Εξηγώντας τον πόνο στα παιδιά

Βασικό αντικείμενο της εργασίας του είναι ο πόνος, η αντιμετώπισή του και η παρηγορητική θεραπεία παιδιών και νέων. Ο γεννημένος στο Μπόχουμ το 1964 γιατρός Μπόρις Τσερνίκοφ, με βασική εξειδίκευση στην παιδική ογκολογία, ασχολείται εντατικά και επί σειρά ετών με παιδιά και νέους που υποφέρουν από χρόνιους πόνους, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν χαμηλό προσδόκιμο ζωής εξαιτίας σοβαρών ασθενειών.

Ο γερμανός γιατρός βοηθά τα παιδιά και τους νέους να κατανοήσουν την κατάστασή τους, χρησιμοποιώντας ευφάνταστους και εύληπτους τρόπους, όπως ταινίες κινουμένων σχεδίων «με τις οποίες εξηγείται στα παιδιά ο χρόνιος πόνος», λέει ο Μπόρις Τσερνίκοφ, ο οποίος τιμήθηκε για το έργο του από τη Γερμανική Ερευνητική Κοινότητα το 2015 με το βραβείο Communicator.

Ακόμη κι αν υποφέρουν από χρόνιους πόνους, τα παιδιά είναι απαραίτητο να κινούνται κατά το δυνατόν φυσιολογικά στην καθημερινότητά τους, επισημαίνει ο γερμανός γιατρός. «Για να το πετύχουμε αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό τα παιδιά να αντιληφθούν πώς προκαλείται ο χρόνιος πόνος. Αλλιώς δεν μπορούμε να κερδίσουμε την προσοχή τους. Τα παιδιά βρίσκουν καταπληκτικό το να τους αφιερώνεις χρόνο για να τους εξηγήσεις γιατί πονούν», υπογραμμίζει ο Τσερνίκοφ.

Διάγνωση με τη βοήθεια πολυεπίπεδων τεστ

Ο βραβευθείς γιατρός διακρίνει ορισμένα σημαντικά επίπεδα της θεραπευτικής διαδικασίας: Από τη μία αυτό της βιολογίας, στο οποίο περιλαμβάνεται η φαρμακευτική αγωγή. Επίσης, υπάρχει το πεδίο της ψυχολογίας, στο οποίο επιχειρείται με διάφορες τεχνικές να στραφεί η προσοχή και το ενδιαφέρον των παιδιών σε άλλα πράγματα. Υπάρχει ακόμη το κοινωνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, η στήριξη των παιδιών από την πλευρά των γονέων παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, εξηγεί ο Μπόρις Τσερνίκοφ.

Παράλληλα με την εργασία του στο Κέντρο Θεραπείας Παιδικού Πόνου στο Ντάτελν της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, ο γερμανός επιστήμονας δραστηριοποιείται ενεργά στο ερευνητικό πεδίο. «Στο πεδίο της παρηγορητικής θεραπείας ερευνούμε κυρίως τις διαταραχές του ύπνου στα παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες. Τις περισσότερες φορές δεν μπορούν να μας πουν το πρόβλημά τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειαζόμαστε μέσα με τα οποία να μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτές τις διαταραχές και στη συνέχεια, με φαρμακευτικά, ψυχολογικά και ψυχοκοινωνικά τεστ, να μετρήσουμε το βαθμό της επιτυχίας μας», επισημαίνει τέλος ο Μπόρις Τσερνίκοφ.

Γκούντρουν Χάιζε / Άρης Καλτιριμτζής