Μια λύση για το Κυπριακό πλησιάζει

Στο Κυπριακό και στις διαβουλεύσεις μεταξύ Μουσταφά Ακιντζί και Νίκου Αναστασιάδη αναφέρεται η Süddeutsche Zeitung, η οποία εκτιμά ότι είναι πιθανή μια συμφωνία μεταξύ των δυο πλευρών. Η εφημερίδα σημειώνει: «Όσον αφορά το εδαφικό, το βόρειο τμήμα φέρεται να κινήθηκε προς τις θέσεις του νότου. Το βόρειο τμήμα ελέγχει το 36% του νησιού αλλά εκπροσωπεί μόνο το ένα τέταρτο του πληθυσμού. Ο Ακιντζί φέρεται να είναι έτοιμος να δεχθεί λιγότερο από το 30%...Ιδιαίτερα δύσκολο παραμένει ωστόσο το ερώτημα εάν και υπό ποιο καθεστώς θα μπορούσαν να παραμείνουν Τούρκοι στρατιώτες στο νησί. Ο νότος ζητά την πλήρη αποχώρηση και επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι δεν υπάρχει πλέον καμία αναγκαιότητα. Η τουρκική πλευρά είναι πρόθυμη να αποχωρήσει μόνο εν μέρει από το νησί και επιθυμεί μια περαιτέρω στρατιωτική παρουσία. Αυτή η διαφωνία επιβαρύνει τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων. Και ενώ ο ελληνοκυπριακός νότος παρουσιάζει ήδη χάρτες με τα νέα σύνορα, ο βορράς θέλει να συζητήσει το θέμα σε ένα διευρυμένο κύκλο δηλαδή με την Ελλάδα, την Τουρκία αλλά και τη Βρετανία πρώην αποικιακή δύναμη. Αυτή η σύνοδος ενδεχομένως να γίνει τον Δεκέμβριο και πιθανώς να αποδειχθεί επιτυχής για την επανένωση».

Στο θάνατο του Κωστή Στεφανόπουλου αναφέρεται η Frankfurter Allgemeine Zeitung και σημειώνει: «Στη μακρά καριέρα του ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος περνούσε απαρατήρητος και παρέμενε στη σκιά άλλων. Μετά όμως τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και την ανάδειξή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας έγινε γρήγορα ο πιο αγαπητός πολιτικός της χώρας και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος της δεύτερης θητείας του το 2005». Στη συνέχεια η εφημερίδα παραθέτει το βιογραφικό του και καταλήγει: «Ο σεμνός Στεφανόπουλος πέθανε σε ηλικία 90 χρονών».

Ο Φιγιόν ανάχωμα στο λαϊκισμό

Οι προκριματικές εκλογές στη Γαλλία για την ανάδειξη υποψηφίου Προέδρου στο στρατόπεδο της κεντροδεξιάς και η νίκη του Φρανσουά Φιγιόν είναι ένα από τα κύρια θέματα σχολιασμού του γερμανικού Τύπου. Η Welt γράφει: «Ένας Πρόεδρος σαν τον Φιγιόν δεν θα ήταν μια κακή επιλογή αν αναλογιστεί κανείς τις εναλλακτικές. Με αυτόν η Γαλλία θα είχε την προοπτική να προχωρήσει σε ορισμένες από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να κάνουν τη χώρα περισσότερο ανταγωνιστική. Για την γερμανική κυβέρνηση ο Φιγιόν θα ήταν ένας προβλέψιμος εταίρος ο οποίος δεν παίζει με μια έξοδο της χώρας από την ΕΕ. Αυτό ενδεχομένως να σήμαινε ενίσχυση του γερμανογαλλικού άξονα και ενίσχυση του ευρωπαϊκού ανοσοποιητικού συστήματος ενάντια στην εντεινόμενεη επιδημία του λαϊκισμού».

«Ανάχωμα στο λαϊκισμό» επιγράφει το σχόλιο της για το ίδιο θέμα η οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ Handelsblatt: «Μέχρι τώρα έχουμε ακούσει λίγα από τον Φιγιόν για όσα θα έδιναν ελπίδα στους ηττημένους της παγκοσμιοποίησης. Μέχρι σήμερα αγγίζει τους πεπεισμένους συντηρητικούς και όχι αυτούς στους οποίους το Εθνικό Μέτωπο οφείλει την επιτυχία του: τους άνεργους, τους κατοίκους των προαστίων και της επαρχίας. Ο Φιγιόν θα μπορούσε να σταματήσει το κύμα λαϊκισμού. Οι προκριματικές των συντηρητικών δείχνουν πως ένα δημοκρατικό κόμμα μπορεί να κινητοποιήσει τον πυρήνα της μεσαίας τάξης. Τώρα θα πρέπει να πείσει και τους πιο αδιάφορους Γάλλους».

Μαρία Ρηγούτσου