«Χάρτης των ρίσκων» για τη χρηματοπιστωτική αγορά

Για πολλούς αναλυτές η πρόσφατη οικονομική κρίση δεν είναι παρά ένα δυστύχημα, και μάλιστα ένα δυστύχημα που θα έχει ως συνέπεια την μεγαλύτερη ασφάλεια του συστήματος, μετά τις στρεβλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Αυτό βέβαια απαιτεί χρόνο, η εμπιστοσύνη μεταξύ των τραπεζών δεν έχει αποκατασταθεί. Οι τράπεζες συνεχίζουν να είναι επιφυλακτικές στο δανεισμό άλλων τραπεζών, διότι δεν ξέρουν πόσο καθαροί είναι οι ισολογισμοί τους.

Αλλά και γενικότερα οι τράπεζες είναι πλέον πολύ επιφυλακτικές στη χορήγηση πιστώσεων, γεγονός που αναγκάζει τις κεντρικές τράπεζες να παρεμβαίνουν, σημειώνει ο οικονομολόγος της DekaBank Ούλριχ Κάτερ. "Είναι οι κεντρικές τράπεζες, που αναλαμβάνουν πλέον τις βασικές λειτουργίες στον πιστωτικό τομέα. Στην Αμερική η Κεντρική Τράπεζα δίνει πιστώσεις σε επιχειρήσεις, που συχνά στη δημοσιότητα περνά ως έκδοση νέου χρήματος. Προς το παρόν είναι υποκατάστατο των πιστώσεων που λείπουν από τις ιδιωτικές τράπεζες, τις οποίες έχει αναλάβει η Κεντρική Τράπεζα".

Λείπει η εμπιστοσύνη στην τραπεζική αγορά

Παράλληλα με τις κεντρικές τράπεζες είναι και τα κράτη που προσπαθούν να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη μεταξύ των τραπεζών. Έτσι στη Γερμανία το κράτος στηρίζει την Commerzbank και την Hypo Real Estate, τράπεζες που είναι σημαντικές για τη λειτουργία του συστήματος και η κατάρρευσή τους θα είχε τεράστιες συνέπειες για ολόκληρο το σύστημα.

Ταυτόχρονα διαμορφώνεται και το πλαίσιο κανόνων για το χρηματοπιστωτικό τομέα στην εποχή μετά την κρίση. Απαραίτητο στοιχείο είναι να αποκαλυφθούν όλα τα ρίσκα που έχουν αναλάβει οι τράπεζες.

Οι τράπεζες επιστρέφουν στις συντηρητικές αρχές

Ο καθηγητής στο παν/μιο της Φραγκφούρτης Γιαν Πίτερ Κράνεν, μέλος της "επιτροπής-Ίσινγκ" που συμβουλεύει την κυβέρνηση της Μέρκελ, ζητά "ένα χάρτη των ρίσκων, ως μια προσπάθεια να αποκτήσουμε εποπτεία για το εύρος των ρίσκων στη χρηματοπιστωτική αγορά. Γνωρίζουμε σήμερα ότι αυτό δεν είναι εθνική αλλά διεθνής υπόθεση. Για αυτό και απαιτείται ένας τέτοιος χάρτης των ρίσκων που θα καταδείχνει τους υπαρκτούς κινδύνους σε παγκόσμια κλίμακα". Κατά βάση οι τράπεζες θα πρέπει να επιστρέψουν στις κλασικές, συντηρητικές αρχές τους, που για μεγάλο διάστημα θεωρούνταν παρωχημένες. Μοντέρνο αντίθετα θεωρούνταν η ανακατανομή των ρίσκων που έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να μην μπορούν πλέον να εντοπισθούν.