تصویر: ۱۱ نامزد مقام ریاست جمهوری فرانسه
متفکرین طیف چپ، حامیان اقتصاد لیبرال و ملی گرایان ارتجاعی، همه برای مقام ریاست جمهوری فرانسه خود را نامزد کرده اند. دویچه وله به معرفی نامزدها و مواضع شان پرداخته است.
بازیگر جوان و موفق
امانوئل ماکرون یکی از نامزد هایی است که بهترین شانس را در نبرد برای کاخ الیزه دارد. ماکرون به عنوان نامزد جنبش "ان مارشه" وعده اصلاح بازار کار، بیمه بیکاری و سیستم بازنشستگی را می دهد. او که یکی از بانکداران سابق است، خود را به عنوان لیبرال و طرفدار اروپا می بیند. او دوست دارد تاکید کند که "اروپا را در قلبش" با خود دارد.
عوامگرای قبول شده در جامعه
"فرانسه در اولویت" شعار غیررسمی مارین لوپن است. لوپن در سخنرانی های رسمی اش موضوعاتی چون مسدود کردن سرحدات، ترک اتحادیه اروپا و ترک سیستم تجارت آزاد را مطرح می نماید. او توانسته «جبهه ملی» را از حاشیه طیف راست بیرون بکشد و منحیث یک حزب قابل انتخاب برای فرانسوی ها بسازد. حزب عوامگرای جناح راست، در حال حاضر حدود ۲۰ درصد آرا را با خود دارد.
نامزدی با شهرت در رسوایی
در عرض چند ماه، فرانسوا فیون از یک محافظه کار "پاک" به یک سیاستمدار رسوا تبدیل شد. این جمهوریخواه متهم شده که همسرش ظاهراً برای کار دولتی که انجام نمی داد پول دریافت می کرد و احتمالا چند دریشی به ارزش هزاران یورو به عنوان تحفه پذیرفته است. با این حال، فیون در رقابت ها توانسته به صورت ثابت رای خودش را داشته باشد و در عقب ماکرون و لوپن قرار دارد.
انقلابی مقتدر
ژان لوک ملانشا با سخنرانی قانع کننده اش قلب فرانسوی ها را در این مبارزات انتخاباتی به دست آورد. او در سخنرانی اش خواستار یک جامعه بدون جنگ، استثمار و قاچاق اسلحه گردید. در عوض، باید صدها میلیارد در بخش اقتصاد ضعیف جریان پیدا کند و هر فرانسوی تنها ۳۵ ساعت در هفته کار کند. بروکسل با این رویای زیبا و پیروزی ملانشا نیز با خروج فرانسه از اتحادیه اروپا یا "فرگسیت" روبرو می شود.
نامزدی که شانسی ندارد
در واقع، بنویت هامون می خواست تنها از فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فعلی فرانسه و رفیق حزبی اش فاصله بگیرد، در عوض او با موقعیت چپ و خواسته هایی چون درآمد پایه غیرمشروط، حداقل دستمزد و مالیات جدید بر شرکت های بزرگ، این حزب سوسیالست را تقسیم کرد. برای این کارش او اینک صورت حسابی بدست آورده که در نظر سنجی ها، رای تک رقمی دارد.
نامزدی از هوداران شارل دوگل
نیکولا دوپونت-ایگنان به چهار نامزد از طیف راست حمله لفظی کرده است. او تحت تاثیر شارل دوگل، رئيس جمهور سالهای ۵۰ از یک فرانسه مستقل سخن می زند. اگر از دید قرن ۲۱ نگاه شود، این بدان معنی است که پیوست کمتر به اتحادیه اروپا، سیاست خارجی مستقل و تنظیم بخش اقتصادی. او خطاب به رای دهندگان می گوید: "بلند شو، فرانسه".
نامزدی برای سومین بار
برای بار سوم ژاک سیماند در رقابت ها برای مقام ریاست جمهوری وارد میدان مبارزه گردیده است. با "حزب همبستگی و اقتصاد" او همچنین طرفدار این است تا فرانسه بیشتر خودش تصمیم گیرنده باشد. برای رسیدن به این هدف او می خواهد فرانسه سیستم مالی بین المللی و اتحادیه اروپا را ترک کند و واحد پولی یورو را لغو نماید.
حامی دهقانان
ژان لاسال در مناظره های تلویزیونی هیچ شک و تردیدی را در مورد اینکه از کدام قشر است، جا نداده است. او با لهجه ای که در جنوب غرب فرانسه حاکم است، از منافع جمعیت روستایی این کشور حمایت می کند. تقاضای او پول بیشتر برای کشاورزی فرانسه است. علاوه بر این، این نامزد مستقل به دنبال یک سیاست میانه رو و کمتر ایدئولوژیک است.
یکی دیگر از ناسوینالیست ها
فرانسوا اسیلیناو از "اتحاد خلق جمهوریخواه" نمی خواهد به طیف راست و یا چپ ارتباط داده شود. او در قسمت ناسیونالیسم، حتی مارین لوپن را زیر سوال قرار نمی دهد. در اینجا این نامزد ۵۹ ساله به وضوح خواسته هایش را بیان می دارد: خروج از اتحادیه اروپا، حوزه یورو و ناتو.
حامی کارگران
ناتالی ارتهود با حضورش در بین نامزدان می خواهد برای کارگران فرانسه یک صدا بدهد. حداقل دستمزد، بازنشستگی در سن ۶۰ سالگی، سلب مالکیت از کارآفرینان و بانکداران اهداف وی هستند. او از مانیفست حزب چپ "مبارزه کارگران" است و خود را یک سوسیالیست می خواند. وی شانس کمی در انتخابات دارد. در سال ۲۰۱۲ در انتخابات ریاست جمهوری فقط ۰.۵ درصد از آرا را دریافت کرد.
نامزدی علیه کاپیتالیسم
فیلیپ پوتو همچنین ادعا می کند که سخنگوی طبقه کارگر فرانسه است. برنامه "حزب جدید ضدسرمایه داری" وی تنها اندکی از ناتالی ارتود متفاوت است. بنابراین پوتو نیز خواستار بازنشستگی در سن ۶۰ سالگی، کار کمتر در هر هفته و تعیین سطح بالای درآمد می باشد.