توافق محافظت از کارگران نساجی در بنگله دیش

یک تی شرت به ظاهر ارزان می تواند بسیار گران تمام شود. مصرف کنندگان در سرتاسر دنیا از حراجی های ویژه و کاهش قیمت لباس ها خوش می شوند. اما با فاجعه رانا پلازا در نزدیکی داکا، پایتخت بنگله دیش که در اواخر ماه اپریل رخ داد، مساله قیمت واقعی لباس ها در سرخط اخبار رسانه های جهانی قرار گرفت.

هنگامی که ساختمان فابریکه ای که بخشی از آن به طور غیرقانونی تاسیس شده بود، فرو ریخت، بیش از هزار تن در ویرانه ها جان باختند. صاحبان فابریکه ها معمولا به محافظت از ساختمان ها و پیش گیری از آتش سوزی ارزش چندانی قایل نمی شوند. آنها برای جلب سفارش دهندگان جهانی، با یکدیگر در رقابت شدید قرار دارند.

توافقنامه امضا شد

وضعیت کنونی قرار است که با تلاش های اتحادیه های کارگری، سازمان های غیردولتی (ان جی او) و شبکه های مصرف کنندگان تغییر کند. سه روز پس از فاجعه آتش سوزی در فابریکه لباس، یک تقاضانامه در سرتاسر جهان دست به دست گشت. در آن درخواست شده بود که شرکت های بزرگ نساجی تا تاریخ پانزدهم ماه می یک توافقنامه محافظت از ساختمان ها و پیش گیری از آتش سوزی را امضا کنند.

فراوکه بانسه از کمپین آلمانی برای لباس های پاک می گوید که آنها در این راه موفق شده اند: «ما بسیار خوش هستیم که "اچ اند ام"، "سی اند اِی" و "ایندیتکس" که صاحب مارک زارا می باشد، قبول کرده اند که توافقنامه را امضا کنند. آنها مشتریان بسیار بزرگ نساجی ها از بنگله دیش هستند و این که این شرکت های بزرگ در این معاهده سهم می گیرند، تغییر زیادی در اوضاع ایجاد می کند». اما هزینه رسیدن به این توافق به گفته فراوکه بانسه بسیار بالا بود: «هزار تن کشته شدند، تا این که چنین توافقنامه ای امضا شد، این متاسفانه ترازنامه غمناکی است».

فشار عمومی

همچنین "جرمن فشن"، اتحادیه صنعت مد آلمان نیز از این که شرکت های بزرگ این بخش اقتصادی اکنون توافقنامه الزامی برای محافظت از ساختمان ها و پیش گیری از آتش سوزی از بنگله دیش را امضا کرده اند، استقبال کرد.

توماس رش، رییس عمومی این اتحادیه در مصاحبه با دویچه وله گفت: «بنگله دیش از فقیرترین کشورهای جهان است، کشور در حال توسعه ای است با ساختمان های بسیار کهنه که بخشی از آن ها بدون هیچ گونه پلانی اعمار شده اند. هر کمکی که در این زمینه بشود، قابل ستایش است». او می گوید که دیدگاه مصرف کنندگان و سرمایه گذاران در این بخش اقتصادی، به تدریج تغییر می کند:

«هرچه که مردم بیشتر متوجه شوند که شرایط کار در آن جا نه تنها در موارد خاص، بلکه در بیشتر موارد، رقت برانگیز است، به همان اندازه آگاهی و توجه افزایش می یابد». او افزود که این البته یک فرآیند درازمدت می باشد: «این ها گام های کوچکی هستند. نمی شود وضعیتی را که در طول ده ها سال ریشه دوانده، در کوتاه مدت تغییر داد».

مخالفت با بایکوت

فراوکه بانسه از کمپین لباس های پاک با انتقاد می گوید که جلوگیری از آتش سوزی و کنترول امنیت ساختمان ها وظیفه دولت می باشد که ظاهرا در بنگله دیش تاثیرگذار نیست و به این دلیل است که توافقنامه کنونی تنظیم شده است. او گفت که توافقنامه های الزامی نمی توانند جایگزین اقدام های دولتی شوند و این اتفاق نباید بیافتد.

بانسه در ادامه گفت که با وجود خشم و ناراحتی عموم نسبت به این فاجعه، نباید لباس ها از بنگله دیش بایکوت شوند. زیرا بایکوت امکان اشتغال کارگران نساجی و به این ترتیب منبع معیشت آنها را از بین می برد.

فراوکه بانسه به جای این امید به اجرای سریع توافقنامه دارد. او می گوید که شرکت های نساجی بزرگ این توافقنامه را امضا کرده اند و اکنون می تواند به اجرا دربیاید: «ما به خوبی آماده شده ایم. ما با اتحادیه های کارگری در محل نیز توافقنامه ای به امضا رسانیده ایم. به این ترتیب من فکر می کنم که این توافقنامه برای محافظت از ساختمان ها و پیشگیری از آتش سوزی به سرعت اجرا گردد».