وقتی که متولد شد، دست‌ها و پاهایش حس نداشتند. حالا هفده ساله است و با استفاده از ویلچیر راه می‌رود. مکتب نرفته است، اما می‌تواند بخواند و بنویسد. پنسل و قلم را با دهان گرفته نقاشی می‌کند و بیش از ۱۰۰ اثر دارد. ربابه محمدی می‌گوید که با نقاشی‌هایش می‌خواهد مردم را متوجه وضعیت دختران افغان بسازد.