Οι επικίνδυνες διαστάσεις του βέτο Κάμερον

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung διαπιστώνει ότι στη ‘στάση Κάμερον’ ελλοχεύει ο κίνδυνος διάσπασης του κυβερνητικού συνασπισμού Τόριδων και Φιλελεύθερων Δημοκρατών του Νικ Κλεγκ: «Ο συντηρητικός πρωθυπουργός της Βρετανίας εκτιμά ότι ο ‘μοναχικός του δρόμος’ είναι ορθή επιλογή, ενώ ο κυβερνητικός του εταίρος τον θεωρεί ‘χοντρό λάθος’. Πρόκειται για μια πολύπλοκη ενδοκυβερνητική σχέση που δεν δυσκολεύει μόνον τη θέση των φίλων της Βρετανίας στην Ευρώπη, αλλά διακυβεύει και τη συνοχή του ίδιου του κυβερνητικού συνασπισμού.»
«Σύντομα ο κ. Κάμερον, ο οποίος εκτιμά δικαίως την παραμονή της Βρετανίας ως εθνικά συμφέρουσα, θα διαπιστώσει ότι πρέπει να καθησυχάσει τα πνεύματα και να θέσει υπό έλεγχο τις αναταράξεις στον κυβερνητικό συνασπισμό. Διότι κανείς δεν επιθυμεί τώρα, ούτε καν οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες επικριτές του, τη διεξαγωγή νέων εκλογών.»

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Süddeutsche Zeitung υπογραμμίζει ότι η στάση Κάμερον άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου: «Είναι άγνωστο τι θα φέρει αυτή η καταιγίδα που προκάλεσε ο Βρετανός πρωθυπουργός. Ένα όμως είναι σίγουρο: η κατάσταση ενδέχεται να επιδεινωθεί. Η διένεξη ανάμεσα στους ευρωπαϊστές Φιλελεύθερους Δημοκράτες και στους ευρωσκεπτικιστές του κόμματός του κλονίζει τα θεμέλια του κυβερνητικού συνασπισμού. Η συμφιλίωση των δύο τάσεων φαίνεται αδύνατη, αλλά ο κ. Κάμερον οφείλει να συσπειρώσει τους κομματικούς του φίλους της δεξιάς πτέρυγας και τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, εάν θέλει να αποτρέψει τη διεξαγωγή νέων εκλογών.»

Στην Ιταλία άρχισε μια νέα εποχή, αλλά και οι θυσίες

Το πακέτο περικοπών της ιταλικής κυβέρνησης Μόντι και οι χθεσινές απεργιακές κινητοποιήσεις σχολιάζονται επίσης στις οικονομικές σελίδες των μεγάλων εφημερίδων. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο της Frankfurter Rundschau με τίτλο «Μετά από τόσα χαμένα χρόνια».
«Φαίνεται σαν να άρχισε μια καινούργια εποχή. Η κυβέρνηση Μόντι δεν συμπλήρωσε ούτε καν τρεις εβδομάδες στην εξουσία και εισήγαγε νέο στιλ διακυβέρνησης. Η εποχή των καθημερινών αποκαλύψεων και σκανδάλων πέρασε ανεπιστρεπτί. Τώρα κυριαρχεί η σοβαρότητα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη διαπλοκή της παρακμιακής αυλής του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η νέα εποχή όμως απαιτεί και μια θεραπεία-σοκ. Η αρχική ευφορία των αντιπάλων του Μπερλουσκόνι χάθηκε, τώρα έρχονται τα δύσκολα.»

Η εφημερίδα επισημαίνει επίσης ότι για πρώτη φορά κατέβηκαν μαζί σε απεργιακή κινητοποίηση και τα τρία ιταλικά συνδικάτα και καταλήγει: «Η δραστική θεραπεία είναι αναπόφευκτη, το υποπτεύονται οι περισσότεροι Ιταλοί, αλλά ασφαλώς δεν είναι εύκολο να την αποδεχθούν, γι’ αυτό θα έπρεπε η κυβέρνηση να απαιτήσει περισσότερες θυσίες από τα υψηλά στρώματα και όχι από τους μισθωτούς. Απαράδεκτο επίσης είναι το γεγονός ότι η εκκλησία στην Ιταλία δεν πληρώνει φόρους ακίνητης περιουσίας αν και διαθέτει ατελείωτα λατιφούντια. Το κράτος πρέπει τώρα να καταργήσει αυτό το φιλικό δωράκι του Μπερλουσκόνι, διότι έτσι θα εισπράττει ετησίως τουλάχιστον 3 δισεκατομμύρια ευρώ.»

Ανησυχητική η περιφρόνηση των Γερμανών για τα κατώτερα στρώματα

Τέλος στο σημερινό γερμανικό τύπο σχολιάζεται κοινωνική μελέτη του Πανεπιστημίου του Μπίλεφελντ για τις κοινωνικές προσλαμβάνουσες των Γερμανών.

Η εναλλακτική εφημερίδα Tageszeitung με τίτλο «Ανησυχητική η περιφρόνηση των Γερμανών για τα κατώτερα στρώματα» διαπιστώνει: «Ο αριθμός των συνειδητών ακροδεξιών λαϊκιστών, που στηρίζονται στην ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό και την εχθρότητα κατά του Ισλάμ μειώθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια κατά ένα τρίτο. Συρρικνώθηκαν επίσης οι προκαταλήψεις της γερμανικής κοινωνίας έναντι των ομοφυλόφιλων, των εβραίων και των γυναικών.
Αντίθετα η έρευνα διαπιστώνει ότι ενισχύθηκαν σε ανησυχητικό βαθμό οι προκαταλήψεις κατά των μεταναστών και των ανέργων. Δηλαδή η κοινωνία μας λέει ναι στην ποσόστωση των γυναικών, ναι στους ομοφυλόφιλους υπουργούς, αλλά όχι στον Τούρκο που παίρνει κοινωνικό επίδομα, όχι στο κατώτερο στρώμα της κοινωνίας (ανεξάρτητα από φύλο και εθνικότητα) και το πλέον ανησυχητικό: το 50% των Γερμανών πιστεύουν ότι η χώρα τους αλλοιώθηκε από την παρουσία των ξένων.»

«Το μήνυμα αυτής της έρευνας είναι ότι οι διαφωτιστικές εκστρατείες έχουν αποτέλεσμα. Διότι δεν είναι τυχαίο που οι Γερμανοί τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν λιγότερες προκαταλήψεις για τους ομοφυλόφιλους, τους εβραίους και τις γυναίκες. Το μπαλάκι στους πολιτικούς λοιπόν.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου