مذاکرات اقلیم: خواسته‌های ضعیف‌ترین کشورها گوش شنوا می‌یابد؟
۱۳۹۷ اردیبهشت ۱۸, سه‌شنبه
پاتریسیا اسپینوزا، دبیرکل "چارچوب کنوانسیون سازمان ملل در مورد تغییر اقلیم" (UNFCCC)، در این نشست مقدماتی، وضعیت کنونی اقلیم را در جهان بسیار "جدی" خواند. این کنفرانس در واقع زمینه بحث و گفتگو را برای کنفرانس جهانی سالانه اقلیم سازمان ملل متحد آماده می کند که در ماه دسمبر در منطقه کاتوویتس در پولند برگزار می شود.
درک این نکته زیاد سخت نیست که کدام کشورها مسئول این وضعیت اند. زیرا بیشترین گازهای گلخانه را کشورهای صنعتی در هوا پخش می کنند.
برعکس، کشورهای فقیر در جنوب آسیا، افریقا، پاسیفیک و کارآئیب، نقش چندانی در گرمایش زمین نداشته اند، اما همین کشورها به شدت از پیامدهای آن رنج می برند. این کشورها حالا می خواهند که این عدم توازن و بی انصافی را در بحث اقلیم جهانی مطرح کنند.
گبرو جمبر اندالیف، رئیس گروه کشورهای توسعه نیافته به دویچه وله در نشست بن گفت: "کشورهای کمتر توسعه یافته باید نقش قربانی را دور اندازند و به صورت فعال تر در مذاکرات اقلیم سهیم شوند. ما دیگر شنونده انفعالی نیستیم، ما یک نقش رهبری را به عهده گرفته ایم."
فهرست ۴۷ فقیر ترین کشور های توسعه نیافته که توسط سازمان ملل تهیه شده:
همه ۴۷ کشور توسعه نیافته به صورت مجموعی کمتر از دو درصد تولیدات ناخالص جهان را به دست می آورند. از این میان، ۳۳ کشور در افریقا، ۱۳ کشور دیگر در آسیا و اقیانوس‌ها و یکی از آنها در امریکای لاتین موقعیت دارند.
براساس آمار سازمان ملل متحد، این کشورها ۱۲ درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند، اما فقط در یک درصد از تجارت جهانی سهیم هستند.
بزرگترین کشورهای آلوده کننده اقلیم باید بیشتر پرداخت کنند
نکته مرکزی برای "چارچوب کنوانسیون سازمان ملل در مورد تغییر اقلیم" این است که به کشورهای توسعه نیافته یا کمتر توسعه یافته کمک صورت بگیرد تا خود را با جهانی رو به گرمایش انطباق بدهند، بدون این که میزان افرازات گازهای گلخانه یی را بیشتر سازند.
مینا رامان، رئیس «شبکه جهان سوم» در این باره به دویچه وله گفت: "جهان ثروتمند اساساً به این دلیل توانست رشد کند که پخش گازهای گلخانه یی را متوقف نکرده است. از آنجایی که این کشورها آشکارا مسئولیت بیشتر در بحران اقلیم دارند، پس باید کشورهای فقیر را کمک کنند."
در سال ۲۰۱۰ اتحادیه اروپا و دیگر کشورهای صنعتی تعهد کردند که بعد از سال ۲۰۲۰، سالانه ۱۰۰ میلیارد دالر امریکایی را به کمک های اقلیمی اختصاص دهند. اما این مبلغ پول به سرعت مورد نیاز پرداخت نمی شود. خانم رامان می گوید: "ما از این ۱۰۰ میلیارد دالر تاهنوز بسیار بسیار دور هستیم. هیچ برنامه روشنی در این مورد وجود ندارد که چگونه این منابع در اختیار قرار داده می شود."
او می افزاید که حتی این ۱۰۰ میلیارد دالر امریکایی نیز مثل قطره آبی بر سنگ سوزان است، به خصوص با درنظر داشت چالش هایی که تغییر اقلیم در برابر این کشورهای توسعه نیافته قرار می دهد.
تلاش برای یافتن گوش های شنوا
کشورهای کمتر توسعه یافته زیر فشار قرار دارند. آنها به سادگی نمی توانند برای نجات شان انتظار بکشند. یامیده داگنِت، رئیس پروژه مذاکرات اقلیم در انستیتوت منابع جهان در این باره می گوید که کشورهای کمتر توسعه یافته به سختی برای یافتن یک راه حل تلاش می کنند.
یک استراتژی در این راستا فعال شدن در پلاتفورم "تالانئوا دیالوگ" (Talanoa Dialogue) است که برای جامعه مدنی این امکان را فراهم می کند تا از این طریق به نحوی در مذاکرات "چارچوب کنوانسیون سازمان ملل در مورد تغییر اقلیم" سهیم شوند.
این پلاتفورم به ویژه بر مذاکرات جاری در شهر بن اهمیت قایل است. با در نظر داشت داغ ترین مسایل مورد مشاجره در مذاکرات اقلیمی، این پلاتفورم می تواند دست به یک ابتکار دیگر برای شنیدن به مشکلات و خواست های کشورهای کمتر توسعه یافته بزند. فقیرترین کشورهای جهان باید خود شان را در برابر خشکسالی های پیهم یا سیلاب ها آماده بسازند.
Ruiz , Irene Banos/af/hjm