تصویر: سفری به مکتبهای جهان به مناسب روز معلم
در همه نقاط جهان تدریس می شود. با اینهم اینکه دانش آموزان چگونه سطری را می خوانند و حرفی را می نویسند، بسیار فرق می کند. به مناسبت روز جهانی معلم سفر کوچکی به صنف های درسی در جهان انجام می دهیم.
افغانستان: آموزش برای همه
مهاجره آرمانی در نزدیک شهر جلال آباد در شرق افغانستان در یک صنف دخترانه درس می دهد. این دختران تا سقوط طالبان در سال 2001 از رفتن به مکتب بازداشته می شدند. ده سال پس از آن حدود 74 درصد دختران برای آموختن منظم به مکاتب ابتدایی می روند.
جاپان: در صف مقدم
وقت نان چاشت برای اطفال مکتب ابتدایی "تاکینوگاوا" در توکیو. سیستم مکتب در جاپان در سطح جهانی بهترین شمرده می شود. این سیستم به طور منظم در مطالعه مقایسه یی سطح تعلیم و تربیت در سطح جهانی (تحقیق پیزا) در جایگاه اول قرار می گیرد. با اینهم جاپان به خاطر فشار زیاد بر شاگردان نیز مشهور می باشد.
برازیل: صنوف درسی شناور
کودکان مکتب دولتی "ساوحوزه 2" در صنف های شناور درس می خوانند. آن ها این کار را در یک رود خانه مشهور جهان یعنی آمازون نیز انجام می دهند. مکاتب دولتی در برازیل از لحاظ کیفی در مقایسه با مکاتب خصوصی خرابتر می باشند. کسی که می خواهد واقعاً چیزی بیاموزد، باید برای این کار پول بپردازد.
ایالات متحده امریکا: نابرابری در سرزمین امکانات گسترده
بدون تردید ایالات متحده امریکا یکی از بزرگترین کشورهای توسعه یافته جهان است. با اینهم سیستم تعلیم و تربیت آن به دلیل کمبود برابری فرصت ها پیوسته مورد انتقاد قرار دارد. چنانکه سفید پوستان به تناسب سیاهان و یا دانش آموزان امریکای لاتین تبار با نتایج بهتری از مکاتب فارغ می شوند. برای این شاگردان مکتب از شیکاگو فارغ التحصیل شدن هنوز دور است، چونکه هنوز آن ها در صنف اول مکتب ابتدایی اند.
ویتنام: تدریس در تاریکی
روشنایی و کتابی وجود ندارد، با اینهم این شاگردان صنف سوم در ویتنام باید درس بخوانند. خانم معلم در اینجا شاگردان را به زبان محلی شان یعنی "همونگ" درس می دهد. با وجود یک سلسله شرایط خراب آموزشی ویتنام در ارزیابی جهانی سطح آموزش در آزمون پیزا، حتا جایگاه بهتر از آلمان دارد.
بریتانیای کیبر: همیشه با نظم و انضباط
یونیفورم یا لباس متحد الشکل شاگردان مکاتب در انگلستان یک سنت طولانی می باشد. با استثناآت اندکی نزدیک به همه دختران و پسران دانش آموز با لباس های متحد الشکل به مکاتب می آیند ولو آنکه مانند این شاگردان "مکتب هارو" کلاه نداشته باشند. معلوم نیست که این سنت از کجا آمده است، زیرا کدام قانونی که نوعیت لباس شاگردان مکتب را تعیین کند در بریتانیا وجود ندارد.
پاکستان: یکجا به عوض صنف های جداگانه
در اسلام آباد پایتخت پاکستان دختران و پسران دانش آموز مانند این اطفال می توانند یکجا درس بخوانند. البته این کار در زمین یک پارک صورت می گیرد و در پاکستان بسیار معمول نیست. ملاله یوسفزی یک دانش آموز دختر پاکستانی نیز خود را وقف معمول شدن این شیوه تدریس کرده بود. او در سال 2014 به این مناسبت جایزه صلح نوبل را به دست آورد.
مراکش:درس در اتاق های یاسمنی
این شاگردان در مکتب ابتدایی الوادیه واقع در رباط پایتخت مراکش در فضای رنگینی درس می خوانند. در سال های اول شمار بیشتر شاگردان به درس ها حاضر می شوند. حدود 92 درصد اطفال به مکاتب می روند. با اینهم در 15 سالگی صرف نصف آن ها به مکتب می روند و 30 درصد همه جوانان در این سن وسال نمی توانند بخوانند و یا بنویسند.
کنیا: مکتب در منطقه فقیرنشین
از سال 2003 به اینسو همه اطفال می توانند به مکتب بروند، بدون آنکه برای آن پولی بپردازند. اما پس از این اصلاحات، کدام سرمایه گذاری در بخش تعلیم و تربیت صورت نگرفته است. از این جهت صنوف بیش از حد از شاگردان پر اند و از مکاتب بیش از حد استفاده می شود. اطفال در این عکس از یک منطقه نهایت فقیرنشین کیبیرا در جنوب نایروبی می باشند.
مالیزیا: دانش آموزان خوشبخت
دانش آموزان مالیزیایی دست کم چنانکه آخرین آزمایش پیزا نشان می دهد، از جمله خوشبخت ترین دانش آموزان جهان می باشند. روزهای مکتب از بزرگترین روزهای اطفال و نوجوانان را در اینجا تشکیل می دهد. بیش از 60 درصد جمعیت مالیزیا مسلمان اند. برخی از آن ها به مدارس دینی مانند مدرسه انترنتی "نورالامان" می روند.
اوکرایین: تکلم به چندین زبان
در اوکرایین اطفال از همان صنف اول زبان خارجی را می آموزند. برای این دانش آموزان "لیسه علوم بشری" در کیف، از صنف پنجم به بعد آموختن یک زبان دوم مکلفیت می باشد. بنابراین بسیاری در پهلوی اوکرایینی و روسی، انگلیسی، فرانسوی و یا غالباً آلمانی نیز صحبت می کنند.
چلی: هرگز کسی آموختن را متوقف نمی سازد
این یک صنف مکتب ابتدایی است، هرچند از این عکس چنین بر نمی آید. مردان و زنان به مکتب شبانه "لاورا ویکتونا" در پایتخت چلی درس می خوانند. در چلی تقریباً همه سیستم تعلیم و تربیت به صورت خصوصی سازماندهی شده است. در حالی که بسیاری این سیستم را غیرعادلانه می دانند و در سال های اخیر پیوسته علیه آن اعتراضاتی صورت می گیرد.