"گمشده های قرن"؛ نمایشگاه انتزاعی هنرمند افغان در برلین

اثر هنری سه قسمتی ساره نبیل با نام "هویت های گمشده قرن"، به سرنوشت انسان و هویت او در مسیر گریز و مهاجرت می پردازد. ساره در اثر هنری خود اما بیش از همه به بخش "گمگشتگی" انسان و بخش هایی از وجود او که در مسیر گریز گم می شوند، تمرکز کرده است. وقتی آواره ای پا به راه می گذارد، سوار هواپیما می شود، یا دل به دریای خروشان می زند، بخشی از هویت خود را از دست می دهد.

ساره نبیل در یک "سازه" یا "انستالیشن" دیواری، صدها پاسپورت پناهجویان از کشورهای مختلف را نصب کرده است. او می گوید که برای اثرش به بیش از پنج کمپ پناهجویان در برلین رفته و از صدها پاسپورت عکس گرفته است. ساره می گوید: «دو صد پاسپورت اینجا نصب شده اند». او توضیح می دهد که منظور از عدد «۲۰۰»، از یک جانب بازتاب شمار زیادی از سرنوشت هاست و از جانب دیگر، ضریب ۲ در اینجا مثل «دوگانگی سرنوشت انسان هاست: زندگی یا مرگ».

اما نیمی از این پاسپورت ها بی نام و بی عکس هستند. «پاسپورت هایی هستند که نامی در آنها وجود ندارد. در برخی از آنها شماره هایی وجود دارد؛ شماره قبرهایی که مهاجرین با همان دفن شده اند. از آنها که مثل ما آرزو داشتند، هویت داشتند، هیچ هویتی به جز این شماره ها به جا نمانده است».

این پاسپورت ها از سوی دیگر، گویا که سرنوشت و بخت پناهجویان را نیز نشان می دهند که از کشور خود پرواز می کنند و پا به کشور جدیدی می گذارند و آنجا در بدل از دست دادن همه چیز، اسناد هویت تازه به دست می آورند.

بخش دوم کار هنری ساره نبیل، یک آکواریوم بزرگ است که از آب شور دریا پر شده است. او می گوید: «می خواستم با آب دریای یونان (مدیترانه) آن را پر کنم؛ اما متاسفانه به دست نیاوردم». این هنرمند افغان درباره بخش دوم اثرش می گوید: «این آکواریوم رابطه مستقیم با همان پاسپورت ها دارد. اما بیشتر به "از دست داده ها" می پردازد. ما خیلی چیزها را از دست داده ایم تا به این جا رسیدیم».

ساره می گوید که این گمشده ها گاهی می توانند "یک حس" باشند نه الزاما یک شی مادی. او به عنوان مثال از حس نبودن والدین در نزدیک خودش قصه می کند که گویا مهاجرت آن را از او گرفته است.

در بخش سوم اثر که یک "پرفورمنس" است، این هنرمند از بازدیدکنندگان می خواهد تا با ارزش ترین چیزی را که به لحاظ مادی و معنوی در زندگی دارند، با خود بیاورند و آن را در آب شور دریا غرق کنند. این اشیای ارزشمند به طور سمبولیک حس از دست دادن اشیای تکرارناشدنی و ارزشمند انسان ها را یادآوری می کنند که غالبا با خاطرات سنگینی همراهند. خانم نبیل می گوید: «کوچکترین حس از دست دادن را می خواهم به بیننده منتقل بسازم».

ساره در این بخش می پرسد که "انسان ها در مسیر فرار چه قیمتی را می پردازند...؟ این ارزش ها که نمی توانند با یورو و دالر ارزیابی شوند، چگونه می شود که عینی و قابل لمس شوند؟"

ساره نبیل در کابل علوم سیاسی خوانده است اما نتوانست آن را تکمیل کند. او به تازگی به آلمان آمده و می گوید که بعد از یک سال توانسته است به دانشگاه راه پیدا کند. او در حاضر در آلمان هنر می خواند.

این نمایشگاه او که با دو هنرمند دیگر، مروان الثانی و نینا فیشر برگزار شده، ششمین نمایشگاه او در آلمان است. ساره پیش از این در چندین نمایشگاه بین المللی نیز اشتراک کرده است.

نمایشگاه این سه هنرمند از روز ۱۲ سپتمبر تا ۳۰ سپتمبر در گالری "کورت - کورت" (Kurt-Kurt) برلین برپا است.