«زندانیان افغانستان در شرایط ناگوار به سر می‌برند»

عبدالقادر عدالتخواه، یکی از اعضای کمیسیون نظارت بر تطبیق قانون اساسی در نشستی که روز سه شنبه (12 قوس 1392) در کابل برگزار شد، گفت: «اکثر محابس و توقیف خانه ها که مراکز صحی دارد، در این مراکز تشکیل منظم وجود ندارد؛ کمبود پرسونل صحی کاملا ملموس است و کمبود ادویه نیز بر مشکل صحی در این مراکز افزوده است».

در حال حاضر بیست هزار نفر در زندان های افغانستان بندی هستند، نهادهای حقوق بشری نیز بارها از وضعیت زندانیان در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند.

بر اساس قوانین قوه قضاییه افغانستان، باید در مدت 10 ماه سرنوشت زندانیان را معلوم کند. اما در برخی موارد زندانیان سال ها بدون این که سرنوشت شان معلوم شود، در زندان به سر می برند. مسوولان این کمیسیون گفتند، در برخی موارد مریضان صعب العلاج در زندان جان می دهند.

اتاق‌های متعفن

براساس اظهارات مسوولان این کمیسیون، شماری از زندان ها ساختمان مناسب ندارند و بندی ها در خانه های ویرانه و نمناک به سر می برند. آقای عدالت خواه گفت: «مشکل بسیار عمده و مهم که در محابس وجود دارد، تراکم نفوس و کمبود جای است. در یک اتاق بیشتر از ظرفیت محبوسین نگهداری می شود. این سبب می شود که فضای اتاق آلوده شود؛ تعفن ایجاد کند».

مسوولان کمیسیون نظارت بر قانون اساسی افغانستان می گویند ملاقات کنندگان نمی توانند به راحتی با زندانیان خود دیدار کنند. آن ها گفتند خانواده هایی که واسطه ندارند، به دشواری می توانند با زندانیان خود ملاقات نمایند.

گل رحمان قاضی، رییس کمیسیون نظارت بر تطبیق قانون اساسی گفت زندانیان حق دارند که حرفه بیاموزند و در زندان کار کنند؛ اما چنین زمینه ای برای آن ها فراهم نیست. آقای قاضی گفت: «محبوس از تولیدی که می کند، بر اساس قانون محابس 60 فیصد [می تواند] از تولید خود مفاد داشته باشد و از مفاد تولید خود، فامیل خود را اعاشه کند. اگر خودش گناه کرده، فامیلش گناهکار نیست. کی نفقه فامیلش را بدهد؟»

براساس اظهارات مسوولان این کمیسیون، زندان های افغانستان سالون های ورزشی ندارند و زندانیان از حق دسترسی به کتاب و تعلیمات ابتدایی نیز محرومند.

کمیسیون نظارت بر قانون اساسی می گوید تلاش می شود تا به کمبودها و مشکلاتی که زندان ها و زندانیان دارند، از سوی اداره های ذیربط رسیدگی شود.