مرکز تابو شکن مشورتدهی در افغانستان
۱۳۹۵ بهمن ۹, شنبه
تمایلات و مشکلات جنسی افراد در جامعۀ محافظه کار افغانستان تابو و نامطلوب خوانده می‌شوند. مطرح کردن مشکل جنسی در افغانستان اغلب غیراخلاقی و منحرف کننده پنداشته می‌شود. حکومت افغانستان حالا با حمایت صندوق جمعیت سازمان ملل متحد یک خط تلفون را ایجاد کرده است که با آن این تابو را شکسته و به تماس گیرندگان، که اکثریت شان جوان اند، در مورد مشکلات جنسی شان مشورت می‌دهد.
جوان ناشناسی پشت خط تلفون، از ترس اینکه مبادا آوازش را اعضای خانواده اش بشنوند، با صدای بسیار آهسته می‌گوید: «بدون قرص ویاگرا هیچ کاری کرده نمی‌توانم.» در آنسوی خط تلفون مشوره دهنده تلاش می‌کند او را آرام سازد و برایش می‌گوید: «برادر، تو نباید خجالت بکشی، بسیاری از مردم مثل تو اند. ما یک راه حلی برایت پیدا می‌کنیم، که حتی بدون قرص توانبخش مشکل ات برطرف شود.»
ده مشاور آموزش دیده، شامل مرد و زن، همه روزه به صدها تماس تلفونی مردان و زنان پاسخ می‌گویند. عبدالله شاهد، رئیس این نهاد مشورتی، می‌گوید: «مردان جوان از استمناء گرفته تا انزال زودهنگام، اظهار نگرانی می‌کنند و زنان جوان زنگ میزنند تا در مورد تدابیر پیشگیرانه، پرده پاره شده بکارت و یا ترس از شب عروسی صحبت کنند.» همچنان ازدواج اجباری، همجنس‌گرایی و یا افسردگی روانی از مسایل مورد بحث در تماس های تلفونی اند.
تماس گیرنده در پشت خط تلفون می‌گوید: «وقتی از دوستان و یا خانواده ات در مورد درمان ناتوانی جنسی مشوره بخواهی، تو را بداخلاق، بی‌شرم و نامرد می‌پندارند.» او می‌افزاید: «این خط تلفون یک نعمت است.»
پیامد های ناگوار مشکلات جنسی
بیش از ۶۰ درصد جمعیت افغانستان افراد زیر ۲۵ سال اند و این جوانان میان شیوه های سنتی و مدرن زندگی و بین نیازمندی های جنسی و ممنوعیت‌های مذهبی تقلا می‌کنند. تا حال در هیچ مکتب افغانستان مسایل جنسی شامل برنامه های درسی نیست. در این کشور ازدواج تنها راه برای یک زندگی با غرایز جنسی است. اما بسیاری از مردان توانایی پرداخت طویانه های هنگفت را ندارند، و در نتیجه از ارضای طبیعی تمایلات جنسی محروم می‌مانند.
برخی از کارشناسان این محرومیت گستردۀ جنسی مردان جوان را یکی از عوامل خشونت در افغانستان می‌دانند. شاهد می‌گوید: «مشکلات جنسی اغلب به خشونت با همسر، چندهمسری و همچنان طلاق منجر می‌شود. ما تلاش می کنیم مردان و زنان جوان را تشویق کنیم و به آنها بگوییم که همیشه یک راه حل وجود دارد.»
برخی از جوانان درمانده و مأیوس نه تنها در تلفون، بلکه در مراکز مشورتدهی شفاخانه ها در شهر کابل نیز مشکل جنسی خود را مطرح می‌کنند. زنان و دختران جوان به صورت فزاینده به این مراکز مراجعه می‌کنند. ریحانه ۲۱ ساله می‌گوید: «با مادر و یا خواهرم نمی‌توانستم در مورد مشکلات خود صحبت کنم. اما در اینجا می توانم آزادانه حرف بزنم.»
یکی از تقاضا‌های مشاوران این است که از قرص توانبخش ویاگرا سوءاستفاده صورت نگیرد. پیش از ورود اردوی امریکا در افغانستان در سال ۲۰۰۱، این قرص های آبی رنگ تا حد زیادی ناشناخته بود.
شایعه ها وجود داشت که سازمان استخبارات ایالات متحدۀ امریکا (سی آی ای) این قرص ها را به عنوان رشوه به سران قومی و جنگ سالاران می‌داد تا آنها را به مبارزۀ مشترک علیه طالبان تشویق کند.
اما همۀ جوانان مشتاق همچو مشورت ها نیستند. زمانی که نمایندگان وزارت صحت برای یک کمپاین آگاهی‌دهی به دانشگاه کابل رفتند، با اعتراضات خشمگین چند دانشجو روبرو گردیدند. سید علیشاه علوی یکی از نمایندگان این وزارت می‌گوید: «ما تلاش کردیم به آنها توضیح بدهیم که این کار به هیچ صورت مخالف اسلام نیست. اما برخی تنها به این باورند که حتی صحبت کردن در مورد مسایل جنسی سبب گسترش بد اخلاقی می‌گردد.»