اندکی مساوات بیشتر در برازیل

براساس پژوهش «بنیاد تحقیقات کاربردی اقتصادی» که سازمانی نزدیک به حکومت برازیل است، کاهش تفاوت اقتصادی میان افراد سطوح پایین جامعه از آغاز اعتلای اقتصادی از نیمه قرن گذشته شروع شده است.

بنا بر این تحقیق، درآمد فقیرترین قشرها بین سال های 2001 تا 2011 به طور قابل ملاحظه ای سریع تر از درآمد غنی ترین افراد افزایش یاقته است. یعنی عواید ده درصد که فقیرترین اقشار را تشکیل می دهند، تقریباً دو چند گردیده است. عواید غنی ترین افراد در این ارتباط در عین برهه زمانی صرف 1.6 درصد افزایش یافته است.

عوامل بیشتر

مطابق به گزارش بنیاد تحقیقات اقتصادی، عامل بیش از نصف این توسعه، بلند بردن مزد و معاش و افزایش رسمی اشتغال می باشد. شمار کسانی که قرارداد کار منظم دارند، از سال 2004 به این سو دو چند گردیده است.

یک عامل دیگر، توزیع عواید توسط دولت از طریق برنامه های اجتماعی و هزینه تقاعدی می باشد. یک سوم تغییرات از طریق توزیع درآمدها به وجود آمده است. مارچلو نیری، رییس بنیاد «تحقیقات کاربردی اقتصادی» می گوید: «تغییر توزیع (درآمدها) ضروری است. برازیل نمی تواند رشد کند اگر 70 درصد جمعیت اش عقب مانده باشند».

روند پایدار؟

سرگیو کوستا، پروفیسور جامعه شناسی در دانشگاه آزاد برلین به این مساله با دید انتقادی می نگرد. او می گوید: «انتقال عواید به نادارها، همیشه تاثیرات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دارد، گرچه در درازمدت، بلند رفتن درآمد اقشار پایین ممکن نیست».

کوستا به این نظر است که حکومت برازیل برخی عناصر ساختاری را در این جا مورد توجه قرار نداده است. او در یک شبکه آنلاین که نابرابری ها در امریکای لاتین را مورد تحقیق قرار می دهد، گفته است: «در دیگر بخش ها که مداخله دولتی یک امر اساسی است، سرمایه گذاری های عامه صورت نمی گیرد». از جمله به طور خاص سرمایه گذاری در بخش های تعلیم و تربیت و ترانسپورت می باشد. کوستا افزوده است در برازیل کسی که می خواهد در یک مکتب دولتی درس بخواند، به خاطر این کار «محکوم» به باقی ماندن در قشر اجتماعی اش می گردد. او گفت :«در آلمان، در مکاتب دولتی به قدر کافی برابری را برای مردم تامین می کنند. به طور مثال در سال های 60، در این ارتباط بسیاری فرزندان منسوب به خانواده های کارگری، توانستند داکتر و یا انجنیر شوند. در برازیل چنین چیزی ندرتاً اتفاق می افتد».

چیزی بیشتر از درآمد

لینا لاوینس، اقتصاددان در دانشگاه دولتی ریودوژنیرو، به نظر است که جامعه مدرن ایجاب می کند که از طریق زیرساخت ها به برابری دست یابد. هرچند حکومت برازیل پول زیادی را به شکل توزیع درآمد تقسیم می کند، اما مخارج برای امور عامه مانند تعلیم و تربیت، ترانسپورت و صحت به پیمانه متناسب افزایش نیافته است: «حکومت فراموش کرده است که مردم نه تنها به پول بلکه همچنان به فرصت ها نیز نیاز دارند».

همچنان دیوید بارتلت از بنیاد "هاینریش بول" در ریودوژنیرو، حدس می زند که حکومت وجوه اساسی را نادیده گرفته است. او می گوید: «تعلیم و تربیت در مکاتب ابتدایی و متوسطه فاجعه بار است و 11 سال می شود که حزب کارگر حکومت را در دست دارد اما تغییرات اندک است و یا به کلی هیچ تغییری به وجود نیامده است. همچنان بخش صحت نیز با مشکلات عظیمی رو به رو می باشد».

مخارج زیاد و تاثیرات اندک

به نظر بارتلت، در مقایسه با مخارج دولتی نتیجه گیری مستند شده اکنون بسیار دور از انتظار است. او می گوید: «در ارقام مطلق، درآمد اغنیا نسبت به فقرا بسیار افزایش یافته است. در پهلوی آن یک نیروی بالقوه بزرگ وجود خواهد داشت، که منابع بیشتری را به کار گیرد تا بهبود اساسی در دست آوردهای اجتماعی به وجود آید و سرانجام فقر را به طور پایداری کاهش دهد». سرگیو کوستا به عین ترتیب معتقد است که «بهبود به طور چشمگیری پایین تر از انتظار باقی می ماند».