Μια «δεύτερη ευκαιρία» για τη γαλλική νεολαία

Σε αυτά τα συμφραζόμενα δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι νέοι της Γαλλίας κατεβαίνουν όλο και πιο συχνά στους δρόμους για να εκφράσουν την αγανάκτηση και οργή τους. Ένα συγκεκριμένο κομμάτι της νεολαίας όμως συνεχίζει να μην έχει φωνή και να μην ακούγεται. Οι νέοι αυτοί δεν έχουν κάποιο συνδικάτο που να τους εκφράζει, όπως οι φοιτητές και oι μαθητές στη Γαλλία. Ο λόγος για τις νέες και νέους χωρίς σχολικό απολυτήριο, χωρίς πτυχίο και χωρίς δουλειά. Περίπου 150.000 νέοι εγκαταλείπουν κάθε χρόνο πρόωρα το σχολείο. Στο «Ecole de la Deuxième Chance» τους δίνεται -όπως αποκαλύπτει και το όνομα- μια δεύτερη ευκαιρία.

Σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας φοιτά αυτό το διάστημα και ο 19χρονος Κουρτ, ο οποίος εγκατέλειψε το σχολείο πριν από δύο χρόνια, όπως λέει: «Αισθανόμουν κάπως απομονωμένος. Ήμουν πάντα πολύ πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους. Αισθανόμουν ότι ήμουν σε μειονεκτική θέση. Σήμερα όμως είμαι πολύ καλά. Αισθάνομαι ότι προοδεύω και ότι δεν μένω στάσιμος».

Στόχος η επανένταξη στο σύστημα

Η φοίτηση στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας για νέες και νέους ηλικίας από 18 έως 25 ετών διαρκεί από έξι έως δέκα μήνες. Στόχος δεν είναι να αποκτήσουν απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά να εξοπλιστούν με τα κατάλληλα εφόδια για να αρχίσουν την επαγγελματική τους εκπαίδευση ή να δοκιμάσουν αμέσως την τύχη τους στην αγορά εργασίας. Χωρίς απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αυτό είναι σχεδόν αδύνατο στη Γαλλία. Η 20χρονη Γκλόρια πίστευε ότι θα τα καταφέρει, εντούτοις «τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά. Σταμάτησα το σχολείο και κανείς δεν με προειδοποίησε για τις συνέπειες. Ήμουν και έγκυος. Κανείς δεν βρέθηκε να με βοηθήσει».

Πολλοί από τους νέους που φοιτούν στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας μένουν ακόμη με τους γονείς τους, άλλοι όμως είναι άστεγοι και εξαρτώνται από την κοινωνική πρόνοια, εξηγεί ο διευθυντής του σχολείου στο Παρίσι Βενσάν Ντουαγιέ:

«Οι νέοι μας είναι αποκομμένοι από το σύστημα και εμείς προσπαθούμε να τους επανεντάξουμε. Στην κοινωνία μας γίνεσαι αποδεκτός μόνον εάν έχεις δουλειά. Οι νέοι πρέπει να ξαναβρούν τη θέση τους στην κοινωνία». Σε όλη τη Γαλλία λειτουργούν σήμερα περισσότερα από 100 Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, τα οποία χρηματοδοτούνται από τα δημόσια ταμεία. Συνεργάζονται με επιχειρήσεις, στις οποίες οι νέοι μπορούν να κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση.

Διδασκαλία προσαρμοσμένη στις ανάγκες των μαθητών

Στα σχολεία αυτά η διδασκαλία είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες των μαθητών. Κάθε μαθητής έχει έναν προσωπικό σύμβουλο-δάσκαλο. Μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τον Κουρτ: «Με ρωτάει πως είμαι. Είναι πολύ ευχάριστο διότι αυτό δεν υπάρχει στα κανονικά σχολεία. Μιλάμε για μια σχεδόν φιλική σχέση με τους δασκάλους».

Κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους οι μαθητές λαμβάνουν μάλιστα ένα μικρό μισθό που κυμαίνεται από 300 έως 600 ευρώ το μήνα. Με τον τρόπο αυτό υπογραμμίζεται ότι λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, εξηγεί ο εκπαιδευτικός Φλοράν Σαμπσιό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται:

«Δεν τηλεφωνούμε ποτέ στους γονείς. Συνεργαζόμαστε μαζί τους, λύνουμε από κοινού τα προβλήματα. Τους μεταχειριζόμαστε ως ενήλικες. Είναι ένα πρώτο βήμα προς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση».

Περίπου 14.400 νέες και νέοι φοιτούν κάθε χρόνο στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας στη Γαλλία. Το 60% εξ΄ αυτών περίπου καταφέρνει να βρει στη συνέχεια μια θέση εργασίας ή μαθητείας. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει φυσικά εγγύηση μετέπειτα απασχόλησης. Εναπόκειται στους ίδιους τους νέους εάν και με πιο τρόπο θα αξιοποιήσουν τη δεύτερη ευκαιρία που τους δίνεται.

Ιζαμπέλ Χάινε / Κώστας Συμεωνίδης