1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

فاجعه بشری؛ وضعیت ‌پناهجویان در جمهوری افریقای مرکزی

۱۳۹۶ بهمن ۳, سه‌شنبه

جنگ میان شمار زیادی ملیشه ها در جمهوری افریقای مرکزی از ماه دسامبر به این سو تشدید یافته است. کارمندان سازمان های امدادی نیز درمخاطره قرار دارند واز کشتار های ملیشه ها درامان نیستند. حکومت کنترول کشور را از دست داده است.

https://p.dw.com/p/2rMi6
Zentralafrikanische Republik UN-Kräfte Minusca
سربازان سازمان ملل نیز نمی توانند مردم بیگناه این کشور جنگ زده را در برابر حملات حفظ کنندعکس: picture-alliance/AP Photo/J. Delay

مردم جمهوری افریقای مرکزی از جنگ داخلی در کشورشان رنج می برند که در سال ۲۰۱۳ آغاز شد. به طور مثال منطقه جنوب غربی آن به کلی از ساکنان آن تخلیه شده است و جمعیت آن در کمپ های مهاجرین در کنگو به سر می برد.

در همین حال سازمان امدادی صلیب سرخ هشدار داده است که در آینده نزدیک، نیمی از جمعیت این کشور به کمک های بشری نیاز دارند.

یکی از شفاخانه ها در بانگوی، پایتخت جمهوری افریقای مرکزی، مملو از بیماران مهاجر است. زنان و مردان با لباس های پاره پاره، در دهلیز شفاخانه در حال انتظار هستند. آنها همه از جنگ داخلی در کشورشان فرار کرده اند.

خانمی به نام سیسیله یکی از آنها است که در این شفاخانه بستری شده است. در چهره اش، جای زخم ساطور دیده می شود که به گفته خودش، کار ملیشه هاست. افزون برآن ران چپ او نیز پانسمان شده است. او از شهر الیندائو از جنوب جمهوری افریقای مرکزی به این شفاخانه آمده است.

او قصه می کند: "زمانی که جنگ آغاز شد، من با دو کودک ام نزد خاله ام فرار کردم که در نزدیکی ما زندگی می کرد. موقع برگشت، با گروهی از مردان مسلح روبرو شدیم. آنها ما را به روستای همجوار نزد رئیس قریه انتقال دادند. آنها بر من و کودکانم شلیک کردند و من به زمین افتادم. در آخر آنها من و فرزند بزرگم را با ساطور زخمی کردند."

Zentralafrikanische Republik Anti-Balaka Miliz
ملیشه های بی شمار کشور را ناامن کرده اند و دست به کشتار مردم ملکی می زنندعکس: Reuters/B. Ratner

با وجود این همه او خوشحال است که  کودکانش زنده مانده اند و خوشبختی بزرگتر این که او توانسته از کمک های طبی برخوردار شود. او که توسط حمله ملیشه ها شدیداً زخمی شده بود، توانست خود را نزد امدادگران سازمان بین المللی صلیب سرخ برساند. آنها او را از زادگاهش شهر الیندائو در فاصله ۳۰۰ کیلیومتری به شفاخانه در بانگوی انتقال دادند.

این درحالی است که  قربانیان بی شمار جنگ اصلاً کمکی به دست نمی آورند. بسیاری از بخش های کشور برای امدادگران قابل دسترس نیست، زیرا سرک ها قابل استفاده نیستند. افزون بر آن بسیاری ها جرئت نمی کنند که پایتخت را ترک کنند، زیرا در همه جا ملیشه های  مسیحی یا اسلامی به قتل و کشتار دست می زنند؛ آنها بر داکتران و دیگر امدادگران نیز حمله می کنند.

حکومت افریقای مرکزی به استثنای پایتخت، هیچ کنترولی بر مناطق دیگر ندارد و ۱۰ هزار سرباز سازمان ملل نیز نمی توانند مردم بیگناه این کشور جنگ زده را در برابر حملات حفظ کنند.

پتر ماوریر، رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ، در یکی از کمپ ها در باره وضعیت نابسامان پناهجویان معلومات می دهد و می گوید: "متاسفانه جمهوری افریقای مرکزی در حال حاضر خطرناک ترین کشور برای امدادگران بشری است. سال گذشته به خصوص سال دشواری بود. هم شماری کارمندان کمیته صلیب سرخ و هم امدادگران هلال احمر افریقای مرکزی کشته شدند."

هفت امدادگر تنها در سال گذشته قربانی ترور ملیشه ها شدند. در همین حال امدادگران در محل خواهان کمک برای تخفیف درد و رنج های مردم ملکی شده اند. نیمی از جمعیت کشور یعنی حدود دو و نیم میلیون انسان به کمک های بشری وابسته اند. بسیاری هم از سال ها به این سو از مناطق شان از جنگ ها در فرار هستند. از سال ۲۰۱۳ به این سو، جنگجویان ملیشه های اسلامی و مسیحی،  وحشیانه ترین جنایت ها در حق مردم بیگناه مرتکب می شوند.  

سازمان ملل متحد در سال گذشته از یک نسل کشی در این کشور هشدار داده است.

Rühl/hm/af