Χορός και καράτε εναντίον Πάρκινσον

Υπάρχουν ρυθμοί και τραγούδια που ακούγοντας τα κανείς, έστω και λίγο στην αρχή τους, έχει τη διάθεση να χορέψει. Αυτή ακριβώς είναι η διάθεση που επικρατεί σε μια σχολή χορού στο Ρέγκενσμπουργκ. Χαρούμενα πρόσωπα και κορμιά που στροβιλίζονται. Ανάμεσά τους ο Κλάους Ντίτερ Μπρέντροπ και η Τερέζα Κλουγκ. Και οι δυο έχουν διαγνωσθεί με Πάρκινσον. Χορεύουν μαζί με τους υπόλοιπους, όχι μόνο για χάρη της απόλαυσης αλλά και για χάρη της επιστήμης.

Για περισσότερο από μισό χρόνο συναντιούνται τώρα μια φορά την εβδομάδα 15 άνθρωποι μεταξύ 40 και 80 χρόνων, οι οποίοι υποφέρουν από Πάρκινσον. Λικνίζονται για μια ολόκληρη ώρα πάνω σε χορογραφίες που τους δείχνει ο δάσκαλός τους Γιοχάνες Πλεν. Ξέρουν και οι ίδιοι πολύ καλά ότι τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν τους επιτρέπουν να είναι τέλειοι αλλά «η τελειότητα δεν είναι το ζητούμενο» εξηγεί ο Γιοχάνες Πλεν. Το σημαντικό είναι ο καθένας που συμμετέχει να γυρίσει χαρούμενος σπίτι του και παράλληλα να έχει ασκηθεί.

Σε μια διπλανή αίθουσα, μια άλλη ομάδα αγωνίζεται εναντίον φανταστικών εχθρών. Είκοσι ασθενείς με Πάρκινσον συναντιούνται επίσης μια φορά την εβδομάδα και ασκούνται στο καράτε. Συμπαραστάτες τους ο Βόλφαγκανγκ Βάιγκερ, πρόεδρος της γερμανικής ομοσπονδίας καράτε, ο δάσκαλος καράτε Χέλμουτ Κέρμπερ και η ψυχολόγος Πέτρα Γιάνσεν. «Το ωραίο σε αυτό το άθλημα είναι ότι ασκείται ολόκληρο το σώμα, από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Όπως επίσης συμβαίνει και με το χορό» δηλώνει η Γερμανίδα ψυχολόγος.

Στόχος μια καλύτερη ποιότητα ζωής

«Οι θετικές εμπειρίες δεν βοηθούν μόνο όσους συμμετέχουν στην έρευνα. Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αποτελέσουν παράδειγμα και για άλλους που υποφέρουν από Πάρκινσόν» εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας Ντάμεν Τσίμερ.

Ο χορός και το καράτε συνδυάζουν θαυμάσια τη σωματική με την πνευματική άσκηση. Στο Πάρκινσον καταστρέφονται τα κύτταρα του εγκεφάλου που παράγουν ντοπαμίνη. Μια εξαιρετικά σπουδαία ουσία για την επικοινωνία των νεύρων του εγκεφάλου. Η έλλειψη ντοπαμίνης συνδέεται με αρκετές ασθένειες, ανάμεσά τους και με το Πάρκινσον.

Η Τερέζα Κλουγκ που παρακολουθεί τα μαθήματα χορού αλλά και οι φίλοι της από το καράτε νιώθουν πολύ άνετα μέσα στα τμήματα. «Χαλαρώνω, ακόμα και εάν γνωρίζω πως δεν μπορώ να θεραπεύσω την ασθένεια, μου κάνει καλό» δηλώνει. Παρόμοια και η θέση του επικεφαλής της έρευνας Ντάμεν Τσίμερ: «Με την έκθεσή μας δεν θα συμβάλλουμε ώστε να θεραπευθεί η νόσος αλλά ωστόσο θέλουμε να επιτύχουμε ώστε οι ασθενείς να βελτιώσουν όχι μόνο την κίνησή τους αλλά και την ποιότητα της ζωής τους».

Κλαούντια Ροτχάμερ / Μαρία Ρηγούτσου