«Grecovery τώρα;»

«Grecovery τώρα;» είναι ο τίτλος άρθρου στο εβδομαδιαίο οικονομικό περιοδικό Wirtschaftswoche που σημειώνει: «Ελλάδα: παρά τις πρώτες επιτυχίες, το αυξανόμενο κρατικό χρέος καθιστά πιθανή μια περαιτέρω απομείωσή του». Ο ρθρογράφος αναφέρεται καταρχήν σε ορισμένες θετικές εξελίξεις, όπως την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τον οίκο Fitch αλλά και τη γενικότερη ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών και των επενδυτών. Παράλληλα επισημαίνεται όμως ότι το πρόβλημα του υψηλού χρέους παραμένει άλυτο και πως θα χρειαστεί μελλοντικά νέο κούρεμα για την αντιμετώπισή του.

Όπως σημειώνεται, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει το στόχο για μείωση του χρέους κάτω από το 110 % του ΑΕΠ και (…) «για αυτό το λόγο διαφαίνεται ένα επιπλέον κούρεμα το οποίο απευθύνεται κυρίως στα κράτη της ευρωζώνης, την ΕΚΤ, τις εθνικές κεντρικές τράπεζες και το ΔΝΤ». Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο το Eurogroup είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέας ελάφρυνσης μόλις υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα. «Αυτό θα συμβεί μάλλον στο τέλος του τρέχοντος έτους. Δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμη ποια θα είναι η μορφή των ελαφρύνσεων». Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι υπάρχουν διάφορα σενάρια (…) «από το να δοθεί περισσότερος χρόνος για την αποπληρωμή της χρηματικής βοήθειας που έχει ήδη δοθεί μέσω και χαμηλότερων επιτοκίων μέχρι την παραίτηση από απαιτήσεις των πιστωτών, κάτι που θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβάλλουν οι πολιτικοί στις χώρες που θα συμμετάσχουν στο κούρεμα».

Για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην Ισπανία γράφει η ισπανική El Pais: «Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και βαθύτερη ύφεση αλλά και τη μεγαλύτερη καταστροφή θέσεων εργασίας των τελευταίων δεκαετιών. Η μοναδική πιθανότητα να γλιτώσει κανείς από την κρίση, είναι να τερματιστούν οι ‘θεραπείες’ που εφαρμόζονται τα τελευταία τρία χρόνια. Η Ευρώπη, οι θεσμοί της και οι κυβερνήσεις του Βορρά είναι οι μοναδικές που μπορούν να συμβάλουν στην αύξηση της ζήτησης. Αυτό είναι εφικτό και η ισπανική κυβέρνηση πρέπει να καταστήσει σαφές πόσο αναγκαίο είναι».

Η γέννηση της «τουρκικής άνοιξης»;

Κυρίαρχο θέμα στα σημερινά σχόλια του διεθνούς τύπου, οι ταραχές στην Τουρκία.

Η γαλλική Le Monde διερωτάται: «Βιώνουμε τη γέννηση μιας ‘τουρκικής άνοιξης’; Θα εξελιχθεί η πλατεία Ταξίμ στην πλατεία Ταχρίρ της Κων/πολης, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι; Οι διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν αυτή την εβδομάδα στην κεντρική αυτή πλατεία της πόλης, αποτελούν αναμφίβολα ορόσημο στην τουρκική πολιτική. Αρχικώς ήταν μόλις ένας μικρός αριθμός διαδηλωτών που ήθελαν να διασώσουν ένα τμήμα ενός δημόσιου πάρκου που όμως εξελίχθηκε σε ένα μαζικό κίνημα κατά της πολιτικής του πρωθυπουργού Ερντογάν. Σε αυτό συνέβαλε και η ασύμμετρη χρήση βίας εκ μέρους της αστυνομίας. Την επόμενη χρονιά ο Ερντογάν θέλει να γίνει πρόεδρος και να μετατρέψει προηγουμένως τη χώρα, με τη βοήθεια συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, σε μια προεδρική δημοκρατία. Πολλοί φοβούνται ότι η καταστολή θα είναι τότε πολύ πιο σκληρή».

Η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz σημειώνει: «Το μήνυμά τους είναι το εξής: ακόμη κι αν η τουρκική κυβέρνηση διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα δακρυγόνων του κόσμου, δεν θα καταφέρει να κλείσει τα στόματα των αντιπάλων της. Οι διαμαρτυρίες αυτές δεν συνιστούν επανάσταση. Ο στόχος τους δεν είναι να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τους διαδηλωτές είναι να ακουστεί η φωνή τους. Θέλουν να δείξουν ότι μπορεί η Τουρκία να είναι μια δημοκρατία στα χαρτιά, αλλά ότι ένα δημοκρατικό σύστημα σημαίνει πολλά περισσότερα: δικαιώματα για όλους αλλά και ένα κοινωνικό κλίμα που επιτρέπει το διάλογο».


Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. Σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου