«Ισχυρή κυβέρνηση, ισχυρή αντιπολίτευση»

Οι βρετανικοί The Times: «Εν μέσω της χειρότερης οικονομικής ύφεσης στη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας η νίκη της κας Μέρκελ συνιστά ψήφο εμπιστοσύνης. Μία τέτοια ψήφο δεν υπολογίζει να κερδίσει σχεδόν κανείς από τους εν ενεργεία Ευρωπαίους πρωθυπουργούς.»

«Από αυτή την ήρεμη και ισχυρή ηγέτιδα δεν περιμένουμε όμως καμία έκπληξη.

Εκείνο που αναμένουμε είναι μια νέα αυτοπεποίθηση στο Βερολίνο που μάλλον θα είναι χρήσιμη για όλους τους εταίρους της Γερμανίας.»

Η γαλλική εφημερίδα Lieberation: «Η σούπερ – Μέρκελ θα ασκήσει τώρα πραγματιστική πολιτική, αλλά οπωσδήποτε με ισχυρή φιλελεύθερη χροιά.

Για να ανακοπεί η άνοδος των φιλελευθέρων, όχι μόνον στη Γερμανία, αλλά και αλλού, χρειάζεται μια ενωμένη και αξιόπιστη αριστερά, η οποία να είναι σε θέση να χτυπήσει τη δεξιά, που τόσο στο Παρίσι, όσο και στο Βερολίνο, έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και κατάφερε έτσι να κερδίσει τις ψήφους του κεντρώου χώρου.»

«Παγιδευμένη και η νέα κυβέρνηση στην πολιτική των μικρών βημάτων»

Η αυστριακή εφημερίδα Die Presse: «Η κα Μέρκελ έχασε ήδη στην πρώτη της θητεία την ευκαιρία να αναδειχθεί ως καγκελάριος των μεταρρυθμίσεων. Τώρα τα περιθώρια συρρικνώθηκαν.

Ακόμη και αν θελήσει η Μέρκελ να αδράξει την ευκαιρία, υπάρχουν αρκετοί πρωθυπουργοί της CDU / CSU στα γερμανικά κρατίδια που θα εμποδίσουν τις οποιεσδήποτε δομικές μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή και η επόμενη γερμανική κυβέρνηση θα παραμείνει παγιδευμένη στην προσφιλή πολιτική της Μέρκελ των μικρών, σίγουρων βημάτων.»

Η ολλανδική εφημερίδα Algemeen Dagblad: «Για τη Γερμανίδα καγκελάριο και τους φιλελεύθερους εταίρους της τα περιθώρια στένεψαν λόγω του υψηλού δημόσιου χρέους και της αυξανόμενης ανεργίας.

Όμως οι προσδοκίες των ψηφοφόρων που επέλεξαν αυτό το κυβερνητικό δίδυμο είναι υψηλές γιατί τόσο η κα Μέρκελ, όσο και ο κος Βεστερβέλε υποσχέθηκαν μείωση της φορολογίας. Ζητούμενο τώρα είναι εάν η Γερμανία θα καταφέρει μεσούσης της κρίσης να μειώσει τη φορολογία.»

«Κρίση των μεγάλων γερμανικών κομμάτων με ισχυρή λαϊκή βάση»

Η ιταλική Corriere della Sera: «Η Γερμανία προχωρεί δυστυχώς στα χνάρια της Ιταλίας: δεν είναι πια δικομματική, αλλά πολυκομματική. Η συναίνεση εντός του γερμανικού πολιτικού συστήματος παρουσιάζει ρωγμές.

Κάποτε η συναίνεση αυτή θεμελιωνόταν στην εναλλαγή ανάμεσα σε υπεύθυνες και συνεπείς πολιτικές δυνάμεις. Σήμερα όμως η Γερμανία είναι πια πολιτικά λιγότερο σταθερή και προβλέψιμη.»

Τέλος η γερμανική Frankfurter Rundschau: «Ο μαυρο-κίτρινος συνασπισμός που φαίνεται ότι θα μας κυβερνήσει δεν συνιστά αποτέλεσμα ενός κλίματος, ενός ρεύματος για αλλαγή στη Γερμανία. Αντίθετα εκφράζει, και αυτό είναι το καθοριστικό του στοιχείο, την ιστορική κρίση των μεγάλων γερμανικών κομμάτων με ισχυρή, λαϊκή βάση.

Η νέα κυβέρνηση θα αναλάβει επείγοντα καθήκοντα στον αγώνα για την αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Θα είναι δηλαδή απλώς μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης.»

«Έτσι ο ανιαρός προεκλογικός αγώνας κατέληξε σε μια έκπληξη, σε μια σαφή και βαθιά τομή στο κομματικό τοπίο.

Η δημοκρατία και οι δημοκρατικές διαδικασίες, διά των οποίων αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις μέσα από τη διένεξη, θα ωφεληθούν από αυτό το αποτέλεσμα, διότι αυτή τη στιγμή ψηφίστηκε μια ισχυρή κυβέρνηση και μια ισχυρή αντιπολίτευση.

Ίσως αυτό ακριβώς να είναι και ο διακαής πόθος των ψηφοφόρων.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου