خطرناکترین راهها به سوی مکتب به روایت تصویر
در بسیاری از کشور ها کودکان راه های پر نشیب، پُل های لرزان خطرناک و یا آبراه های باریک را به سوی مکتب می پیمایند. شهروندان تنگدست این کشور ها برای رسیدن به مکتب چارۀ دیگری ندارند. جزئیات در این آلبوم عکس.
۸۰۰ متر در مسیر پر نشیب کوه
کودکان روستای کوهستانی اتوله ار در منطقۀ لیانگشان در ولایت سیچوان چین طاقت فرساترین راه به سوی مکتب را طی می کنند. آنها همه روزه مجبور اند راه خطرناکی را در صخره کوه به بالا بروند و پس از ختم مکتب دوباره از همین مسیر پایین شوند.
به هیچ صورت به پایین نگاه نشود!
این کودکان حدود ۹۰ دقیقه از یک زینۀ لرزان ریسمانی به بالا می روند. تا حال چندین بار کودکان از این زینۀ خطرناک به پایین سقوط کرده و شماری هم مرده اند. حالا ولایت سیچوان تصمیم گرفته است که یک زینۀ فلزی روی این صخره ها بسازد.
مسیر چوبی
وضعیت تنها در روستای کوهستانی اتوله ار چنین نیست. در قریه های منطقۀ گوانگشی در جنوب چین کودکان به خاطر رسیدن به مکتب نونگیونگ مجبور اند دو ساعت یک راه چوبی را از فراز کوه به پایین بپیمایند. این راه خطرناک چوبی هیچ کتاره ای هم ندارد.
در پرتگاه
کودکان مکتب به خاطر رسیدن به روستای کوهستانی گولو در ولایت سیچوان مجبور اند چندین ساعت یک راه باریک کوهی را به طرف بالا بپیمایند. این راه در برخی از جاها تنها حدود ۵۰ سانتی متر عرض دارد. اگر این قسمت ها چسبیده با صخره طی نگردد، خطر سقوط در پرتگاه وجود دارد.
برای آموختن باید از کوه عبور کرد
راهی را که این کودکان به سوی مکتب می پیمایند، شاید مثل راه های مکتب در روستای گولو خطرناک نباشد، اما بسیار طاقت فرسا است. ظاهره از مراکش همه روزه ۲۲ کیلومتر را از طریق سنگلاخ ها به سوی مکتب می پیماید. ظاهره ۴ ساعت در رفت و آمد مکتب صرف می کند.
آزمون شهامت بر فراز آب
کسی که در منطقۀ بویولالی اندونیزیا بخواهد به مکتب برود، نخست باید یک آزمون کاملاً دیگری را موفقانه سپری کند، آزمون حفظ تعادل روی یک پل باریک بر فراز رودخانه پیپه. آنهای که عجله دارند حتی با بایسکل از این پل چوبی می گذرند. این یقیناً کار سهلی نیست.
پیمودن اکروباتیک راه مکتب
یک مورد شگقت انگیز دیگر از اندونیزیا: این پل لرزان در ناحیۀ حکومتی لیباک مدت زیادی تنها از یک ریسمان آویزان بود. کودکانی که می خواستند به آن سوی رودخانه به مکتب بروند، مجبور بودند این راه خطرناک را طی کنند. در این میان این پل حالا ساختمان جدیدی دارد.
نوع دیگر قایق سواری
ماجراجویی ناشی از ضرورت محض: کودکان یک روستای دورافتادۀ ولایت ریزال در فیلیپین با همچو قایق های که از بانگس ساخته می شوند، راه مکتب را می پیمایند. روزانه میلیون ها کودک مجبور اند از همچو موانع در راه مکتب بگذرند.
قایق رانی به شیوۀ فیلیپینی
دو پسر فیلیپینی روی یک تیوب باد کردۀ موتر از مکتب به خانه می روند. آنها در این راه از یک بخش تُندآب رودخانه می گذرند. یونیفورم مکتب شان باید برای روز آینده کاملاً خشک باشد.