17 χρόνια από την επανένωση των Γερμανιών
3 Οκτωβρίου 2007
Ήταν η 3η Οκτωβρίου του 1990, όταν, μετά από 50 σχεδόν χρόνια διαίρεσης, αποκαταστάθηκε και επίσημα η ενότητα του κράτους Στις 12 τα μεσάνυχτα έγινε η έπαρση της γερμανικής σημαίας με τα χρώματα του μαύρου, κόκκινου και χρυσού μπροστά από το κτήριο του Κοινοβουλίου στο Βερολίνο και ήχησε ο εθνικός ύμνος. Στους δρόμους του Βερολίνου και σε πολλές άλλες πόλεις, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες γιόρτασαν την μεγαλύτερη ημέρα στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας.
«Κύριε Γκορμπατσόφ γκρεμίστε αυτό το τείχος…»
Ήταν ο ευσεβής πόθος του αμερικανού προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν, όταν επισκέφθηκε το Βερολίνο. Ήταν τον Ιούνιο του 1987 και τίποτε δεν μαρτυρούσε τότε ότι η μεταπολεμική τάξη πραγμάτων θα ανατρεπόταν δύο χρόνια αργότερα τόσο θεαματικά. Σύμφωνα μάλιστα με τις δημοσκοπήσεις της εποχής, μόνο το 3% των Γερμανών πίστευαν ότι θα ερχόταν κάποτε η ημέρα της επανένωσης της χώρας τους. Υπήρχε μάλιστα και κάποιος Γερμανός, που ήταν απόλυτος στην κρίση του. Το όνομα του, Έριχ Χόνεκερ: «Το τείχος θα υπάρχει και σε 50 και σε 100 χρόνια, όσο θα υπάρχουν τα αίτια που επέβαλαν την οικοδόμησή του».
Ήταν η προφητεία του γενικού γραμματέα του καθεστωτικού Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας τον Ιανουάριο του 1989. Μια προφητεία που διαψεύσθηκε μερικούς μήνες αργότερα. Τον Νοέμβριο του ιδίου έτους το μέλος του Πολιτικού Γραφείου Έριχ Σαμπόφσκι ανακοίνωνε το άνοιγμα των συνόρων της Λαοκρατικής Γερμανίας. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια παρερμηνεία απόφασης που είχε λάβει η Κεντρική Επιτροπή του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος με δυσμενείς για το καθεστώς συνέπειες.
Χιλιάδες πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας πέρασαν στις περιοχές της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Η Γερμανία πανηγύρισε τις ιστορικές στιγμές.
Η ελπίδα κάποιων αντιστασιακών ότι θα μπορούσε η Λαοκρατική Γερμανία να μετεξελιχθεί σε δημοκρατικό σοσιαλιστικό κράτος διαψεύσθηκε. Στις πρώτες ελεύθερες εκλογές νίκησε μια συμμαχία κομμάτων προσκείμενη στην Χριστιανοδημοκρατική Ένωση του Χέλμουτ Κολ.
«Εμείς οι Γερμανοί έχουμε αντλήσει διδάγματα από την Ιστορία μας. Είμαστε ένα λαός που αγαπά την ειρήνη και την ελευθερία. Και ποτέ δεν θα αφήσουμε απροστάτευτη τη Δημοκρατία μας στους εχθρούς της ειρήνης και τη ελευθερίας. Θωρούμε ότι η αγάπη προς την πατρίδα και την ελευθερία είναι άμεσα συνδεδεμένα με το πνεύμα καλής γειτονίας», είχε τονίσει ο καγκελάριος. Ο Χέλμουτ Κολ δεν άφησε περιθώρια για παρερμηνείες. Στόχος του ήταν η αποκατάσταση της κρατικής ενότητας. Ακολούθησαν οι «συμφωνίες 4+2» με τους νικητές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που άνοιξαν το δρόμο για την αποκατάσταση της κρατικής κυριαρχίας, που με τη σειρά της οδήγησε στην επανένωση. Στις 3 Οκτωβρίου του 1990, ο καγκελάριος Κολ δεχόταν τα συγχαρητήρια των ηγετών της διεθνούς κοινότητας. Ένας από αυτούς είναι και ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους, ο πρεσβύτερος: «Θερμά συγχαρητήρια στον καγκελάριο Κολ και όλους τους Γερμανούς και στις δύο πλευρές του Βερολίνου, οι οποίοι κατάφεραν να διατηρήσουν ζωντανό το όνειρό της εθνικής τους αυτοδιάθεσης», είχε πει ο αμερικανός πρόεδρος.