Είναι η βία απάντηση στην τρομοκρατία;

Ο γερμανικός τύπος:

«Θα αλλάξει το Παρίσι τα πάντα;», διερωτάται η Frankfurter Allgemeine Zeitung, σημειώνοντας ότι στο ερώτημα αυτό η γερμανίδα καγκελάριος έδωσε μια συναισθηματικά φορτισμένη πλην όμως ιδιαίτερα προσεκτική απάντηση. Ενώ ο γάλλος πρόεδρος Ολάντ και ο γερμανός πρόεδρος Γκάουκ έκαναν λόγο για πόλεμο, η Μέρκελ μίλησε για «αγώνα» ενώ στην ανάγκη για περισσότερη ασφάλεια, η καγκελάριος απάντησε δίνοντας έμφαση στην ελευθερία. «Προφανώς η Μέρκελ δεν προτίθεται να απαντήσει στη βία με τη βία. Θα πρέπει να αμφιβάλλει κανείς εάν αυτή είναι η γλώσσα που καταλαβαίνουν στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν αλλά και οι τζιχαντιστές στη Γερμανία. Όταν το Παρίσι ζητήσει ‘κάθε δυνατή στήριξη’, αναμφίβολα και δικαίως το ζητούμενο δεν θα είναι απλώς τα αισθήματα συλλογικότητας».

Τι θα αποφέρει μια δυναμική στρατιωτική απάντηση;

«Πρέπει να κερδίσουμε αυτό τον πόλεμο», γράφει η Die Welt, τονίζοντας ότι «πόλεμος κατά του IS σημαίνει να τον μεταφέρεις στην πλευρά του εχθρού σου και αυτό όχι με διστακτικές αεροπορικές επιδρομές, αλλά με τη μαζική χρήση του ανώτερου στρατιωτικού μηχανισμού της Δύσης. Αυτό περιλαμβάνει και την ετοιμότητα για χρήση χερσαίων δυνάμεων».

Σε διαφορετικό μήκος κύματος η ανάγνωση της Tagesspiegel: «Οι Γάλλοι και οι γείτονές τους βιώνουν τα όσα έζησαν οι Αμερικανοί το Σεπτέμβριο του 2001: μια επίθεση στην καρδιά μιας μεγαλούπολης. Και τα αντανακλαστικά είναι παρόμοια. Ο εχθρός θα πρέπει να καταστραφεί, να καταπολεμηθεί εκεί όπου έχει τις ρίζες του. Μάχη λοιπόν κατά του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ Συρία που θα περιλαμβάνει ακόμη και χερσαίες δυνάμεις; Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Ο απολογισμός των επιχειρήσεων σε Αφγανιστάν και Ιράκ δεν είναι πειστικός. Αμφότερες είναι σήμερα ασταθείς χώρες οι οποίες προσφέρουν καταφύγιο στο IS».

«Ιστορικό λάθος η γενναιόδωρη πολιτική της Μέρκελ»

Μια ματιά στον γαλλικό τύπο.

Η Liberation σχολιάζει σήμερα: «Οι δολοφόνοι ήθελαν να τρομοκρατήσουν την κουλτούρα μας και έναν, κατά τους ισλαμιστές, παρακμιακό τρόπο ζωής, τον ελεύθερο τρόπο ζωής μας. Όπως και στο Charlie Hebdo, ήθελαν να πλήξουν τους ανεκτικούς Γάλλους και τη Γαλλία στο σύνολό της. Θα ήταν θεμελιώδες λάθος να γίνει κανείς τώρα μη ανεκτικός. Φυσικά και μια τέτοια επίθεση δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη, εντούτοις οι συνήθεις ομιλίες περί πολέμου είναι δυσανάλογες προς αυτή την πραγματικότητα της μάχης κατά της τρομοκρατίας, διότι ο πόλεμος αυτός δεν εμπίπτει σε κανέναν από τους κλασσικούς ορισμούς. Η ρητορική του αποκλεισμού που γίνεται όλο και πιο δυνατή, δεν τιμά τα θύματα τα οποία στην καθημερινή τους ζωή βίωναν το τι εστί ανοιχτό πνεύμα».

Η Le Figaro: «Εάν ο Φρανσουά Ολάντ θέλει να έχει πιθανότητες επιτυχίας θα πρέπει να πείσει και την Άγκελα Μέρκελ -όπως προσπαθούν να το κάνουν ήδη ορισμένοι υπεύθυνοι στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα- ότι η γενναιόδωρη πολιτική της έναντι των μεταναστών είναι ένα ιστορικό λάθος. Είναι προφανές ότι το μαζικό αυτό κύμα μετανάστευσης συνιστά ανέλπιστο ευτύχημα για τους φανατικούς της νότιας όχθης της Μεσογείου, οι οποίοι στο όνομα του μεγάλου χαλιφάτου θέλουν να αιματοκυλίσουν τις χώρες μας».

Επιβάλλεται «συμφωνία με τον διάβολο»

Και μια ματιά στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό και διεθνή τύπο:

Η ιταλική La Stampa εκτιμά ότι η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη «για τον πόλεμο τον οποίο έφεραν οι εξτρεμιστές στα σπίτια μας. Ως εκ τούτου, το πρώτο βήμα είναι να αποδεχθούμε την πραγματικότητα, να αναλύσουμε τον αντίπαλο, να προσαρμόσουμε τα σχέδια και ενδεχομένως να αποδεχθούμε συμβιβασμούς. (…) Για να κερδίσει κανείς (τη μάχη κατά των τζιχαντιστών) απαιτούνται δύσκολες συμμαχίες, ακόμη και με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. (…) Εντυπωσιακές λύσεις υπάρχουν μόνον στην τηλεόραση, στην πραγματικότητα πρέπει δυστυχώς να κάνεις ορισμένες φορές συμφωνία με τον διάβολο, προκειμένου να νικήσεις τον διάβολο που λέγεται Ισλαμικό Κράτος».

Η ισπανική El Pais βλέπει τις επιθέσεις σε συνάρτηση με την προσφυγική κρίση, εκτιμώντας ότι η επίλυσή της καθίσταται πλέον ακόμη πιο δύσκολη. «Ήδη πριν τις επιθέσεις στο Παρίσι η κατάσταση ήταν αξιοθρήνητη. Σχεδόν δυο μήνες μετά τη συμφωνία για την ανακατανομή 160.000 προσφύγων προωθήθηκαν στις πρώτες χώρες υποδοχής λιγότεροι από 150. Η Κομισιόν αντιμετωπίζει προβλήματα στο να συγκεντρώσει τα τρία δις που συμφωνήθηκαν για την Τουρκία. Στην κρίση αυτή ελλοχεύει ο κίνδυνος του χειρότερου σεναρίου που είναι το ‘ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Και οι New York Times: «Το Ισλαμικό Κράτος πρέπει να καταστραφεί, εντούτοις απαιτείται υπομονή, αποφασιστικότητα καθώς και ο συντονισμός στρατηγικών και στόχων, οι οποίοι εξέλειπαν μέχρι πρότινος από τις χώρες που συμμετέχουν στην εκστρατεία κατά του IS, ειδικά μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Το Ισλαμικό Κράτος έχει καταστήσει σαφές ότι το εύρος της δράσης του είναι απεριόριστο. Καμία χώρα δεν θα είναι ασφαλής εάν δεν ενώσουν τις δυνάμεις τους για να απαλλαγούν από αυτή την ομηρία».

Κώστας Συμεωνίδης