Πρωταθλήτρια στις περικοπές η Ελλάδα

«Έτσι κάνει περικοπές ο κόσμος – πρωταθλήτρια στις περικοπές η Ελλάδα», είναι ο τίτλος της γερμανικής έκδοσης των Financial Times που αναφέρεται στις περικοπές όλων των υπερχρεωμένων χωρών του κόσμου: «Ο κόσμος μας βρίσκεται στον αστερισμό των περικοπών. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία βιομηχανική χώρα, που να μην προχωρά σε περικοπές ή φορολογικές αυξήσεις. Σε ποιους τομείς και σε ποιο ύψος γίνονται περικοπές ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Ορισμένες, όπως η Ισπανία, άρχισαν με αύξηση της φορολογίας με κίνδυνο την συρρίκνωση της κατανάλωσης. Άλλες προχωρούν σε περιορισμό των δημοσίων δαπανών και άλλες παγώνουν μισθούς και συντάξεις, καταργούν ή μειώνουν τις κρατικές επιδοτήσεις και τις κοινωνικές παροχές.»

«Στην Ελλάδα οι απεργίες και οι μαζικές κινητοποιήσεις κατάφεραν να παραλύσουν τη δημόσια ζωή, αλλά η Ελλάδα εφαρμόζει αυτή τη στιγμή το σκληρότερο πρόγραμμα περικοπών που έχει ποτέ υλοποιηθεί σε βιομηχανική χώρα.

Λόγω των θερινών διακοπών οι κινητοποιήσεις είναι υποτονικές, αλλά αντ’ αυτών οι απεργίες μικρών επαγγελματικών ομάδων είναι αποτελεσματικές και προκαλούν σοβαρά προβλήματα στη δημόσια ζωή. Όπως π.χ. η απεργία των δασκάλων, των υπαλλήλων στις εφορίες, των οδηγών στα λεωφορεία, των υπαλλήλων καθαριότητας, των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, αλλά και των νοσοκομειακών γιατρών.»

«Πουθενά δεν διαδηλώνουν με τόσο σθένος όσο στην Ελλάδα, όμως ταυτόχρονα δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμη το μέγεθος της κρίσης.»

Τεράστιο το κόστος μιας πιθανής αναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους

«Δεν υπάρχει κίνδυνος πληθωρισμού – η αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους θα ήταν πολύ ακριβή» είναι ο τίτλος συνέντευξης του Κρίστοφ Κράους, ειδικού αναλυτή, στην αυστριακή εφημερίδα Die Presse που υπογραμμίζει ότι παρά την οικονομική στήριξη της Ελλάδας από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ «δεν πρόκειται να επιτραπούν πληθωριστικές τάσεις, επειδή κάτι τέτοιο θα συμπαρέσυρε στα ύψη και τα επιτόκια, πράγμα που δεν θα συνέφερε τις δανειζόμενες χώρες.» Επιπλέον ο Κρίστοφ Κράους υποστηρίζει πως «το κόστος ενός αποκλεισμού της Ελλάδας από την ευρωζώνη ή μιας αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της θα ήταν υψηλότερο από τη σημερινή λύση στήριξης και θα προκαλούσε ισχυρές αναταράξεις, όπως αυτές που προκάλεσε η πτώχευση της Lehman Brothers. Διότι εάν η Ελλάδα κατάφερνε μετά την αναδιαπραγμάτευση του χρέους της π.χ. να πληρώσει το 50% των χρεών της, δεν θα ήταν διατεθειμένες να πληρώσουν περισσότερα ούτε οι άλλες υπερχρεωμένες χώρες, δηλαδή η Ισπανία, η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία. Και έτσι θα είχαμε μια πραγματική κρίση αξιοπιστίας.»

Χαριστική βολή στον ελληνικό τουρισμό η απεργία βυτιοφορέων

Στις ιστοσελίδες πολλών γερμανικών εφημερίδων διαβάζουμε τις εξελίξεις για την απεργία των ιδιοκτητών και οδηγών βυτιοφόρων βενζίνης και πετρελαίου. Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ του περιοδικού Focus με τίτλο «Χωρίς καύσιμα οι τουρίστες»: «Εξαιτίας της απεργίας, η βενζίνη τελειώνει στα πρατήρια. Η κατάσταση είναι άσχημη και για τους τουρίστες, καθώς πολλοί, κυρίως στη βόρεια Ελλάδα, έχουν ξεμείνει με τα τροχόσπιτά τους. Η απεργία αυτή είναι η χαριστική βολή για τον ήδη λαβωμένο ελληνικό τουρισμό, σύμφωνα με δηλώσεις ξενοδόχων. Επιπλέον γίνεται σε μια εποχή που όλοι οι Έλληνες πάνε διακοπές.»

«Τρομοκρατική οργάνωση αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία δημοσιογράφου», είναι ο τίτλος της Rheinische Post που αναφέρεται στην προκήρυξη που έστειλε η Σέχτα Επαναστατών στα ΝΕΑ. Η εφημερίδα υπενθυμίζει τι ακριβώς συνέβη και ποιός ήταν ο Σωκράτης Γκιόλιας.

«Μαγικές στιγμές στη Μάνη», είναι ο τίτλος εκτενούς ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα του περιοδικού Focus. Το περιοδικό αναφέρεται λεπτομερειακά στα αξιοθέατα της Πελοποννήσου και της Μάνης, για την οποία γράφει ότι πρόκειται για μια μοναδική περιοχή και τουλάχιστον προς το παρόν για έναν τουριστικό προορισμό για λίγους.

Τουρκική εξωτερική πολιτική: μια δύσκολη ακροβασία

Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και συγκεκριμένα η πολιτική της προς Ανατολάς είναι αντικείμενο εκτενούς άρθρου στην εφημερίδα Frankfurter Rundschau που υπογράφει ο Ισραηλινός αναλυτής Άβι Πρίμορ: «Η νέα αντι-ισραηλινή πολιτική της Τουρκίας και οι επιτυχίες του ‘στολίσκου της αλληλεγγύης’ έκαναν τη χώρα ιδιαίτερα προσφιλή στον αραβικό κόσμο. Οι σχέσεις μάλιστα Τουρκίας – Συρίας εξελίχθηκαν ιδιαίτερα. Ο πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ είναι τώρα μεγάλος φίλος της Τουρκίας. Στην τελευταία του επίσκεψη στην Άγκυρα στις αρχές Ιουλίου προειδοποίησε όμως την Τουρκία ότι δεν πρέπει να επιδεινωθούν παραπέρα οι σχέσεις της με το Ισραήλ, διότι έτσι η Τουρκία δεν θα είναι σε θέση να αναλάβει τον ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στη Συρία και το Ισραήλ.

Ασφαλώς οι Τούρκοι επωφελούνται τώρα από τη συμπάθεια των Αράβων και των ισλαμικών χωρών της πρώην ΣΕ. Όμως και οι Τούρκοι πολιτικοί αντιλαμβάνονται ότι ο ενθουσιασμός του ισλαμικού κόσμου οφείλεται στο γεγονός πως οι μουσουλμάνοι βλέπουν στην Τουρκία τον εκπρόσωπο του σύγχρονου Ισλάμ, το πρότυπο μουσουλμανικό κράτος που έχει στενές σχέσεις με τη Δύση και καλλιεργεί τον ρόλο του γεφυροποιού μεταξύ μουσουλμανικών και δυτικών χωρών.

Εάν η Τουρκία παρασυρθεί από την νέα φιλοαραβική και φιλομουσουλμανική της πολιτική, τότε δεν θα χάσει μόνον τη συμπάθεια της Δύσης και του Ισραήλ, αλλά και του ισλαμικού κόσμου.»

Loveparade: ο ένας ρίχνει την ευθύνη στον άλλο

Στις γερμανικές εφημερίδες εξάλλου συνεχίζονται τα σχόλια για την τραγωδία της Loveparade στο Ντούισμπουργκ.

Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου γράφει: «Δεν πρόκειται για φυσική καταστροφή, πρόκειται για ανθρώπινο λάθος. Και οι πολιτικοί με τους διοργανωτές αντί να προσπαθούν να βοηθήσουν για την διαλεύκανσή του ο ένας δείχνει τον άλλο, ο ένας καθιστά τον άλλο υπεύθυνο. Δεν είναι τραγικό, αλλά αποκρουστικό, προκαλεί αηδία. Δεν μπορούν τουλάχιστον όλοι αυτοί να κλείσουν το στόμα τους μέχρι να ανακοινωθούν τα πορίσματα της εισαγγελικής αρχής;»

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung υπογραμμίζει τις πολιτικές ευθύνες: «Την ευθύνη σε τέτοιες περιπτώσεις φέρει ο επικεφαλής της τοπικής αρχής, ο δήμαρχος, ανεξάρτητα εάν είναι προσωπικά υπεύθυνος ή όχι. Ο δήμαρχος όμως αναζητά γύρω του συνυπεύθυνους που τον έσπρωξαν σε αυτή την περιπέτεια. Αλλά την ευθύνη που φέρει ως δήμαρχος δεν μπορεί να την μοιράσει με κανέναν. Δεν θα συνιστούσε επομένως καθόλου εμπόδιο στις εισαγγελικές έρευνες, εάν ο δήμαρχος του Ντούισμπουργκ αποδεχόταν τις πολιτικές συνέπειες αυτής της καταστροφής.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου