آنها ناامید هستند. رشید اویسی، استاد علوم سیاسی در این باره می گوید: "مردم به سوی اروپا فرار می کنند. آنها احساس حقارت می نمایند   و هیچ دورنمایی برای آینده نمی بینند. به این ترتیب اروپا کشور رویا های آن هاست که آرزو دارند بتوانند در آنجا به توانایی های شان تحقق بخشند."

Knipp/hm