هانگ کانگ از پیکنگ فاصله می گیرد

در هانگ کانگ، حوزه ویژه اداری جنوب چین، قانون آزادی اعتراضات حاکم است و به همین دلیل نیز همه ساله از کشتار موسوم به «قتل های خونین تیانانمن» یادبود به عمل می آید. در پی ناکامی تظاهرات جنبش دموکراسی در خزان سال گذشته، اکنون مخالفت هایی علیه یادبود از کشتار تیانانمن نیز شنیده می شود. برای نخستین بار فدراسیون دانشجویان هانگ کانگ که یکی از سازمان های رهبری کننده اعتراضات سال گذشته بود، اعلام کرده است که در مراسم رسمی یادبود از کشتار تیانانمن اشتراک نخواهد کرد. اما قرار است این سازمان امروز چهارم ماه جون مراسم ویژه ای را در یادبود از کشتار تیانانمن برگزار کند.

در همین ارتباط فینگ جینگ سی یک تن از اعضای این سازمان گفت: "ما به این باوریم که مردم هانگ کانگ برای دموکراسی در سرزمین خود باید مبارزه کنند و ما نمی توانیم که برای دموکراسی در چین مبارزه نماییم و علایق خود را نادیده بگیریم. اعتراضات دموکراتیک گذشته مردم هانگ کانگ را در تشخیص هویت شان بیدار کرده است."

در هانگ کانگ، یکی از هر سه تن خود را چینی می داند

هژده سال قبل بریتانیا مستعمره پیشین خویش هانگ کانگ را دوباره به چین مسترد نمود. از آن زمان به بعد هانگ کانگ براساس قاعده ی « یککشور و دو سیستم» به عنوان منطقه خودمختار اداره می شود و به طور گسترده از حقوق ویژه برخوردار است.

در هانگ کانگ برخلاف جمهوری خلق چین تا حدی آزادی رسانه ها حاکم است و مردم این کشور نیز از آزادی عقاید و آزادی اجتماعات برخوردار اند.

افزون بر این پس از استراد این منطقه به چین، شمار زیادی از چین به هانگ کانگ مسافرت کرده اند، چنانچه در سال 2014 حدود 47 میلیون چینی به هانگ کانگ سفر کردند که هفت میلیون نفوس دارد. در ضمن حدود 9000 دانشجوی چینی در این مستعمره پیشین بریتانیا مشغول تحصیل اند. با آنکه سیاستمداران هر دو جانب چین و هانگ کانگ خواهان نزدیکی بیشتر اند، اما ظاهراً عکس مسئاله حاکم می باشد. براساس یک نظرسنجی دانشگاه هانگ کانگ، 67 درصد شهروندان اداره خودمختار هانگ کانگ خود را هانگ کانگی می دانند و فقط 33 درصد خود را چینی گفته اند.

تنش میان هانگ کانگ و چین

رفت و آمد شمار زیاد شهروندان چین به هانگ کانگ همچنان بر روابط دو طرف نیز اثر گذاشته است، زیرا اکثر مردم هانگ کانگ شهروندان همسایه خود چین را متهم می کنند که بر سیستم بهداشت و آموزش این کشور اثر می گذارند و بهای منازل را بلند می برند. مخصوصاً تجارت موازی آنان سبب نارضاییتی هایی در میان مردم هانگ کانگ گردیده است؛ زیرا در چین خریداران شمار زیادی از تولیدات هانگ کانگ خیلی زیاد اند و مخصوصاً به دلیل پایین بودن گمرک بهای این تولیدات نیز کم می باشد.

به همین دلیل تاجران زیادی در خط نخست مواد مورد نیاز روزمره را از هانگ کانگ خریداری می کنند و بعد در چین به فروش می رسانند. پیامد این وضعیت برای مردم هانگ کانگ اما برعکس می باشد و سبب افزایش قیمت ها می گردد. طور مثال پس از رسوایی خراب بودن شیر خشک در چین، اکنون تاجران این کشور تقریباً تمام شیر خشک مغازه های هانگ کانگ را خریداری می کنند و به این ترتیب مردم هانگ کانگ با قلت شیر خشک مواجه اند.

نگرانی از واکنش پیکنگ

سال 2003 مقام های هانگ کانگ قصد داشتند تا یک ماده جدید را زیر عنوان ضد تجزیه طلبی در قانون اساسی هانگ کانگ درج نمایند. اما در پی اعتراضات سال گذشته حکومت هانگ کانگ مجبور شد تا از این ماده قانون منصرف گردد.

اکنون شمار زیادی از اعضای نهضت دموکراسی نگران اند که مبادا رهبری چین تقاضاهای یک جمعیت بسیار کوچک جدایی طلب را در هانگ کانگ بهانه ساخته و این قانون را دوباره تجدید نماید. بنابراین آنها ترس از این دارند که با فشار بر اداره هانگ کانگ همه اعضای نهضت دموکراسی به عنوان جدایی طلب برچسب خورده و نیروهای معتدل نیز به نام نیروهای تندرو بی اعتبار گردانیده شوند.