سالروز حملات تروریستی در فرانسه 

امانوئل دومینک احساس می‌کرد که در حال شفایافتن است. اما در آستانه سالروز حملات تروریستی در پاریس این خاطرات دردناک دوباره زنده می شود.

دومنیک،  یکی از نجات یافتگان وحشت دیوانه وار در سالون کنسرت باتاکلان است که در آن ۹۰نفرکشته شدند. او می گوید:« من احساس اندوه و ناتوانی می کنم. از نگاه روانشناختی بسیار چیزها دو باره زنده می شوند و آسان نیست با آن ها کنار آمد.»

روز یکشنبه ، هنگامی که فرانسه از مرگبار ترین حمله تروریستی در تاریخ اخیرش یاد بود می کند، این زخم دوباره باز می شود، حتی آثار ملموس تری از آن زنجیره تیراندازی ها و انفجارات بمب باقی می مانند که ۱۳۰ نفر را کشت و بیش از ۴۰۰ تن دیگر را زخمی کرد.

نزدیک به ده ها قربانی آن هنوز در شفاخانه بستری اند و صدها تن دیگر مشورت روانشناختی دریافت می دارند. سیاحت و توریسم در فرانسه کاهش یافته است و هزاران سرباز و ژاندارم هنوز در سرتاسر کشور توظیف می باشند. گروه های مدافع  حقوق اساسی از خدشه دار شدن حقوق مدنی در تحت شرایط کنونی  هشدار می دهند که حالت اضطراری بر قرار است و اتهام بستن به جماعت مسلمانان به طور فزاینده ای صورت می‌گیرد.

به عین ترتیب  این احساس آزار دهنده است که حملات "دولت اسلامی" یا داعش در سال گذشته صرف مربوط به یک گذشته تلخ نیست، بلکه یک صفحه جدید بسیار ترسناک را در تاریخ کشور گشوده است. چنانچه چندین حمله دیگر، به شمول دهشت دیوانه وار با موتر لاری در شهر نیس در ماه جولای، که موجب کشته شدن ۸۶ نفر گردید، صورت گرفت. در حالی که پولیس می گوید روزانه توطئه های تروریستی را خنثی می گرداند، بسیاری هراس دارند که مبادا حملات بیشتری صورت گیرد.
دومنیک سپیلاک یک روانشناس که در انجمن قربانیان ترور کار می‌کند و شماری از نجات یافتگان حمله ۱۳ نوامبر را معالجه نموده است، می‌گوید:« این یک ضربت روانی ملی است، زیرا ما چندین حمله تروریستی در وضعیت های مختلف داشته ایم.» او می افزاید:« در حالی که شما خود را برای یک نوع تروریسم آماده می‌سازید، این شکل دیگری به خود می‌گیرد. این امر بسیار بسیار پیچیده است.»

پرداختن به زندگی
با یک نگاه سرسری کشور به حالت عادی برگشته است. شام شنبه باتاکلان با تغییر ساختمان و کنسرت ستنگ دوباره افتتاح می‌شود. تکت ها در خلال چند دقیقه به فروش رسیدند. سایر کافه ها و میخانه ها نیز، که آماج  جهادی ها قرار گرفته بودند، به زودی باز شده، پنجره های منفجرشده تعویض و دیوارهای مشبک با گلوله آن ها دوباره پلاستر شده اند.

اندری بیلی، منیجر کافه بون بیری، جائی که مرد مسلحی پنج تن را کشته است، می‌گوید: «گذشته همیشه با ماست، اما ما نیاز داریم به زندگی ببپرداریم.»

نخستین موسسه ای که در ماه دسمبر سال گذشته دوباره افتتاح شد، کافه ای است که دوباره با غذاهای شام و نوشیدنی ها ، با نوآوری ها در درونش در یک شب نهایت سرد، از مهمانانش پذیرائی کرد. کسی از کارمندان این کافه کشته نشده است، اما بسیاری آن ها هنوز از ضربات روانی رنج می برند.

بیلی می گوید: «تیم واقعاً بسته شده و این مهم است. آن ها به یکدیگر کمک می‌کنند تا کارها جلو برود و زندگی شان را بازسازی می‌کنند.»

پس از آنکه جهاد گرایان باتاکلان را منفجر گردانیدند، دومنیک برای چندین دقیقه ایستاده ماند. صدای گلوله هائی که شلیک شده بودند با غرش موسیقی "دیث میتال" مغالطه می شدند که اندکی پیش جریان داشت. سپس چیغ و فریاد بر آمد و پس از آن او مرد مسلحی را دید که مردم را در دروازه دیگر دست چین می کند، و سرا نجام هنگامی که مهاجمان به منزل بالا در بالکن رفتند، او با ده ها نفر دیگر فرار کرد. 

جنگجویان نا برده باری را افزایش دادند
پس از ماه ها او به آهستگی خودش را جمع و جور کرد و به خود فشار آورد که به کنسرت برود، با اینهم هنوز بسیار زود است که به سالون باتاکلان برگردد. او این یاد بود را همچون ضربتی دیگری احساس می‌کند.

دومنیک معاون رئیس گروه نجات یافتگان می‌گوید: «همینکه شما احساس می‌کنید کار ها بهتر گردیده اند، دوباره نزد روان شناس می‌روید، زیرا زخم ها هنوز وجود دارند.» او که عضو "گروه اخوت و حقیقت 13 نوامبر" است می گوید: «این مانند یک نوع شکست است.»

او بی‌حد نگران عواقب گسترده تر حمله سال گذشته است و می‌گوید که نابردباری و سخنرانی های توام با نفرت پراگنی در سرک ها در حال افزایش اند و او آن را نتیجه رهبری غلط واکنش ضد تروریستی حکومت برای برقراری نظم و قانون می‌داند. او می‌گوید: پس از آنکه نخواست این شایعات را تائید کند که جهادگرایان قربانیان شان را شکنجه کرده اند، دست راستی های افراطی در اوایل سال جاری بر وی حمله کردند.

دومنیک می گوید که «به مثابه یک انجمن ما برای همبستگی و اخوت مبارزه می‌کنیم و امروز ما فکر می‌کنیم که این ارزش ها به کنار گذاشته شده اند و جای آن را نفرت گرفته است.»

یک گزارش جدید فدراسیون حقوق بشر، حالت اضطراری در فرانسه را به خاطر به عقب راندن  آزادی های مدنی و تلاشی‌های پولیس و سایر اقدامات  تقبیح می‌کند که در شهرها از  چندماه پیش قانون شده است و دست پولیس وباز جویان را بازگذاشته و محاکم را تضعیف می‌نماید.