60 χρόνια Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών

Ανοίγει σήμερα η αυλαία του 60ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών. Στο διασημότερο φεστιβάλ της Ευρώπης διαγωνίζονται 22 συνολικά ταινίες. Ανάμεσά τους και η ταινία του γερμανού σκηνοθέτη τουρκικής καταγωγής Φατίχ Ακίν «Στην απέναντι πλευρά». Το παρόν στην κυανή ακτή δίνει φέτος και ο γνωστός γερμανός σκηνοθέτης Φόλκερ Σλέντορφ με την ταινία «Ούλτσχαν». Μπορεί οι ταινίες που προβάλλονται στις Κάννες τα τελευταία χρόνια να γίνονται όλο και πιο πολιτικές. Ωστόσο στα 60 χρόνια του Φεστιβάλ κυριαρχούσαν και κυριαρχούν οι σταρ: πρώην, νυν και μελλοντικοί. «Το Παρίσι βρίσκεται σήμερα στις Κάνες. Εκεί όπου συνεχίζεται το καλοκαίρι του πρώτου χρόνου χωρίς πόλεμο ξεκινά σήμερα το διεθνές φεστιβάλ των Κανών», έλεγε η εκφωνήτρια του γαλλικού ραδιοφώνου ανακοινώνοντας την πρεμιέρα του πρώτου Φεστιβάλ των Κανών. Ήταν φθινόπωρο του 1946 και οι Κάνες καλωσόριζαν τα αστέρια του διεθνούς κινηματογράφου για πρώτη φορά. Τα σχέδια του ιδρυτή του φεστιβάλ των Κανών Φιλίπ Ερλανζέρ προέβλεπαν βέβαια ότι το φεστιβάλ θα ξεκινούσε τη ζωή του νωρίτερα. Και μάλιστα την 1η Σεπτεμβρίου του 1939. Εκείνη την ημέρα όμως η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία ξεκινώντας τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επτά χρόνια αργότερα οι χώρες του λεγόμενου άξονα Γερμανία, Ιαπωνία και Ιταλία δεν προσκλήθηκαν στο φεστιβάλ. Το '46 ακόμα και ο διαγωνισμός ταινιών γίνονταν με διαφορετικά κριτήρια. Ο Μορίς Μπεσί, διευθυντής του σημαντικότερου γαλλικού κινηματογραφικού περιοδικού εξηγούσε τότε: «Ανταγωνισμός υπάρχει μόνο μεταξύ ταινιών της ίδιας χώρας. Έτσι διαγωνίζονται μεταξύ τους 6 γαλλικές ταινίες, έξι ή επτά αμερικανικές και το ίδιο γίνεται με τις σοβιετικές και τις αγγλικές. Για κάθε χώρα είναι σαν να παίρνει στο τέλος ένα Όσκαρ». Ευτυχώς ο περίεργος αυτός τρόπος διαγωνισμού δεν κράτησε για πολύ. Αυτό που κράτησε όμως, το πιο διαχρονικό χαρακτηριστικό στην 60χρονη ιστορία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Κανών ήταν οι σταρ και κυρίως οι γυναίκες σταρ: Μπριζίτ Μπαρντό, Σοφία Λορέν, Τζίνα Λολομπρίτζιτα, Ρίτα Χέιγουόρθ, Κατρίν Ντενέβ, αλλά και η Ανίτα Εκμπεργκ, που έγινε διάσημη από την μυθική πια σκηνή της ταινίας «Λα Ντόλσε Βίτα» του Φεντερίκο Φελίνι που τη δείχνει στο μέσα στο σιντριβάνι φοντάνα ντι τρέβι της Ρώμης. Η ταινία πήρε το χρυσό φοίνικα το 1960 και ταυτόχρονα απαγορεύτηκε από το Βατικανό. Στα 60 χρόνια της ιστορίας του το Φεστιβάλ των Κανών δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα γουρλίδικο για τους γερμανούς σκηνοθέτες. Το 1979 ο Φόλκερ Σλέντορφ διακρίθηκε με το Χρυσό Φοίνικα για το «Τενεκεδένιο Ταμπούρλο», ενώ πέντε χρόνια αργότερα ήρθε η σειρά του Βίμ Βέντερς να βραβευθεί με το ανώτατο βραβείο του Φεστιβάλ για το «Παρίσι Τέξας». Ίσως φέτος να είναι η σειρά του γερμανού σκηνοθέτη τουρκικής καταγωγής Φατίχ Ακίν για μια διάκριση με την ταινία «Η απέναντι πλευρά». Για τον Φατίχ Ακίν ισχύει πάντως αυτό που έλεγε ο ιταλός σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόνι όταν συμμετείχε στο Φεστιβάλ το 1971 με την διάσημη πια ταινία του «Θάνατος στη Βενετία»:«Οι Κάνες μοιάζουν με γκραν πρι. Αισθάνομαι σαν άλογο αγώνων στην καλύτερη ηλικία. Ανυπομονώ να ακούσω τον πυροβολισμό και θέλω να κερδίσω».