30% είναι οι γυναίκες ευρωβουλευτές

Το Σεπτέμβριο του 2008 το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα για μεγαλύτερα ποσοστά εκπροσώπησης γυναικών στις κομματικές λίστες για τις φετινές ευρωεκλογές. Ψήφισμα όμως δεν σημαίνει οδηγία, ούτε απόφαση. Επομένως δεν διασφαλίζεται η εφαρμογή του καθώς επαφίεται στην πολιτική ευθιξία και το δημοκρατικό αίσθημα των εθνικών κοινοβουλίων και των κομμάτων.

Πόσο εύκολο είναι να γίνει μια γυναίκα ευρωβουλευτής; Η Γερμανίδα Έβελιν Γκέμπχαρντ, Ευρωβουλευτής της Σοσιαλδημοκρατικής Ομάδας δηλώνει ότι η δική της εμπειρία επιβεβαιώνει πόσο σημαντικός είναι ο νόμος περί ποσόστωσης: «Το ότι είμαι σήμερα ευρωβουλευτής το χρωστάω στην ποσόστωση. Και αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου. Ο νόμος περί ποσόστωσης μου έδωσε την δυνατότητα να αποδείξω πως είμαι ικανή πολιτικός, διότι, όπως θυμάστε, κατάφερα στην περίπτωση της ρύθμισης Μπολκενστάιν να αλλάξω τις θέσεις ενός Ευρωκοινοβουλίου και να γίνουν αποδεκτές οι δικές μου προτάσεις.»

Καμία γυναίκα ευρωβουλευτής δεν κατέχει υψηλό πόστο

Σε ορισμένες, ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Γαλλία, ισχύει από φέτος νόμος περί εναλλαγής στο κομματικό ευρωψηφοδέλτιο. Δηλαδή στα κομματικά ευρωψηφοδέλτια τη μια χρονιά θα πριμοδοτούνται ως επικεφαλής άνδρες και την άλλη γυναίκες. Το σύστημα αυτό γνωστό ‘σύστημα - φερμουάρ’ το έχει θεσμοθετήσει εδώ δεκαετίες στις εθνικές εκλογές η Σουηδία.

Στις φετινές ευρωεκλογές από τις 27 χώρες - μέλη της ΕΕ στις 17 αυξήθηκε ο αριθμός των γυναικών υποψηφίων στα ευρωψηφοδέλτια σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές, αλλά στο σημερινό ευρωκοινοβούλιο οι γυναίκες αποτελούν μόνον το 30%. Επιπλέον μόνον σε 7 χώρες μέλη οι επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων είναι γυναίκες. Η Σεσίλ Γκρεμποβάλ, εκπρόσωπος του λόμπι των γυναικών στο ευρωκοινοβούλιο, επισημαίνει: «Δεν υπάρχει ούτε μία γυναίκα σε κανένα υψηλό πόστο. Είναι αδιανόητο να μην εκπροσωπούνται ούτε καν αναλογικά σε τέτοια πόστα.»

Μέχρι τώρα μόνον δύο γυναίκες έγιναν πρόεδροι του Ευρωκοινοβουλίου: η Σιμόν Βέιγ (1979-1982) και η Νικόλ Φοντέν (1999 – 2002). Πόσο σημαντικό είναι άραγε το Ευρωκοινοβούλιο για τις γυναίκες; Η ευρωβουλευτής Γκέμπχαρντ εκτιμά ότι «και μόνον το άρθρο 119 της ιδρυτικής συνθήκη της Ρώμης που ορίζει σαφώς ‘ίση αμοιβή για ίδια εργασία’ πριμοδοτεί και προωθεί ακόμη και σήμερα τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας στις εργασιακές σχέσεις σε όλες τις χώρες μέλη.»

Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι όλα πάνε ρολόι επειδή υπάρχει το συγκεκριμένο άρθρο.

Δημοκρατικό έλλειμμα η εκπροσώπηση των γυναικών

Η Σεσίλ Γκρεμποβάλ υποστηρίζει ότι πρόκειται «για δημοκρατικό έλλειμμα», «που συνδέεται άρρηκτα με το επικοινωνιακό έλλειμμα της ΕΕ. Εάν τα ΜΜΕ επικέντρωναν πιο δυναμικά και πιο τακτικά την προσοχή τους στο Ευρωκοινοβούλιο, εάν οι πολίτες γνώριζαν τι ακριβώς σημαίνει αυτό το Ευρωκοινοβούλιο, εάν μπορούσαν να συμμετέχουν πιο τακτικά και άμεσα σε αυτά που συμβαίνουν στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες, τότε θα αποκαλύπτονταν και ο ρόλος των γυναικών πολιτικών και ασφαλώς ο ρόλος των ευρωβουλευτών ως μελών ενός ισχυρού ελεγκτικού μηχανισμού.»

Τέλος να μην λησμονούμε ότι πολλές γυναίκες - πολιτικοί υποτιμούν το Ευρωκοινοβούλιο και προτιμούν τα εθνικά κοινοβούλια ή και την τοπική αυτοδιοίκηση, εκτιμώντας εσφαλμένα πως αυτή η δουλειά ‘στη βάση’ είναι πιο καθοριστική από εκείνη των ευρωβουλευτών.

Cadot/Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης