1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

سرنوشت مهاجرین معیوب در لسبوس

۱۳۹۶ فروردین ۱۴, دوشنبه

نوجین مصطفی موفق شد در ویلچیر با شرایط بسیار ناگوار به آلمان بیاید. این زن جوان مهاجرمعیوب از سوریه در پارلمان اروپا، توجه سیاستمداران را به وضعیت مهاجرین معیوب جلب کرد.

https://p.dw.com/p/2aZuI
Nujeen Mustafa syrische Migrantin
عکس: picture-alliance/PIXSELL/Z. Lukunic

سالون پر از سیاستمداران، مدافعان حقوق بشر و خبرنگاران بود، اما همه نگاه ها به سوی نوجین مصطفی دوخته شده بود. سرنوشت این دختر ۱۸ ساله مهاجر سوریایی در تابستان دو سال پیش، جهان را متاثر ساخت. در آن وقت این زن جوان با خواهرش از طریق بحیره مدیترانه به سوی آلمان، آنهم در ویلچیر راه افتاد.

او به روز دوشنبه در پارلمان اروپا از کشور جنگزده اش، فرار به سوی اروپا و زندگی جدیدیش در آلمان قصه کرد. او با زبان انگلیسی روان، چنین آغاز کرد: " تجربه کردن جنگ به هنگام نوجوانی، به هیچ صورت چیزی خوبی نیست."

اما برای او وضعیت هرچه بیشتر مایوس کننده بوده است، زیرا  دایماً ترس داشته است که ممکن است خانواده اش به خاطر او مجبور به ترک زادگاه شان شوند. نوجین با خواهران و برادرانش در شهر حلب بزرگ شد. او کردی است.

زمانی که شهر زادگاهش تحت بمباران قرار گرفت و ملیشه های تروریست "دولت اسلامی" یا داعش  به شهر نزدیک می شدند، این زن جوان مشاهده کرد که هرچه بیشتر مردم سوریه زادگاه شان راه به سوی اروپا ترک می کنند.

نوجین قصه می کند، زمانی رسید که برادرانش به او گفتند: تو باید فرار کنی، در غیر آن برای نجات خیلی دیر می شود.

Belgien Brüssel EU - Veranstaltung im europäischen Parlament mit Nujeen Mustafa
نوجین در پارلمان اروپاعکس: Human Rights Watch

"ویلچیر من بار من شد"

نوجین و خواهرش اول به ترکیه فرار کردند و از آنجا با یک قایق بادی، به سوی جزیره یونانی لیسبوس با شمار دیگر مهاجرین روان شدند. او می گوید: "چوکی چرخدار من بار من شد". او ترس داشت که قاچاقبران آن را به دریا بیاندازند تا وزن قایق کم شود. اما خوشبختانه چنین چیزی پیش نیامد.

این دختر ۱۸ ساله به یاد می آورد: "اما دشوار ترین حصه راه در برابرم قرار داشت." او از کمپ های مهاجرین در مسیر راه بالقان قصه کرد و این که برای او چقدر دشوار بوده است تا ضروری ترین نیاز هایش را رفع کند: "این برایم بسیار دردآور بود که مشاهده کنم که توالت ها در قرن ۲۱ برای بعضی از انسان ها تاهنوز یک چیز لوکس است."

تجارب او بیانگر وضعیت بسیاری از مهاجرین است که دچار ضربات روانی بوده، به بیماری مزمن مبتلا اند و یا با معیوبانی مجبور اند به سوی اروپا روان شوند.

علی مهاجر ۸ ساله از افغانستان در لسبوس

فعالان حقوق بشر از  سازمان "دیده بان حقوق بشر" از یک پسر ۸ ساله از افغانستان به نام علی قصه می کنند که در یونان گیرمانده است. قسمی که امینا سرینوویچ از این سازمان می گوید، او به دلیل ضربت روانی  و آنچه را در کشورش تجربه کرده است، نمی تواند پا هایش را حرکت دهد، و افزون برآن او از ضعف توانایی آموختن نیز رنج می برد.

قصه دردناک دیگر، سرنوشت یک مرد است که ناشنوا است. این مرد از سوریه توانست به زحمت خود را در برابر بمب ها حفظ کند، زیرا او نمی توانست صدای زنگ خطر آژیر ها را بشنود. او بالاخره موفق به فرار از کشورش شد و حالا در لیسبوس در یک کمپ به سر می برد. او مدت ها نتوانسته است درک کند که چه دور و بر او رخ می دهد. هیچ کسی به فکر یک آله مصنوعی شنوایی برای او نیفتاده است.

انسان های معیوب، ۱۵ درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند. اما این که شمار معیوبینی که  از جنگ ها در کشورش شان فرار می کنند، چقدر است، معلوم نیست.

Niebergall/hm