دیوارهای خشونت‌زده پشت پیام‌ همدلی پنهان می‌شوند

یکی از تصاویر شتر کوچی را نشان می‌دهد که قلب بار کرده و بار محبت انتقال می‌دهد. این تصویر توجه همه رهگذران جاده‌های کابل را به خود جلب می‌کند. در نگاه اول کسی نمی‌فهمد که هدف از این نقاشی چیست و چرا چنین تصویری را بر دیوار شهر رسامی کرده‌اند.

آن‌سوتر کودکی که یک بانگی بر شانه دارد، به جای سطل‌های آب دو قلب را انتقال می‌دهد. رهگذران در باره این نقاشی‌ها از همدیگر می‌پرسند و هرکسی به اندازه فهم خود در باره این نقاشی‌ها چیزهایی می‌گویند.

تصویر دیگر، نقشه زخمی افغانستان را با رنگ سرخ نشان می‌دهد که به سه قسمت تقسیم شده است. نقاشان در این رسامی، پیکر زخمی افغانستان را توسط بنداژ پیچیده‌اند تا به این صورت آن را التیام بخشند. جمله «تن میهن به مرحم احتیاج است» در زیر این تصویر نوشته شده است.

کبیر مکمل، یکی از نقاشان درباره هدفش از این اقدام می‌گوید: «این اولین‌بار است که ما توانستیم تا روی دیوارهای سمنتی و محافظتی نقاشی کنیم. ما دیر زمانی در پشت این دیوارها بوده‌ایم. این دیوارها با سیم‌های خاردارش تاثیر بسیار بدی بر روان مردم دارد. این دیوارها بین این طر و آن طرف [حکومت و مردم] جدایی ایجاد کرده‌اند.»

چشمانی که نظارت می کنند

این نقاشی‌ها دیوارهای سمنتی را که در اطراف نهادهای دولتی کشیده شده، به تابلوهایی دل‌پذیر تبدیل می‌کنند که در آن‌ها تصاویر مختلف برای مخاطبان پیام‌های متفاوت می‌دهند.

نقاشان دو چشم تیزبین را بر یکی از دیوارهای کابل نقاشی کرده که فساد در نهادهای دولتی را زیرنظر دارد. این تصویر به هر رهگذری می‌فهماند که فساد در نهادهای حکومتی از چشم‌ها پنهان نیست و مردم می‌دانند که چگونه پول‌ها حیف و میل می‌شود.

آقای مکمل می‌گوید: «ما سر تصویر فساداداری کار کردیم. فساد در ادارات بسیار نهادینه شده است پس چطور می‌توانیم گام‌هایی را برداریم تا بگوییم که فساد یک چیز خوب نیست و همه آن را می‌بینند. پیام دیگر ما این است که دیوارها بین مردم و دولت ناپدید می‌شود.»

رهگذرانی که با این تصاویر بر می‌خورند پیام‌ها را به زودی درک می‌کنند. سید اسرار یک باشنده کابل در رابطه به نقاشی با پیام مبارزه با فساد گفت: «شما می‌بینید که چشم‌ها را رسم کرده‌اند. به این معنا که کسی هست که ما را می‌بیند. وقتی ما این را می‌بینیم یک احساس برای ما پیدا می‌شود که اگر خود ما فساد کنیم یا دیگران فساد می‌کنند، از آن جلوگیری کنیم.»

این باشنده کابل می‌گوید تصاویری که در دیوارها نقاشی شده، افکار خشونت‌زده مردم را تغییر می‌دهد و کابل‌نشینان را به محبت، دوستی و همدیگر پذیری دعوت می‌کند: «عکس‌های دیگر به ما می‌فهماند که دست دوستی دراز کنیم و دست از جنگ برداریم.»

تغییر را از خود شروع کنیم

همه نقاشی‌ها روی مسایلی چون مبارزه با فساد، سلام دادن، غذرخواهی، مهربانی و همدلی و جلوگیری از خشونت با زنان تمرکز کرده‌اند. این تصاویر جنبه اصلاحی دارند و تلاش می‌شود تا پیام‌های صلح‌آمیز در انظار عام قرار گیرد.

امید شریفی، نقاش دیگر هدف از این تصاویر را این‌گونه بیان می‌کند: «بيايید تا قهرمان شهر خود را خودمان انتخاب كنيم؛ بيايید تا لبخند را دوباره به شهرمان برگردانيم؛ بيايید در سلام دادن پيشی كنيم؛ بيايید تا از آدميت به طرف انسانيت قدم برداريم؛ بيايید تا در كار نيک رقابت كنيم.»

آقای شریفی به این باور است که هر شهروند باید تغییر را از خود شروع کند: «تغيیر از من و تو شروع می‌شود. بيایيد تا شهروند شويم و چهره شهر خود را تغیير دهیم.» نقاشی‌های همدلی نوشته‌های بسیار اندکی دارند. بیشتر تلاش شده تا پیام‌ها توسط تصاویر به مردم رسانده شود.