Χριστούγεννα στην προσφυγιά

Χριστούγεννα, ημέρα γιορτής για τους απανταχού της γης Χριστιανούς, υπάρχουν όμως και ορισμένοι που δεν μπορούν να περάσουν Χριστούγεννα όπως όλοι οι άλλοι. Πρόκειται για την χριστιανική κοινότητα του Ιράκ, που ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση σε εκκλησία της Βαγδάτης, εγκαταλείπουν τη χώρα και καταφεύγουν στο Λίβανο, όπου υπάρχει μεγάλη χριστιανική κοινότητα. Αλλά και εκεί οι αδελφοί εν Χριστώ δεν μπορούν να κάνουν και πολλά για να τους ανακουφίσουν.

Το Ιράκ δεν είναι ασφαλές για χριστιανούς

Βρισκόμαστε στην ενορία του Αγίου Ραφαήλ, λίγο έξω από τη Βηρυτό, είναι Χριστούγεννα, τα παιδιά έχουν την τιμητική τους και η Χαλδαϊκή κοινότητα με τους 11.000 πιστούς προσπαθεί να κάνει τους ιρακινούς πρόσφυγες να νοιώσουν την κατάνυξη των ημερών. 5000 ιρακινοί έχουν καταφύγει εδώ, κάθε μέρα που περνά προστίθενται άλλες 10 με 20 οικογένειες. Ένας από αυτούς είναι κι αυτός ο άνδρας που από φόβο δεν θέλει να μας αποκαλύψει το όνομά του. «Το Ιράκ δεν είναι πλέον ασφαλής τόπος για τους Χριστιανούς εξ αιτίας της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεσης της Αλ Κάιντα», λέει. «Εγώ ο ίδιος διέφυγα παρά τρίχα το θάνατο δύο φορές. Γι αυτό και φύγαμε από τη Βαγδάτη».
Το ίδιο διηγείται και αυτή η γυναίκα «Απειλές, δολοφονίες, βόμβες. Η Βαγδάτη δεν παρέχει ασφάλεια Αλλά και στο Λίβανο δεν είναι εύκολα, χωρίς δουλειά, με ψηλά ενοίκια. Θα φύγω από εδώ γιατί έχω οικογένεια στη Γερμανία».
Ιδιαίτερα μετά την υπόθεση ομηρίας σε εκκλησία της Βαγδάτης με 36 νεκρούς χριστιανούς έχει επιταχυνθεί η έξοδος τους από τη χώρα. Όμως και ο Λίβανος δεν είναι γι αυτούς ένας ήσυχο λιμάνι , όπως μας λέει ο ιερέας της ενορίας του Αγίου Ραφαήλ, ο Ρουνι Χάνα. Ανήκει ανάμεσα σε αυτούς που πριν από 9 μήνες έφυγαν από τη Μοσούλη.

Μια αξιοπρεπή ζωή, αλλά...

«Το πρώτο πρόβλημα για τους ιρακινούς χριστιανούς είναι η παραμονή τους στο Λίβανο», λέει ιερέας. «Η κυβέρνηση τους δίνει άδεια παραμονής για ένα μήνα, και μετά είναι παράνομοι. Δεν έχουν χαρτιά γι αυτό και δεν μπορούν να βρουν δουλειά, και όταν βρίσκουν είναι κακοπληρωμένη. Στο θέμα της υγειονομικής περίθαλψης, θέλουμε να κάνουμε ένα κέντρο θεραπείας, οικόπεδο και εξοπλισμός υπάρχουν, αλλά μέχρι ότου το ανοίξουμε χρειαζόμαστε ένα εκατομμύριο δολάρια».

Και όσο μεγαλώνει ο αριθμός των προσφύγων, τόσο πληθαίνουν και τα προβλήματα. Ενδεικτικό είναι ότι ενώ πριν από δύο χρόνια ένα δυάρι, που αναγκάζονται να μοιράζουν δυο οικογένειες, κόστιζε 100 δολάρια, σήμερα το ενοίκιο έχει πενταπλασιαστεί. Οι Ιρακινοί δεν έχουν όμως άλλη επιλογή.

«Θέλουν να ζήσουν ειρηνικά και με αξιοπρέπεια», μας λέει ο ιερέας Ρούνι Χάνι. Έχουν τραυματικά βιώματα, ο πόλεμος Ιράκ Ιράν, η εισβολή στο Κουβέιτ με τις επιπτώσεις του, το εμπάργκο που διήρκησε 9 χρόνια και μετά η αμερικανική εισβολή και οι τρομοκρατικές επιθέσεις που γίνονται μέχρι και σήμερα. Οι χριστιανοί Ιρακινοί θέλουν να ζήσουν ομαλά όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι».

Λίβανος ως ενδιάμεσος σταθμός

Ωστόσο, όλοι βλέπουν το Λίβανο ως ενδιάμεσο σταθμό. Οι περισσότεροι επιδιώκουν να βρουν νέα πατρίδα. «Κανείς από τους Ιρακινούς χριστιανούς δεν θέλει να μείνει στον Λίβανο, γιατί δεν το θέλει η κυβέρνηση», λέει ο Ρούνι Χάνι. «Οι περισσότεροι θέλουν να πάνε στην Ευρώπη ή σε άλλες χώρες. Αν γίνονταν θαύμα, μόνο ένα ποσοστό του 20% θα επέστρεφε στο Ιράκ, σε περίπτωση που η κατάσταση καλυτέρευε αισθητά».

Για τα Χριστούγεννα η ενορία του Αγίου Ραφαήλ έχει ετοιμάσει μεγάλη γιορτή για τα παιδιά, πακέτα με τρόφιμα για τις οικογένειές τους και φυσικά κοινός εκκλησιασμός.

«Προσευχόμαστε για τους ανθρώπους στο Ιράκ, κυρίως τους χριστιανούς και φυσικά τους πρόσφυγες στη Συρία, την Τουρκία, την Ιορδανία και εδώ στο Λίβανο», τονίζει ο Χάνι. «Ελπίζουμε η γέννηση του Χριστού να τους βοηθήσει να ζήσουν καλύτερα».

Ulrich Leidholdt/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Επιμέλεια Σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου