1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

تبصره: نخستین گام افغانستان به سوی حاکمیت قانون

نویسنده: فلوریان وایگند/ ترجمه: عارف فرهمند۱۳۹۳ خرداد ۲۴, شنبه

افغان ها در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری میل خود به تغییر دموکراتیک قدرت را به نمایش گذاشتند. فلوریان وایگند، رئیس بخش افغانستان دویچه وله به این نظر است که امریکا نباید با خروج سریع اشتباه مشابه به عراق را تکرار کند.

https://p.dw.com/p/1CIW6
فلوریان وایگند، مسئول بخش افغانستان دویچه وله
فلوریان وایگند، مسئول بخش افغانستان دویچه ولهعکس: DW/P. Henriksen

گرافیست ناشناسی در دیوار بیرونی یک خانه در کابل با حروف درشت نوشته است که "برگه رای دهی به عوض گلوله" و در کنار آن یک کبوتر صلح نقاشی کرده است؛ تصویری که قدرت نمادین مضاعف دارد. افغان ها با وجود خطرات واقعی که زندگی شان را تهدید می کرد، به سوی صندوق های رای دهی شتافتند. پس از آن که در دور نخست انتخابات هیچ نامزد آرای کافی مورد نیاز را به دست نیاورد، دور دوم باید برگزار می شد. افغان ها با رای شان برای نخستین بار تغییر دموکراتیک و صلح آمیز قدرت را ممکن می سازند. فعالان با استفاده از روش های مدرن تلاش کردند توجه مردم را به این روند جلب نمایند. بدون در نظرداشت نتیجه انتخابات، افغانستان دیگر آن کشور 15 سال قبل نیست، زمانی که رژیم طالبان حکومت می کردند.

نادیده گرفتن احساسات این برهه تاریخی دشوار است. آیا تلاش ها و کمک های میلیاردی جامعه بین المللی در 12 سال گذشته بی نتیجه نبوده است؟ آیا این تجربه به مفهوم پایه گذاری دموکراسی در کشوری است که بسیاری ها قبلاً آن را در مسیر یک دولت ناکام می دیدند؟ افغانستان این روزها چهره روشنتری از خود به نمایش گذاشته است، شاید هم بیشتر به این دلیل که خبرهای تاریک تری از دیگر کشورهای اسلامی به گوش می رسد. در جنگ داخلی سوریه راه برون رفتی به چشم نمی خورد، در عراق اسلامگرایان در حال مارش به سمت بغداد هستند و در پاکستان طالبان بر میدان هوایی شهر میلیونی کراچی حمله می کنند. همچنان در کشورهای مصر و لیبیا مدت هاست که شکوفه های امیدبخش بهار عربی رو به پژمردگی نهاده است.

نگاه نزدیک تر به قضایا اما نشان می دهد که افغانستان هنوز راه طولانی و دشواری در پیش رو دارد و همواره در لبه پرتگاه قرار دارد. فساد، اقتصاد ضعیف و ساختار قبیله یی هنوز هم موانع بزرگی بر سر راه حاکمیت قانون اند. هر دو نامزد، عبدالله عبدالله وزیر خارجه اسبق و رقیب اش اشرف غنی احمد زی وزیر مالیه اسبق، شانس خوبی برای پیروزی دارند. بنابراین، این وسواس به صورت گسترده وجود دارد که تلاش شود آرای کم، احتمالاً کمبودی در درصدی ها، را با تحریف بالا برده شود. رئیس جمهوری که با تقلب به مقام برسد، یک رئیس دولت ضعیف خواهد بود.

وضعیت امنیتی نیز متشنج باقی می ماند. در روز انتخابات انفجارهای بزرگی صورت نگرفت، اما با وجود آن هم 150 حمله خرد و کوچک در روز رای دهی صورت گرفت. این مساله را که اعمال طالبان در این روز کمتر از هراسی بود که از آنها وجود داشت، نباید به مفهوم ضعف آنها تعبیر گردد. مسلماً سربازان و پولیس های افغانستان بهترین تلاش خود را به خرج دادند. در کشور همسایه، پاکستان، با وجود اردو و سازمان استخبارات قوی آن، افراط گرایان می توانند به میدان هوایی تحت شدیدترین تدابیر امنیتی حمله کنند. پیشامد مشابهی در افغانستان، مثلا در کابل، برای طالبان شاید چیزی بیشتر از یک مانور تحت شرایط شدید جنگی نباشد. اگر کسی با طالبان معامله کرده باشد که از خشونت جلوگیری کنند، سکوت آنها ممکن است با وعده هایی خریده شده باشد که طالبان ممکن است در آینده آن را تقاضا نمایند. این گروه همچنان یک عنصر قدرت در افغانستان باقی می ماند.

جامعه جهانی نیز باید به فعالیت خود ادامه بدهد. نمونه عراق نشان می دهد که خروج شتابزده نیروها در سیاست داخلی امتیازهای کوتاه مدتی را در پی دارد، اما از نظر جیوپولیتکی منجر به یک فاجعه می شود. ایالات متحده امریکا و متحدین اش باید تصمیم شان مبنی بر ترک افغانستان در پایان سال 2016 را یک بار دیگر در معرض بررسی قرار بدهند.