Mission Berlin 23 – Θα τα πούμε μετά
Μια μοτοσικλέτα που πάει στη Bernauer Straße παίρνει την Άννα. Την οδηγεί ο Emre Ogur που της εύχεται καλή τύχη στο Βερολίνο. Αλλά φτάνει αυτό για να ξεφύγει από τη γυναίκα με τα κόκκινα και να βρει την κρυμμένη θήκη;
SITUATION 1: Am Brandenburger Tor
TRABIFAHRERIN: Vorsicht! Sie können doch nicht einfach auf die Straße laufen!
ANNA: Entschuldigen Sie, ich muss zur Bernauer Straße.
TRABIFAHRERIN: Zur Bernauer Straße?
ANNA: Ja. Können Sie mich mitnehmen?
TRABIFAHRERIN: Nein, tut mir Leid, das ist nicht unsere Richtung. Wir fahren Richtung Westen. Ciao!
ANNA: Westen? … Westen! … Westberlin ? Είναι λοιπόν όντως έτσι! Όλα τα αυτοκίνητα έχουν την ίδια κατεύθυνση, πηγαίνουν στο Δυτικό Βερολίνο.
TRABIFAHRER: Huhu, hierher, hallooo! Wollen Sie mitkommen? Wir haben noch einen Platz frei.
ANNA: Και πού θα κάτσω; Στα γόνατά τους; … Nein, nein, vielen Dank!
TRABIFAHRER: Oh, Schade! Schönen Abend trotzdem noch!
ANNA: Και σεις νάχετε καλό βράδυ! Εγώ πάντως δεν έχω κάνει ακόμα το παραμικρό βήμα.
MOFAFAHRER (Ogur): Entschuldigen Sie, Sie wollen zur Bernauer Straße?
ANNA: Ja.
MOFAFAHRER: Sie sind nicht von hier, ne?
ANNA: Nein.
MOFAFAHRER: Ich bringe Sie hin. Kommen Sie!
ANNA: Danke.
MOFAFAHRER: So, da sind wir.
ANNA: Εε, Vielen Dank, εε… wie heißt du?
MOFAFAHRER: Ich heiße Emre. Emre Ogur. Und Du?
ANNA: Äh, Anna …
MOFAFAHRER: Viel Glück in Berlin, Anna!
PAUL: Anna? Anna!?
SITUATION 2: Das Wiedersehen
HEIDRUN DREI: Anna!
ROBERT: Mensch, das gibt's ja gar nicht!
HEIDRUN DREI: Schön, dich wieder zu sehen!
ROBERT: Meine liebe Anna, endlich habe ich dich wieder. Lass dich umarmen.
HEIDRUN DREI: Woher kommst du?
ANNA: Ich komme, εεε… vom Brandenburger Tor.
HEIDRUN DREI: Heut' ist was los in Berlin, oder? Ganz anders, als damals, im August 1961.
ROBERT: Hey, Anna komm, darauf stoßen wir an!
FRAU in ROT: Da ist sie, da ist sie, schnell; sie darf nicht entkommen!
PAUL: Vorsicht! Da kommt das Luder! Los, Robert, der geben wir's!
ANNA: Paul!
PAUL: Die Frau in Rot will das Etui! Sie darf es nicht haben!
ROBERT: Ich, ….