Άλλο υπογραφές και άλλο συνεργασία

Και όμως κινείται, το απολιθωμένο κομματικό τοπίο στην Ελλάδα. Το δραματικό αυτό Σαββατοκύριακο, το οποίο η κοινή γνώμη παρακολούθησε σαν ταινία τρόμου, επιφύλασσε στο τέλος το αναπάντεχο: ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου φέρεται έτοιμος να παραιτηθεί, ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς να αναστείλει την αντίσταση στην εφαρμογή των μέτρων περιστολής των δαπανών και στις επώδυνες διαρθρωτικές αλλαγές. Εκ πρώτης όψεως μπορεί να μιλήσει κανείς ακόμα και για ιστορική στιγμή, μια και η πολιτική κουλτούρα της χώρας δεν διαθέτει εμπειρίες με μεγάλους κυβερνητικούς συνασπισμούς και με την ουσία τους που είναι η κοινή ανάληψη ευθύνης.

Σουρεαλιστικό πολιτικό θρίλερ

Οι συνθήκες είναι αυτή τη φορά εξαιρετικές. Η σωτηρία της Ελλάδας και η διαφύλαξη της ευρωζώνης είναι ένας στόχος που δεν μπορεί να πετύχει καμιά πολιτική δύναμη μόνη της. Και παρ’ όλα αυτά χωρίς ισχυρές εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις οι δύο πρωταγωνιστές του πολιτικού βίου στην Ελλάδα μάλλον δεν επρόκειτο να συνεννοηθούν. Τμήματα του ΠΑΣΟΚ αλλά και δυνάμεις στη ΝΔ δεν θα παρέμεναν σιωπηλοί παρατηρητές, αν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν προέκυπτε μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Όσο για τον εξωτερικό παράγοντα, οι σημαντικότεροι Ευρωπαίοι εταίροι κατέστησαν στις Κάννες σαφές στον κ. Παπανδρέου ότι δεν ήταν πια διατεθειμένοι να ανεχθούν το σουρεαλιστικό πολιτικό θρίλερ στην Ελλάδα. Αλλά και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, του οποίου μέλος είναι η ΝΔ, διατύπωσε σε ποικίλους τόνους την άποψή του.

Ουσιαστική συνεργασία

Το ζήτημα είναι τώρα να μην διακυβευθεί η ιστορική στιγμή που είναι μόνο μια αρχή. Η σωτηρία της Ελλάδας δεν είναι δεδομένη. Ο μεγάλος συνασπισμός στην Αθήνα πρέπει να πάρει σάρκα και οστά. Το φάσμα της καταστροφής θα επανέλθει απειλητικότερο, αν η όποια μεταβατική κυβέρνηση περάσει απλώς από τη βουλή τις αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου, αλλά παράλληλα Παπανδρέου και Σαμαράς συνεχίσουν εκτός κυβέρνησης τον πόλεμο με το βλέμμα στραμμένο στις πρόωρες εκλογές. Για τη διάσωση της χώρας δεν αρκούν πια οι υπογραφές των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά η ουσιαστική συνεργασία τους για την κοινωνικά δικαιότερη εφαρμογή των περικοπών, για τη συρρίκνωση του υπερτροφικού δημόσιου τομέα και τελικά για την επιστροφή της οικονομίας σε αναπτυξιακή τροχιά. Το δίδαγμα του Σαββατοκύριακου είναι ότι χωρίς σαφείς αλλά εποικοδομητικές πιέσεις το ελληνικό πείραμα δεν μπορεί να πετύχει. 

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου