انتخابات ریاست جمهوری کولمبیا؛ صلح مهتمر است یا مهاجرت؟

هوبرت گیرینگ، رئیس دفتر کًنراد ادناور در بوگوتا، در مصاحبه با دویچه وله می گوید: «من متقاعد شده ام که مهاجران ونزوئلایی مهم ترین مسئله داخلی پس از انتخابات خواهند بود». معاهده صلح دولت با شورشیان فارک که یک و نیم سال پیش امضا شد، مهمترین موضوع در این مبارزات انتخاباتی نبود.

رقابت بین کاندیداهای ریاست جمهوری روی موضوعاتی مانند امنیت، آموزش، مراقبت های صحی، اقتصاد و پناهندگان از کشور همسایه اش ونزوئلا بود. طبق گزارش اداره مهاجرت کولمبیا یا "میگراسیون کولمبیا"، بیش از ۸۰۰ هزار ونزوئلایی در حال حاضر در کولمبیا زندگی می کنند. به ویژه قبل از برگزاری انتخابات در ونزوئلا به تاریخ بیستم ماه می عبور مهاجران از گذرگاه های مرزی دوباره ۴۰ درصد افزایش یافته است.

خوش آمدید؛ و بعد چه؟

گیرینگ کارشناس امور کولمبیا به این باور است که سیاست پناهندگی در این کشور موازی با آلمان پیش می رود. او می گوید: «کولمبیا در سال ۲۰۱۷ شبیه آلمان در سال ۲۰۱۵ بود. این کشور مهاجران را با فرهنگ خوشامدگویی استقبال کرد». اما به گفته وی حالا مشخص شده که عواقبش از آنچیزی که فکر می شد فراتر رفته است.

برای این متخصص همه چیز بستگی به یک سیاست ادغام موفق دارد. گیرینگ می افزاید: «من فکر می کنم که این یکی از اولین وظایف رئیس جمهور جدید کولمبیا خواهد بود که دست به  پیاده سازی راه حل های عملی واقعی در آنجا بزند». به باور وی در سال های اخیر، طبقه متوسط  جامعه ونزوئلا کشورشان را ترک کرده اند و "اکنون فقرا می آیند".

تا همین اواخر مهاجرت بین دو کشور همسایه هنوز در جهت مخالف بود. صدها هزار کولمبیایی در طول جنگ داخلی میهن شان را ترک کردند تا درآمد خوبی در ونزوئلا کشور همسایه غنی از نفت به دست آورند.

ترکیه به عنوان یک الگو؟

با توجه به موج مهاجرت، موقعیت دو نامزد اصلی ریاست جمهوری به سختی می تواند متفاوت باشد. ایوان دوک، محافظه کار و همدم سیاسی الوارو اوریبه رئیس جمهور سابق و نامزد "مرکز دموکراتیک" می خواهد برای امنیت مرزهای کولمبیا بیش از دو هزار کیلومتر با ونزوئلا منطقه سبز ایجاد کند.

گوستاوو پترو، چپ لیبرال، شهردار سابق بوگوتا و نامزد "جنبش ترقی خواه"، طرفدار پذیرفتن غیر بوروکراتیک مهاجران است. او به روزنامه "ال پائیس" گفت: «در ونزوئلا یک دیکتاتوری با اثرات مخرب بر مردم حاکم است. اولین وظیفه دولت کولمبیا این است که به مردم ونزوئلا کمک کند».

حکومت کنونی رئیس جمهور خوان مانوئل سانتوس، از یک سال قبل تلاش می کند کنترول موج مهاجرت از همسایه اش ونزوئلا را در دست بگیرد. در ماه می سال ۲۰۱۷ سانتوس مشاور امنیت ملی اش خوان کارلوس رسترپو را به ترکیه فرستاد تا از اردوگاه های پناهندگان دیدن کند و گزارش اش در رابطه با شرایط پناهندگان بین اتحادیه اروپا و ترکیه را به وی ارسال کند.

از بوگوتا تا کویتو

حالا  واضح است که تاثیر بحران در ونزوئلا برای کل منطقه تبدیل به یک مشکل شده است. بسیاری از مهاجران ونزوئلایی نیز از کولمبیا به اکوادور، پانامه، چیلی، پیرو و برازیل می روند. طبق آمار رسمی، بیش از ۲۸۶ هزار ونزوئلایی تنها در طول پنج ماه اول امسال از طریق پل بین المللی "رومیچاکا" به اکوادور سفر کرده اند.

کورت بک، سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات آلمان نیز به این باور است که کنترول مهاجرت از ونزوئلا باید "در دست گرفته شود". رئیس بنیاد فریدریش ایبرت آلمان که نمایندگی کولمبیا را نیز به عهده دارد، اخیرا به این کشور سفر کرده تا در مورد روند صلح با شورشیان فارک اطلاعات کسب کند. او در مصاحبه ای با دویچه وله گفت: «بحران پناهندگان بخشی از تقسیم بی پایان جامعه کولمبیا است». وی افزود: «مهاجران مشکلات کولمبیایی های فقیر را بیشتر می سازند».

با وجود بحران مهاجرت در امریکای لاتین، آینده توافقنامه صلح تاریخی یکی از موضوعات مهم در قسمتی از مبارزات انتخاباتی این کشور بود. نظر سنجی ها نشان می دهند که ایوان دوکو که به شدت از این قضیه انتقاد می کند با ۳۷ درصد آرا فعلا پیشتاز است و  گوستاو پترو با ۱۰ درصد کمتر از وی در جایگاه دوم قرار گرفته است.

"حالا نوبت ماست"

کورت بک می گوید: «از من همیشه می پرسند چگونه آلمان پس از ۱۹۴۵ و بعد از ادغام مجدد خودش را بازسازی کرد؟ به همین دلیل مهم است که همواره به این اشاره شود که حتی از یک وضعیت بسیار دشوار، یک روند آشتی می تواند با موفقیت پایان یابد».

برای رقیب پترو، پایان جنگ داخلی به معنای صلح برای مدت طولانی نیست. وی به رسانه های کولمبیایی گفته است: «برای صلح واقعی، ما باید نه تنها با چریک ها، بلکه با تمام جامعه درباره توزیع زمین، مراقبت های صحی، آموزش و عدالت، مذاکره کنیم».

به نظر می رسد که او رگ عصب جامعه این کشور را در دست گرفته است. طبق نظر هوبرت گیرینگ، بسیاری از کولمبیای ها خواستار سرمایه گذاری بیشتر در برنامه های اجتماعی، آموزشی و صحی هستند. به گفته وی "کولمبیایی ها حالا می گویند این بار نوبت ما است نه هشت هزار جنگجوی سابق چریک ها".

آسترید پرانگه دِ اولیورا/ر.ش