Υπόθεση Μπαλτάκου: τι είναι πιο εξοργιστικό;

Στην υπόθεση Μπαλτάκου αναφέρεται σήμερα αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Tageszeitung. Παρουσιάζοντας το χρονικό της υπόθεσης, η εφημερίδα διερωτάται: «Δύσκολο να πει κανείς τι είναι πιο εξοργιστικό: η θρασύτητα του Κασιδιάρη, ο οποίος μάλλον σκηνοθέτησε τη συνομιλία για την προετοιμασία της υπεράσπισής του ενώπιον δικαστηρίου; Η πληροφορία του κυβερνητικού συνεργάτη ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης δήθεν παρενέβη στη δικαιοσύνη; Το γεγονός ότι ένας έμπιστος του πρωθυπουργού διατηρούσε μυστικές επαφές με τους ακροδεξιούς;».

Στη συνέχεια η εφημερίδα επισημαίνει ότι «δεν ήταν τυχαίο ότι το κρυφό βίντεο δημοσιοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης. Εκείνη την ώρα το κοινοβούλιο ψήφιζε επί της άρσης της ασυλίας πέντε βουλευτών της Χρυσής Αυγής λόγω σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. Προφανώς ο Κασιδιάρης έψαχνε τη φυγή προς τα εμπρός».

ΕΚΤ: διστακτικότητα ή στρατηγική;

Τη χθεσινή απόφαση της ΕΚΤ να διατηρήσει στο ιστορικό χαμηλό το βασικό της επιτόκιο σχολιάζει σήμερα η Stuttgarter Zeitung: «Τα νεότερα στοιχεία δείχνουν ότι και στις χώρες της κρίσης η οικονομία αρχίζει να ανακάμπτει. Νέες ενέσεις ρευστότητας πιθανότατα να επιτάχυναν την ανάκαμψη. Εντούτοις, η κεντρική τράπεζα, το βασικό επιτόκιο της οποίας βρίσκεται ήδη στο ιστορικό χαμηλό του 0,25 %, οφείλει να λαμβάνει υπόψη και τις οικονομικά ισχυρές χώρες, όπως τη Γερμανία. Μπορεί να μην επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι πληθωριστικών πιέσεων (…), αντιθέτως, ο πληθωρισμός υποχώρησε τον Μάρτιο στο 1 %. Ωστόσο, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής των προηγούμενων ετών έχει οδηγήσει σε υπερβολές σε μεμονωμένες αγορές. Σε αυτές συγκαταλέγεται, εκτός από τις τιμές των ακινήτων στις γερμανικές πόλεις, και το χρηματιστήριο».

Διαφορετική η ανάγνωση από την ισπανική El Pais: «Η ενέργεια της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη προκάλεσε απογοήτευση. Στις εντεινόμενες ανησυχίες για τον κίνδυνο αποπληθωρισμού, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι αντέδρασε με αδράνεια. Στην καλύτερη απλά άφησε να εννοηθεί ότι αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Η διστακτικότητα αυτή είναι επικίνδυνη. Δύο οι λόγοι για τους οποίους η ΕΚΤ θα έπρεπε να προχωρήσει στη λήψη μέτρων. Πρώτον, ο πληθωρισμός απέχει πολύ από το όριο που έχει θέσει η ίδια η τράπεζα. Δεύτερον, η ανάπτυξη στην ευρωζώνη είναι χαμηλή. Η στρατηγική της αναμονής της ΕΚΤ δεν είναι έξυπνη».

Το πρόβλημα του Ολάντ

Στην κατάσταση της γαλλικής οικονομίας και τις προειδοποιήσεις των ευρωπαίων εταίρων αναφέρεται η Le Figaro: «Στην οικονομία υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας: τίποτε δεν κινείται χωρίς εμπιστοσύνη. Αυτό είναι το πρόβλημα του (προέδρου) Φρανσουά Ολάντ (…). Ζητά ακόμη περισσότερη γενναιοδωρία από την Ευρώπη (περισσότερο χρόνο για τη μείωση του ελλείμματος), ωστόσο σε ποιες υποχρεώσεις του ανταποκρίθηκε ο ίδιος; Σε καμία ή σχεδόν σε καμία. Που είναι το μεγάλο σχέδιο των περικοπών; Εξακολουθεί να είναι ασαφές. Και πού είναι οι -με τυμπανοκρουσίες- προαναγγελθείσες μεταρρυθμίσεις; Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού δεν είναι μεταρρύθμιση και η διοικητική μεταρρύθμιση αναβάλλεται κάθε τόσο. Δεν έχουμε τίποτα που να μπορούμε να προσφέρουμε στους ευρωπαίους εταίρους μας ως εγγυήσεις. Απώλεσαν την εμπιστοσύνη τους σε εμάς και δεν θα μας χαρίσουν τίποτα».

Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής