To ισχυρό πρόσωπο του πολιτικού συστήματος

Σύμφωνα με το γερμανικό Σύνταγμα, το αξίωμα του καγκελαρίου είναι το τέταρτο στην πολιτική ιεραρχία της χώρας. Τυπικά, περισσότερα δικαιώματα έχουν ο ομοσπονδιακός πρόεδρος (Bundespräsident), ο πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου (Bundesratspräsident) και ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου (Bundestagspräsident). Επί της ουσίας ωστόσο ο (η) ομοσπονδιακός καγκελάριος είναι ο άνθρωπος με την μεγαλύτερη πολιτική ισχύ στη Γερμανία. Ο (η) καγκελάριος έχει την αρμοδιότητα της χάραξης της κυβερνητικής πολιτικής, καθορίζει τη γραμμή στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Ως επικεφαλής της κυβέρνησης, ο (η) καγκελάριος προϊσταται του υπουργικού συμβουλίου και κατ` επέκταση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.

Μολονότι το αξίωμα του είναι το ισχυρότερο στη χώρα, ο (η) καγκελάριος δεν εκλέγεται απευθείας από τον λαό, αλλά αναδεικνύεται από το κοινοβούλιο (Bundestag) που προκύπτει μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ο υποψήφιος που έχει ορίσει το κόμμα με τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα είναι ο «εντολοδόχος καγκελάριος». Συνήθως είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει κυβερνητικό εταίρο, καθώς σπάνια ένα κόμμα κατορθώνει στη Γερμανία να διασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία στo Bundestag. Παραδοσιακά, τις κυβερνήσεις συνασπισμού συγκροτούν δύο κόμματα.

Χαρτοφυλάκια, Υπουργοί

Όταν ο εκάστοτε ομοσπονδιακός καγκελάριος διασφαλίσει τον κυβερνητικό του εταίρο, ακολουθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης και ο διορισμός των υπουργών. Ο (η) καγκελάριος είναι εκείνος που αποφασίζει πόσα και ποια υπουργεία θα διαθέτει η κυβέρνησή του. Τα σημαντικότερα υπουργεία στη Γερμανία, όπως και σε άλλες δημοκρατίες είναι των Εξωτερικών, των Εσωτερικών, της Οικονομίας, των Οικονομικών, της Δικαιοσύνης και της Άμυνας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι δευτερευούσης σημασίας τα υπουργεία Υγείας, Μεταφορών ή Οικογενειακών Υποθέσεων. Την ευθύνη των χαρτοφυλακίων έχουν οι ομοσπονδιακοί υπουργοί, στο πλαίσιο πάντα που ορίζουν ο (η) καγκελάριος και η κυβερνητική πολιτική.

Με την εκλογή του (της) καγκελαρίου ολοκληρώνεται η διαδικασία

Ο (η) καγκελάριος προτείνει στον ομοσπονδιακό πρόεδρο τον κατάλογο των υπουργών που επέλεξε για να στελεχώσουν την κυβέρνησή του. Ο πρόεδρος διορίζει στη συνέχεια τους υπουργούς για την περίοδο των τεσσάρων ετών της κοινοβουλευτικής περιόδου και προτείνει στο κοινοβούλιο το πρόσωπο που θα αναλάβει το αξίωμα του καγκελαρίου. Το κοινοβούλιο καλείται να εγκρίνει ή να απορρίψει την πρόταση. Η διαδικασία αυτή λαμβάνει χώρα όταν έχει πλέον ολοκληρωθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης, δηλαδή έχει γίνει η διανομή των χαρτοφυλακίων.