از اردوگاه آوارگان تا دومین مدال المپیک

نیکپا در مصاحبه ای با خبرگزاری آلمان در لندن در حالی که به المپیک سال 2008 اشاره می کرد، گفت: «زندگی ام (از آن زمان) به کلی تغییر کرده است».

مدال برونزی که این تکواندوکار چهار سال پیش در المپیک پیکنگ به دست آورد، نخستین مدال افتخار المپیک در تاریخ افغانستان بود و او پیروزی اش را روز پنج شنبه دوباره تکرار کرد.

نیکپا در ادامه مصاحبه اش گفت: «من پیش از این که مدال نخست را ببرم، زندگی خوبی داشتم و خوش بودم. اما بعد از آن خیلی مشهور شدم. از این بابت قدردان هستم و از مربی ام و اشخاصی که این را امکان پذیر کردند، تشکر می کنم. بردن مدال برای هر کشوری مهم است، اما برای افغانستان اهمیت ویژه دارد».

نیکپا در سال 2008 پس از پیروزی بر آنتونیو راموس، تکواندوکار اسپانیایی در مبارزه بر سر برونز، وقتی که به وطن اش بازگشت به نماد امید برای هموطنانش تبدیل شد.

بسیاری از نوجوانان حتی از سبک آرایش موی او تقلید کردند و روزنامه امریکایی نیویارک تایمز او را به «ستاره سینما» در افغانستان تشبیه کرد.

نیکپا با یادآوری از سال 2008 می گوید: «پس از پکینگ، افغان ها بیشتر درباره بازی ها آگاهی کسب کردند و به مدال علاقه نشان دادند. هنگامی که من (با مدال برونز) به افغانستان برگشتم، همه به من افتخار می کردند و تبریک می گفتند. من هنگامی که بیرق کشورم را بالا بردم، از خوشحالی سر از پای نمی شناختم».

زندگی نیکپا همیشه با خوشحالی توام نبوده است. او در سال 1987 به دنیا آمد و دو سال پس از اینکه طالبان قدرت را در افغانستان به دست گرفتند، با خانواده اش به ایران گریخت و مقیم یک اردوگاه آوارگان شد. در آن زمان بود که نیکپای ده ساله درک کرد تکواندو طرفداران زیادی دارد.

نیکپا در سال 2004 به کابل بازگشت و چهار سال بعد هموطنانش را با درخشیدن در بازی های المپیک خوشحال ساخت.

روز پنج شنبه این جوان افغان با سبکی سریع و تهاجمی بر مارتین استامپر انگلیسی غالب شد. نیکپا پس از پیروزی به هوا پرید، کلاه محافظ را از سر برداشت، سر به سوی آسمان گرفت وفریاد زد. او سپس زانو زد و شروع به گریه کرد.

بسیاری از افغان های مقیم لندن به تماشای این مبارزه آمده بودند. نیکپا پس از پیروزی گفت: «من از همه طرفداران و حامیانم تشکر می کنم». او در ادامه گفت: «اما از ته قلبم می گویم که به خصوص از همه افغان های آواره ای که اینجا آمده اند تا از من حمایت کنند، تشکر می کنم».

خبرگزاری آلمان/ مهرنوش انتظاری

ویراستار: عارف فرهمند