"Επίδομα για το πλύσιμο χεριών"

‘Συνήθως προειδοποιούν έγκαιρα’, είναι ο τίτλος ρεπορτάζ του Μίχαελ Μάρτενς στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, το οποίο αναφέρεται στην έναρξη της δίκης των φερόμενων μελών της τρομοκρατικής ομάδας ‘Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς’.

Το άρθρο επισημαίνει πως οι επωνυμίες των αναρχικών οργανώσεων είναι ευφάνταστες, αλλά πολύ λίγα είναι γνωστά για τα κίνητρά τους. Σημειώνει ότι οι βίαιες επιθέσεις αριστερών ομάδων αυξήθηκαν από τον Δεκέμβριο του 2008 και υπογραμμίζει: «Η δίκη, η οποία συγκεντρώνει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, θα μπορούσε ίσως για πρώτη φορά να ρίξει φως στο ερώτημα από ποιο κοινωνικό στρώμα προέρχονται οι δράστες και ποιοι είναι οι στόχοι τους. Αν και από το τέλος του 2008 γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά, οι απαντήσεις δεν είναι ικανοποιητικές. Οι σποραδικές συλλήψεις αφήνουν το περιθώριο να συμπεράνει κανείς πως δεν πρόκειται για δράστες από φτωχές οικογένειες που ανταποκρίνονται σε στερεότυπα. Ορισμένοι προέρχονται από τα μεσαία στρώματα και τα πλούσια προάστια της Αθήνας».

Η έναρξη της δίκης της ομάδας ‘Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς’ και η προσωρινή απελευθέρωση της νεαρής Γερμανίδας, η οποία φερόταν ως μέλος της ομάδας, αναφέρεται ως είδηση σε πολλές γερμανικές ιστοσελίδες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη Welt, η οποία γράφει: «Με φασαρία ξεκίνησε στην Αθήνα η δίκη εναντίον της ομάδας ‘Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς’. Μια Γερμανίδα ύποπτη αφέθηκε προσωρινά ελεύθερη» . Με τη ‘φασαρία’ η εφημερίδα εννοεί ότι η δίκη διακόπηκε αρκετές φορές, ώστε να εξεταστούν διάφορες ενστάσεις.

«Bonus για το πλύσιμο των χεριών», είναι ο τίτλος άρθρου στη Frankfurter Rundschau που στηλιτεύει τα κακώς κείμενα στο δημόσιο τομέα και συγκεκριμένα στις συγκοινωνίες. Το άρθρο ξεκινά με την αναφορά στις συνεχιζόμενες απεργίες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων αναφέροντας: «Μάχονται σκληρά για τα προνόμιά τους, τα οποία οι περισσότεροι Έλληνες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα ούτε να ονειρευθούν δεν μπορούν. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον ΗΣΑΠ. Η επιχείρηση διαχειρίζεται μια και μοναδική γραμμή ηλικίας 105 ετών και μήκους 25 χλμ, η οποία ενώνει τον Πειραιά με την Κηφισιά. Η επιχείρηση απασχολεί 1.300 εργαζομένους. Κατά μέσο όρο κερδίζουν 56.554 ευρώ το χρόνο. Καμία δημόσια επιχείρηση δεν πληρώνει καλύτερα. Οι μισθοί του ΗΣΑΠ είναι τρεις φορές καλύτεροι από αυτούς στον ιδιωτικό τομέα» .

Στη συνέχεια ο αρθρογράφος Γκερντ Χέλερ αναφέρεται στα ειδικά επιδόματα: «Οι μηχανικοί της επιχείρησης παίρνουν ένα ειδικό επίδομα για πλύσιμο των χεριών αλλά και για αγορά βιβλίων. Τι πραγματικά κάνουν με αυτά τα χρήματα είναι δικό τους θέμα». Παρόμοια είναι η κατάσταση των επιδομάτων και στα λεωφορεία. «Οι οδηγοί των λεωφορείων παίρνουν επίδομα εισπράκτορα, όμως οι εισπράκτορες καταργήθηκαν πριν από 30 χρόνια και οι οδηγοί δεν επιβαρύνθηκαν με επιπλέον δουλειά μια και δεν πουλάνε εισιτήρια». Και λίγο πιο κάτω αναφέρεται στους κανονισμούς που αφορούν τις διακοπές: «Όποιος δίνει αίμα μπορεί να πάρει τρεις μέρες άδεια. Και στον ΗΛΠΑΠ την ημέρα της ονομαστικής του εορτής ο εργαζόμενος δεν χρειάζεται να πάει στη δουλειά. Μέχρι δέκα μέρες μπορεί κανείς να δηλωθεί άρρωστος χωρίς βεβαίωση από το γιατρό, ενώ όποιος χειρίζεται κομπιούτερ παίρνει επιπλέον έξι ημέρες άδεια. Όποιος μάλιστα σπουδάζει δια αλληλογραφίας παίρνει 22 ελεύθερες ημέρες. Με αυτές και άλλες ρυθμίσεις φθάνει κανείς από τις 25 ημέρες κανονικής άδειας σε περισσότερες από 70».

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου